ရင္မဲခရစ္၀င္။
MATTHEW.
–––––––
၁
၁။ အာဗဟံင့္ ဒ၀ိဒ္တိုမ ဆင္းသက္ေတာ္မူေသာ ေယခရစ္၏ ေဆေတာ္စဥ္ မိးေတာ္ဆက္စာရင္း ဟူမူကား၊
၂။ အာဗဟံသား ဣဇာတ္။ ဣဇာက္သား ယာ ကုပ္။ ယာကုပ္သား ယုဒမစ၍ ညီေနာင္တစု။
၃။ ယုဒသည္ မိမိ ခင္ပန္း တာမာတင္ မင္ေသာ သားဖာရက္င့္ ဇာရ။ ဖာရက္သားေဟဇုံ။ေဟဇုံသား အာရံ။
၄။ အာရံသားအမိနဒပ္။ အမိနဒပ္သားနာန္။ နာန္သားစာလမုန္။
၅။ စာလမုန္သည္ မိမိခင္ပန္း ရာခပ္တင္ မင္ ေသာ သားေဗာဇ။ ေဗာဇသည္ မိမိခင္ပန္းုသတင္ မင္ ေသာသား သဗက္။ သဗက္သားေယရဲ။ ေယရဲသား ဒ၀ိဒ္မင္းကီးတည္း။
၆။ ဒ၀ိဒ္မင္းကီးသည္ ဥရိယ၏ ခင္ပန္းဖစ္ဘူး ေသာ မိန္းမတင္ မင္ေသာ သားေရာလမုန္။
၇။ ေရာလမုန္သားေရာေဗာင္။ ေရာဗာင္သား အဘိယ။ အဘိယာသားအာသ။
၈။ အာသသားေယာရဖတ္။ ေယာရဖတ္ သား ယေဟာရံ။ ယေဟာရံ သား သဇိ။
၉။ သဇိသားေယာသံ။ ေယာသံသား အာခတ္။ အာခတ္သား ေဟဇကိ။
၁၀။ ေဟဇကိသားမနာေရ။ မနာေရသားအာမုန္။ အာမုန္သားေယာရိ။
၁၁။ ေယာရိသား ေယာယကိမ္။ ေယာယကိမ္သည္ ဗာဗုလုန္မိ့သို ေနရာေပာင္းခနီးတင္ မင္ေသာ သား ေယေခနိမစ၍ ညီေနာင္တစုတည္း။
၁၂။ ဗာဗုလုန္မိ့သို ေနရာေပာင္းသည့္ေနာက္၊ ေယ ေခနိသားရာလေသလ။ ရာလေသလသား ေဇုဗေဗလ။
၁၃။ ေဇုဗဗလသားအဗဒ္။ အဗဒ္သား ဧလာ ကိမ္။ ဧလာကိမ္သား အာေဇာ္။
၁၄။ အာေဇာ္သား ဇာဒုတ္။ ဇာဒုတ္သား အာခိမ္။ အာခိမ္သားဧလုဒ္။
၁၅။ ဧလုဒ္သား ဧလာဇာ။ ဧလာဇာသား မန္။ မန္သား ယာကုပ္။-
၁၆။ ယာကုပ္မင္ေသာ သားကား၊ မာရိ၏ ခင္ပန္း ေယာသပ္တည္း။ ထိုမာရိသည္ ခရစ္ဟုေခေ၀သမုတ္ ေသာ ေယ၏ မယ္ေတာ္ဖစ္၏။
၁၇။ ဤသိုလင္၊ မိးစဥ္ယ္ဆက္ေပင္းကား၊ အာဗ ဟံမသည္ ဒ၀ိဒ္တိုင္ေအာင္ တဆယ္ေလးဆက္၊ ဒ၀ိဒ္ မသည္ ဗာဗုလုန္မိ့သုိ ေနရာေပာင္းသည္တုိင္ေအာင္ တဆယ္ေလးဆက္၊ ဗာဗုလုန္မိ့သုိ ေပာင္းပီးမသည္ ခရစ္ေတာ္တုိင္ေအာင္ တဆယ္ေလးဆက္ဖစ္သတည္း။
၁၈။ ေယခရစ္သည္ ဘားမင္ခင္းကုိ ခံေတာ္မူေသာအေကာင္းအရာဟူမူကား၊ မယ္ေတာ္မာရိသည္ ေယာသပ္င့္ ထိမ္းမားေဆာင္င္း၍ မရက္တင္မီတင္ သန္ရင္းေသာ ၀ိညာဥ္ေတာ္ေကာင့္ ပဋိသေစဲေန၏။
၁၉။ သူ၏ခင္ပန္းေယာသပ္သည္ သူေတာ္ေကာင္း ဖစ္၍၊ မာရိအသေရကုိ မပက္ေစခင္ေသာေကာင့္ တိတ္ဆိတ္စာ စန္ပယ္မည္ဟု အကံရိ၏။
၂၀။ ထုိသုိ ကံစည္၍ ေနစဥ္တင္ အိပ္မက္ကုိ မင္ရ သည္မာ၊ ထာ၀ရဘုရား၏ ေကာင္းကင္တမန္သည္ ထင္ရား၍၊ ဒ၀ိဒ္အမိးေယာသပ္၊ သင္၏ခင္ပန္းမာရိကုိ ထိန္းသိမ္းရမည္အခင့္ကုိ မစုိးရိမ္င့္။ ဤပဋိသေသည္ သန္ရင္းေသာ ၀ိညာဥ္ေတာ္ေကာင့္ ဖစ္၏။
၂၁။ သားေယာက္ားကုိ ဘားမင္လိမ့္မည္။ ထုိသား သည္ မိမိလူတုိကုိ အပစ္မ ကယ္ခတ္မည္သူဖစ္ေသာ ေကာင့္၊ ေယဟူေသာအမည္ဖင့္ မည့္ရမည္ဟု ေကာင္း ကင္တမန္ဆုိ၏။
၂၂။ ထုိအေကာင္းအရာမူကား၊ ထာ၀ရဘုရားသည္ ပေရာဖက္ဖင့္ ထားေတာ္မူေသာ ဗာဒိတ္ေတာ္ ပည့္စုံ မည္ အေကာင္းအတည္း။
၂၃။ ဗာဒိတ္ေတာ္အခက္ဟူမူကား ကည့္ေလာ့။ သတုိသမီးကညာသည္ ပဋိသေစဲယူ၍ သားေယာက္ား ကုိ ဘားမင္လတံ့။ ထုိသားကုိ ဧမာေလအမည္ဖင့္ မည့္ ရကလတံ့ဟု လာသတည္း။ ဧမာေလအနက္ကား ငတုိ င့္အတူ ရိေတာ္မူေသာ ဘုရားသခင္ဟု ဆုိလုိသတည္း။
၂၄။ ေယာသပ္သည္ အိပ္ေပာ္ရာမ ုိးလင္ ထာ၀ရ ဘုရား၏ေကာင္းကင္တမန္မာထားသည့္အတုိင္းပ၍ မိမိခင္ပန္းကုိ ထိန္းသိမ္းေလ၏။
၂၅။ သုိေသာ္လည္း၊ သားဦးကုိ မဘားမီတုိင္ေအာင္ သံ၀သမပဘဲေန၏။ ထုိသားကုိလည္း ေယဟူေသာ အမည္ဖင့္ မည့္ေလ၏။
၂
၁။ ယုဒပည္ဗက္လင္မိ့၌ ေဟုဒ္မင္းကီး လက္ ထက္၊ ေယသည္ ဘားမင္ခင္းကုိ ခံေတာ္မူပီးမ၊ မာဂု ပညာရိတုိသည္ အေရ့ပည္က ေယုရလင္မိ့သုိ ေရာက္လာကလင္။
၂။ ယခု ဘားမင္ေသာ ယုဒရင္ဘုရင္သည္၊ အဘယ္မာ ရိေတာ္မူသနည္း။ အေရ့ပည္၌ သူ၏ကယ္ ကုိ ငတုိမင္ရသည္ဖစ္၍ ဖူးေတ့ပူေဇာ္ခင္းင ေရာက္ လာပီဟု ေမးမန္းေပာဆုိက၏။
၃။ ထုိစကားကုိ ကားလင္ ေဟုဒ္မင္းကီးသည္ ေယုရလင္မိ့သူမိ့သားအေပင္းတုိင့္တက စိတ္ပူပန္ ခင္းသုိ ေရာက္သဖင့္
၄။ ယဇ္ပုေရာဟိတ္အကီးတုိင့္ လူတုိတင္ ကမ္းပ ဆရာရိသမတုိကုိ စုေ၀းေစ၍ ခရစ္ေတာ္ကုိ အဘယ္ အရပ္မာ ဘားမင္လိမ့္မည္နည္းဟု ေမးမန္းေတာ္မူ၏။
၅။ ထုိဆရာတုိကလည္း၊ ပေရာဖက္တဦး ေရးထား ေသာ အခက္ဟူမူကား၊
၆။ အုိယုဒပည္ဗက္လင္မိ့၊ အစုိးရေသာ ယုဒမိ့ တုိတင္ သင္သည္ မိ့ငယ္ မိ့ယုတ္ မဟုတ္။ အေကာင္း မူကား၊ င၏လူစုဣသေရလအမိးကုိ အုပ္စုိးရေသာ သခင္သည္ သင္၏ အထဲမာ ေပထန္းလတံ့ဟု ကမ္းလာ ရိပ၏။ ထုိေကာင့္ ယုဒပည္ဗက္လင္မိ့၌ ခရစ္ေတာ္ကုိ ဘားမင္ရပမည္ဟု မင္းကီးအား ပန္ကားေလာက္ထား က၏။
၇။ ထုိအခ ေဟုဒ္မင္းကီးသည္၊ မာဂုပညာရိ တုိကုိ မထင္မရားေခ၍ ကယ္ေပထန္းေသာ အခိန္ ကာလကုိ ေစ့ေစ့ ေမးမန္းပီးမ၊
၈။ သင္တုိသား၍ ထုိသူငယ္ကုိ ကိးစားရာကပ။ေတ့လင္ င့ထံသို ပန္လာ၍ ငလည္း ထိုသူငယ္ကို ဖူးေတ့ ပူေဇာ္ရေအာင္ ကားေပာကပဟု မာ ထားေတာ္ မူလက္၊ ဗက္လင္မိ့သို ေစလတ္ေလ၏။
၉။ ထိုသူတိုသည္ မင္းကီးစကားကို နာခံပီလင္ ထက္သားက၍ အေရ့ပည္၌ မင္ရေသာ ကယ္သည္ သူတို ေရ့က သားသဖင့္ သူငယ္ေတာ္ရိရာ အရပ္အေပ သို ေရာက္၍ တည္လက္ေန၏။
၁၀။ ထိုကယ္ကို မင္ပန္ေသာအခ အလန္၀မ္း ေမာက္ ၀မ္းသာခင္းရိ၍၊
၁၁။ အိမ္သို ၀င္ေလေသာ္၊ မယ္ေတာ္ မာရိင့္တက သူငယ္ေတာ္ကို ေတ့မင္လင္ ပပ္၀ပ္ကိုးကယ္၍၊ မိမိတို ဘာဥစာတိုကို ဖင့္ပီးမ ေလာဗန္င့္မုရန္ တည္းဟူ ေသာ နံသာမိးကိုင္း၊ ေရကိုင္း ဆက္ကပ္ပူေဇာ္က၏
၁၂။ ေနာက္မ ေဟုဒ္မင္းကီးထံသို မပန္ရမည္ အေကာင္းကို အိိပ္မက္တင္ ဗာဒိတ္ေတာ္ကိုရ၍ မိမိတို ပည္သို အခားေသာ လမ္းဖင့္ ပန္သားက၏။
၁၃။ ထိုသူတို သားကသည္ေနာက္၊ ေယာသပ္သည္ အိပ္မက္ကို မင္သည္မာ ၊ ထာ၀ရဘုရား၏ ေကာင္းကင္ တမန္သည္ ထင္ား၍၊ သင္ထေလာ။ မယ္ေတာ္င့္ သူငယ္ေတာ္ကို ေဆာင္ယူပီးလင္၊ အဲဂုတပည္သို ေပး၍၊ တဖန္ ငေပာဆိုသည္ တိုင္ေအာင္ ထိုပည္၌ ေနေလ့ာ။ ေဟုဒ္မင္းကီးသည္ သူငယ္ေတာ္ကို သတ္အံ့ေသာ ငာ ရာလိမ့္မည္ဟု ဆိုေလ၏။
၁၄။ ထိုအခ ေယာသပ္သည္ ထ၍ မယ္ေတာ္င့္ သူငယ္ေတာ္ကုိ ညဥ့္အခိန္၌ ေဆာင္ယူပီးလင္ အဲဂုတ ပည္သုိ ထက္သား၍၊
၁၅။ ေဟုဒ္မင္းကီး အနိစေရာက္သည္တုိင္ေအာင္ ထုိပည္၌ ေနေလ၏။ ဤအေကာင္းအရာကား၊ င့သားကုိ အဲဂုတပည္မ ငေခခဲ့ပီဟု ထာ၀ရဘုရားသည္ ပေရာ ဖက္ဖင့္ ထားေတာ္မူေသာ ဗာဒိတ္ေတာ္ပည့္စုံမည္ အေကာင္းတည္း။
၁၆။ ထိုအခ ေဟုဒ္မင္းကီးသည္ မာဂုပညာရိတုိ လည့္ဖားသည္ကုိသိလင္၊ ပင္းစာ အမက္ထက္၍ လူကုိ ေစလတ္သဖင့္၊ မာဂုပညာရိတုိ၌ ေစ့ေစ့ေမးမန္းပီးေသာ ကယ္၏ အခိန္ကာလကုိ ေထာက္၍၊ ဗက္လင္မိ့မ စေသာ ေကးလက္ရိသမတုိ၌ စ္စ္အရယ္မစ၍ ထုိအရယ္ေအာက္ယုတ္ေသာ သူငယ္ေယာက္ားအေပင္း တုိကုိ သတ္ေစ၏။
၁၇။ ပေရာဖက္ေယရမိေဟာဘူးသည္ကား၊
၁၈။ ရာမအရပ္၌ သည္းစာေသာ ညည္းတားငုိေကး မည္တမ္းခင္း အသံကုိ ကားရ၍၊ ရာေခလသည္ မိမိ သားတုိ မရိေသာေကာင့္ ငုိ၍ စိတ္မေပုိင္ဟူေသာ စကားသည္ ထုိအခ၌ အမန္ကသတည္း။
၁၉။ ေဟုဒ္မင္းကီး အနိစေရာက္သည္ေနာက္၊ ေယာသပ္သည္ အဲဂုတပည္၌ အိပ္မက္ကုိ မင္ပန္သည္ မာ၊ ထာ၀ရဘုရား၏ ေကာင္းကင္တမန္သည္ ထင္ရား၍၊
၂၀။ သင္ထေလာ့။ မယ္ေတာ္င့္ သူငယ္ေတာ္ကုိ ေဆာင္ယူပီးလင္ ဣသေရလတုိင္းသုိ သားေလာ့။ သူငယ္ေတာ္ကုိ သတ္အံ့ေသာငရာေသာ သူတုိသည္ ေသကပီဟုဆုိေလ၏။
၂၁။ ထုိအခ ေယာသပ္သည္ ထ၍ မယ္ေတာ္င့္ သူငယ္ေတာ္ကုိ ေဆာင္ယူပီးလင္ ဣသေရလတုိင္းသုိ သား၍ ေရာက္သည္ရိေသာ္၊
၂၂။ ေဟုဒ္မင္းကီး၏ အရာ၌ သားေတာ္ အာေခ လသည္ ယုဒပည္တင္ မင္းပေကာင္းကုိ ကားရလင္၊ ထုိပည္သုိ မသား၀ံ့၍ အိပ္မက္၌ ဗာဒိတ္ေတာ္ကုိ ရပန္ ပီးမ ဂလိလဲ ပည္သုိသား၍၊
၂၃။ ခရစ္ေတာ္ကုိ နာဇရက္လူဟု ေခေ၀ကလတံ့ ဟူေသာ ပေရာဖက္တုိ၏ တ္ထက္င့္အညီ၊ နာဇရက္ အမည္ရိေသာ မိ့သုိေရာက္၍ အမဲေနေလ၏။
၃
၁။ ထုိကာလအခ ဗတိဇံဆရာေယာဟန္သည္ ေပထန္းလင္၊ ေကာင္းကင္ုိင္ငံေတာ္သည္ တည္လုနီး ပီ။
၂။ ထုိေကာင့္ ေနာင္တရကေလာ့ဟု ယုဒေတာ၌ ေဟာေလ၏။
၃။ ပေရာဖက္ေဟရာယေဟာဘူးသည္ကား၊ ေတာ ၌ဟစ္ေကာ္ေသာ သူ၏အသံမာ၊ ထာ၀ရဘုရား ကေတာ္ မူရာလမ္းကုိ ပင္ကေလာ့။ လမ္းခရီးေတာ္ကုိ ေဖာင့္ေစ ကေလာ့ဟူေသာ အခက္၌ ထုိေယာဟန္ကုိ ဆုိလုိ သ တည္း။
၄။ ေယာဟန္သည္ ကုလားအုပ္အေမးင့္ရက္ ေသာ အ၀တ္ကုိ ၀တ္လက္၊ ခး၌ သားေရခးပန္းကုိ စည္းလက္၊ ကိင္းေကာင္င့္ ေတာ၌ဖစ္ေသာ ပားရည္ ကုိ စားလက္ေန၏။
၅။ ထုိအခ ေယုရလင္မိ့မစ၍ ယုဒပည္သူ ပည္သား၊ ေယာ္ဒန္မစ္နားမာ ေနေသာ သူအေပင္း တိုသည္ ေယာဟန္ထံသို ထက္သား၍
၆။ မိမိတုိအပစ္မားကို ေဘာ္ပလက္ေယာ္ဒန္မစ္ ၌ ဗတိဇံ ကို ခံက၏။
၇။ ဖာရိရဲင့္ ဗဒကဲအမားတိုသည္ ဗတိဇံ ကို ခံအံ့ေသာ ငာလာကသည္ကို ေယာဟန္သည္ မင္လင္၊ အခင္းေမဆိုးအမိးတို၊ ေရာက္လုေသာ ေသဒဏ္မ ေပး သားစိမ့္ေသာငာ၊ အဘယ္သူသည္ သင္တိုကို သတိေပး ဘိသနည္း။
၈။ ေနာင္တရခင္းင့္ ထိုက္တန္ေသာအကင့္ကို ကင့္ကေလာ့။
၉။ အာဗဟံသည္ ငတို အဘဖစ္သည္ဟူ၍ စိတ္ထဲ ၌ မေအာက္ေမ့ကင့္။ ဘုရားသခင္သည္ ဤေကာက္ခဲ တိုမ အာဗဟံတိုကို ထုတ္ေဘာ္ဖန္ဆင္းိုင္ေတာ္မူသည္ ဟု ငအမန္ဆို၏။
၁၀။ သစ္ပင္အမစ္နားမာ ပုဆိန္ထားလက္ရိသည္ ဖစ္၍၊ ေကာင္းေသာ အသီးမသိးေသာ အပင္ ရိသမတို ကို ခုတ္လဲ၍ မီးထဲသို ခလိုက္ရ၏။
၁၁။ ငသည္ေနာင္တအဘို အလိုင သင္တိုကို ေရင့္ ဗတိဇံေပး၏။ င့ေနာက္ကလာေသာ သူသည္ င့ထက္ တတ္စမ္းိုင္၏။ ထိုသူ၏ ေခနင္းေတာ္ကိုမ ေဆာင္ခင္းငာ ငမထိုက္။ ထိုသူသည္ သန္ရင္းေသာ ၀ိညာဥ္ေတာ္င့္င္း၊ မီးင့္င္း၊ သင္တိုကို ဗတိဇံ ေပးမည္။
၁၂။ လက္ေတာ္တင္ စံေကာပလက္၊ မိမိေကာက္ နယ္ တလင္းကို ရင္းလင္းေစသဖင့္၊ မိမိဂံစပးကို ကီ၌ စုသိမ္းသင္းထား၍၊ အဖင္းကိုကား မငိမ္းိုင္ေသာ မီးင့္ ရိေတာ္မူလတံ့ဟု ေယာဟန္ေဟာေပာ၏။
၁၃။ ထုိအခ ေယသည္ ဗတိဇံကုိ ခံအံ့ေသာင ဂလိလဲပည္မ ေယာ္ဒန္မစ္နား ေယာဟန္ထံသုိ ကေတာ္ မူ၏။
၁၄။ ေယာဟန္ကလည္း၊ အကု္ပ္သည္ ကုိယ္ေတာ္ ထံ၌ ဗတိဇံကုိ ခံရမည္ အေကာင္းရိပသည္ဖစ္၍၊ ကုိယ္ေတာ္သည္ အကု္ပ္ထံသုိ ကလာေတာ္မူသေလာ ဟု ေယကုိ ဆီးတားေလ၏။
၁၅။ ေယကလည္း အလုံးစုံေသာ တရားတုိကုိ အကုန္အစင္ ကင့္သင့္သည္ဖစ္၍ ယခုအခင့္ေပးပဟု ပန္ေပာေတာ္မူ၏။ ထုိအခ ေယာဟန္သည္ ၀န္ခံ ေလ၏။
၁၆။ ေယသည္ ဗတိဇံကုိ ခံေတာ္မူပီးလင္ ေရမ ေပထစဥ္တင္၊ ေကာင္းကင္ ဖင့္လစ္သဖင့္၊ ဘုရားသခင္ ၏ ၀ိညာဥ္ေတာ္သည္ ခိးငက္ကဲ့သုိ ဆင္းသက္၍ ကုိယ္ေတာ္အေပ၌ နားေတာ္မူသည္ကုိ မင္ရ၍၊
၁၇။ ဤသူကား ငစ္သက္မတ္ုိးရာ၊ င၏ခစ္သား ေပတည္းဟု ေကာင္းကင္က အသံေတာ္ဖစ္ေလ၏။
၄
၁။ ထုိအခ မာရ္နတ္၏ စုံစမ္းေသးေဆာင္ခင္းကုိ ခံေစမည္အေကာင္း၊ ၀ိညာဥ္ေတာ္သည္ ေယကုိ ေတာသုိ ပုိေဆာင္ေတာ္မူ၍၊
၂။ ေယသည္ အရက္ေလးဆယ္ပတ္လုံး အစာ အာဟာရကုိ မသုံးေဆာင္ဘဲ ေနပီးမ မတ္သိပ္ခင္းသုိ ေရာက္ေတာ္မူ၏။
၃။ ထုိအခ စုံစမ္းေသးေဆာင္ေသာသူသည္ ခဥ္းကပ္၍၊ ကုိယ္ေတာ္သည္ ဘုရားသခင္၏သားေတာ္ မန္လင္၊ ဤေကာက္ခဲတုိကုိ မုန္ဖစ္ေစခင္းင အမိန္ ရိေတာ္မူပဟု ေလာက္ေလ၏။
၄။ ေယကလည္း၊ လူသည္ မုန္အားဖင့္သာ အသက္ကုိ ေမးရမည္မဟုတ္။ ဘုရားသခင္ မိန္ေတာ္မူ သမအားဖင့္ အသက္ကုိ ေမးရမည္ ကမ္းစာလာသည္ ဟု ပန္ေပာေတာ္မူ၏။
၅။ ထုိအခ မာရ္နတ္သည္ ေယကုိ သန္ရင္းေသာ မိ့ေတာ္သုိ ေဆာင္သား၍ ဗိမာန္ေတာ္၏ အထဋ္၌ တင္ထားပီးလင္၊
၆။ ကမ္းစာလာသည္ကား၊ ေကာင္းကင္တမန္တုိ အား သင့္အဘုိမာ ထားေတာ္မူသည္ဖစ္၍၊ သင္၏ေခကုိ ေကာက္င့္ မထိမခုိက္ေစခင္းင သူတုိသည္ သင့္ကုိ လက္င့္ မစခီပင့္ကလိမ့္မည္ဟု လာ၏။ ထုိေကာင့္ ဘုရားသခင္၏ သားေတာ္မန္လင္ ကုိယ္ကုိ ေအာက္သုိ ခလုိက္ေတာ္မူပဟု ေလာက္ေလ၏။
၇။ ေယကလည္း သင္၏ဘုရားသခင္ထာ၀ရ ဘုရားကုိ သင္သည္ အစုံအစမ္းမပရဟု ကမ္းစာလာ ပန္သည္ဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၈။ တဖန္မာရ္နတ္သည္ ေယကုိ အလန္မင့္လစာ ေသာ ေတာင္ေပသုိ ေဆာင္သား၍၊ ဤေလာက၌ ရိသမေသာ တုိင္းုိင္ငံတုိကုိင္း၊ ထုိတုိင္းုိင္ငံတုိ၏ ဘုန္းစည္းစိမ္ကုိင္း ပန္၍၊
၉။ ကုိယ္ေတာ္သည္ င့ကုိ တ္ပပ္ကုိးကယ္လင္ ယခုပေလသမတုိကုိ ငေပးမည္ဟု ဆုိေလ၏။
၁၀။ ေယကလည္း အခင္းစာတန္၊ င့ေနာက္သုိ ဆုတ္ေလာ့။ သင္၏ဘုရားသခင္ ထာ၀ရဘုရားကုိ ကုိးကယ္ရမည္။ ထုိဘုရားသခင္ကုိသာ ၀တ္ပရမည္ ကမ္းစာလာသည္ဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၁၁။ ထုိအခ မာရ္နတ္သည္ အထံေတာ္မ ထက္သား ၍ ေကာင္းကင္တမန္တုိသည္ ခဥ္းကပ္လက္ လုပ္ေကး က၏။
၁၂။ ေယာဟန္သည္ ေထာင္ထဲသုိ ေရာက္ေကာင္း ကုိ ေယသည္ ကားလင္၊ ဂလိလဲပည္သုိ ကေတာ္မူ၍၊
၁၃။ နာဇရက္မိ့ကုိ စန္သားလက္၊ ဇာဗုလုန္ခုိင္၊ နလိခုိင္စပ္ကားတင္ အုိင္င့္နီးစပ္ေသာ ကေပရ ေနာင္မိ့သုိ ေရာက္၍ ေနေတာ္မူ၏။
၁၄။ ဤအေကာင္းအရာကား၊ ပေရာဖက္ေဟရာယ ၏ တ္ထက္ပည့္စုံမည္ အေကာင္းတည္း။
၁၅။ တ္ထက္အခက္ဟူမူကား၊ ဇာဗုလုန္ခုိင္င့္ နလိခုိင္တည္းဟူေသာ အုိင္နား ေရာက္ေသာလမ္း၊ ေယာ္ဒန္မစ္တဘက္၊ တပးအမိးသားေနရာဂလိလဲ ပည္၊
၁၆။ ေမာင္မုိက္ထဲမာ ရိေနေသာ လူမားတုိသည္ ကီးစာေသာ အလင္းကုိ မင္ရ၍၊ ေသမင္း၏ုိင္ငံအရိပ္ တင္ရိေနေသာ သူတုိ၌ အလင္းေပထန္းလက္ရိ၏ဟု ေဟာထားသတည္း။
၁၇။ ထုိအခမစ၍ ေယက၊ ေနာင္တရကေလာ့။ ေကာင္းကင္ုိင္ငံေတာ္သည္ တည္လုနီးပီဟူေသာ တရားကုိ ေဟာစပေတာ္မူ၏။
၁၈။ ဂလိလဲအုိင္နားမာ ကေတာ္မူစဥ္၊ ေပတုဟူ၍ ေခေ၀ေသာ ရိမုန္င့္အေ၊ ညီအစ္ကုိစ္ေယာက္တုိ သည္ တံငဖစ္၍၊ အုိင္တင္ ပုိက္ကန္ ဖန္ခသည္ကုိ မင္ေတာ္မူလင္၊
၁၉။ ထုိသူတိုအား င့ေနာက္သုိ လုိက္ကေလာ့။ သင္တုိသည္ လူကုိ မားေသာ တံငဖစ္ေစခင္းင ငပ မည္ဟု အမိန္ေတာ္ရိေလေသာ္၊
၂၀။ ထုိသူတုိသည္ ခက္ခင္း ပုိက္ကန္ကုိ စန္ပစ္၍ ေနာက္ေတာ္သုိ လုိက္က၏။
၂၁။ ထုိမလန္လင္ အခားေသာ ညီအစ္ကုိစ္ ေယာက္၊ ေဇေဗဒဲ၏သား ယာကုပ္င့္ ေယာဟန္တုိသည္ သူတုိအဘင့္အတူ ေလေပမာ ပုိက္ကန္ပင္ေနသည္ကုိ မင္၍ ေခေတာ္မူ၏။
၂၂။ ထုိသူတုိသည္လည္း ခက္ခင္းအဘင့္ ေလကုိ စန္ပစ္၍ ေနာက္ေတာ္သုိ လုိက္က၏။
၂၃။ ေယသည္ တရားစရပ္တုိ၌ ဆုံးမသ၀ဒ ေပးလက္၊ ုိင္ငံေတာ္င့္ယဥ္ေသာ ဧ၀ံေဂလိတရားကုိ ေဟာလက္၊ လူတုိတင္ အနာေရာဂအမိးမိးတုိကုိ ငိမ္းေစလက္၊ ဂလိလဲ ပည္ တပည္လုံးကုိ ေဒသစာရီ လည့္လည္ေတာ္မူ၏။
၂၄။ သိတင္းေတာ္သည္လည္း ရိပည္၌ အံအပား ေကာ္ေစာသည္ဖစ္၍ နတ္၀င္ေသာသူ ၀က္ူးစဲေသာ သူ၊ လက္ေခေသေသာသူမစေသာ အထူးထူးအပားပား ေသာ အနာေရာဂစဲ၍ မကန္းမမာေသာ သူရိသမတုိကုိ အထံေတာ္သုိ ေဆာင္ခဲ့က၍၊ သူတုိ၏ အနာေရာဂကုိ ငိမ္းေစေတာ္မူ၏။
၂၅။ ဂလိလဲပည္၊ ေဒကေပလိပည္၊ ေယရလင္မိ့ မစေသာ ယုဒပည္၊ ေယာ္ဒန္မစ္တဘက္မ လာေသာ လူမားအေပင္းတုိသည္ ေနာက္ေတာ္သုိ လုိက္က၏။
၅
၁။ ထုိလူအေပင္းတုိကုိ မင္လင္၊ ကုိယ္ေတာ္သည္ ေတာင္ေပသုိတက္၍ ထုိင္ေတာ္မူေသာအခ၊ တပည့္ ေတာ္တုိသည္ ကုိယ္ေတာ္ရင္းသုိ ခဥ္းကပ္က၏။
၂။ ထုိအခ တ္ေတာ္ကုိ ဖင့္၍ တပည့္ေတာ္တုိ အား ဆုံးမသ၀ဒေပးေတာ္မူသည္မာ၊
၃။ စိတ္လုံးိမ့္ခေသာ သူတုိသည္ မဂလာရိက ၏။ အေကာင္းမူကား ေကာင္းကင္ုိင္ငံေတာ္သည္ ထုိသူ တုိ၏ ုိင္ငံဖစ္၏။
၄။ စိတ္မသာညည္းတားေသာ သူတုိသည္ မဂလာ ရိက၏။ အေကာင္းမူကား ထုိသူတုိသည္ သက္သာခင္း သုိ ေရာက္ကလတံ့။
၅။ စိတ္ူးညံ့သိမ္ေမ့ေသာ သူတုိသည္ မဂလာရိ က၏။ အေကာင္းမူကား၊ ထုိသူတုိသည္ ပည္ေတာ္ကုိ အေမခံရကလတံ့။
၆။ ေဖာင့္မတ္ခင္းပရမီကုိ ဆာငတ္ ခင္မတ္ေသာ သူတုိသည္ မဂလာရိက၏။ အေကာင္းမူကား၊ ထုိသူတုိ သည္ ၀ေပာခင္းသုိ ေရာက္ကလတံ့။
၇။ သနားစုံမက္တတ္ေသာသူတုိသည္ မဂလာရိက ၏။ အေကာင္းမူကား၊ ထုိသူတုိသည္ သနားစုံမက္ခင္းကုိ ခံကလတံ့။
၈။ စိတ္လုံးဖစင္ေသာ သူတုိသည္ မဂလာရိက ၏။ အေကာင္းမူကား၊ ထုိသူတုိသည္ ဘုရားသခင္ကုိ မင္ရကလတံ့။
၉။ သူတပးခင္း ခုိက္ရန္ပခင္းကုိ ငိမ္းေစတတ္ ေသာ သူတုိသည္ မဂလာရိက၏။ အေကာင္းမူကား ထုိသူတုိသည္ ဘုရားသခင္၏သားေတာ္ဟု ေခေ၀ခင္း ကုိ ခံရကလတံ့။
၁၀။ ေဖာင့္မတ္ခင္းတရားေကာင့္ ောင့္ရက္ညဥ္း ဆဲခင္းကုိ ခံရေသာ သူတုိသည္ မဂလာရိက၏။ အေကာင္းမူကား၊ ေကာင္းကင္ုိင္ငံေတာ္သည္ ထုိသူတုိ ၏ ုိင္ငံဖစ္၏။
၁၁။ င့ေကာင့္ သင္တုိကုိ ကဲ့ရဲ့ညဥ္းဆဲ၍ မမန္ဘဲ လက္ အပစ္တကာ တင္ကေသာအခ၊ သင္တုိသည္ မဂလာရိက၏။
၁၂။ ၀မ္းေမာက္ရင္မးခင္းရိကေလာ့။ အေကာင္း မူကား၊ ေကာင္းကင္ဘုံ၌ သင္တုိ၏ အကိးသည္ ကီးလ ေပ၏။ သင္တုိေရ့က ေပထန္းေသာ ပေရာဖက္တုိကုိ ထုိနည္းတူ ညဥ္းဆဲကပီ။
၁၃။ သင္တုိသည္ ဤေလာက၏ ဆားဖစ္က၏။ ဆားမူကား၊ အငန္ကင္းေပာက္လင္ ငန္ေသာ အရသာ ကုိ အဘယ္သုိ ရပန္မည္နည္း။ ပင္သုိ ပစ္လုိက္၍ ေကာ္နင္းခင္းမတပး အဘယ္အသုံးမမ၀င္။
၁၄။ သင္တုိသည္ ဤေလာက၏ အလင္းဖစ္က၏။ ေတာင္ထိပ္၌တည္ေသာ မိ့ကုိ မကယ္ုိင္။
၁၅။ ဆီမီးထန္း၍ ေတာင္းဇလားေအာက္၌ ဖုံးထား ေလ့မရိ။ အိမ္သူအိမ္သားအေပင္းတုိသည္ အလင္းကုိ ရေစခင္းင ဆီမီးခုံေပမာ တင္ထားေလ့ရိ၏။
၁၆။ ထုိနည္းတူ၊ သူတပးတုိသည္ သင္တုိ၏ ေကာင္း ေသာအကင့္ကုိ မင္၍၊ ေကာင္းကင္ဘုံ၌ရိေတာ္မူေသာ သင္တုိအဘ၏ဂုဏ္ေတာ္ကုိ ခီးမမ္းေစခင္းင၊ သူတပး ေရ့၌ သင္တုိအလင္းကုိ လင္းေစကေလာ့။
၁၇။ ပညတိကမ္း၊ အနာဂတိကမ္းမားကုိ ဖက္ပယ္ ခင္းင ငလာသည္ဟု မထင္ကင့္။ ဖက္ပယ္ခင္းင ငလာသည္မဟုတ္။ ပည့္စုံေစခင္းင ငလာသတည္း။
၁၈။ ငအမန္ဆုိသည္ကား၊ ေကာင္းကင္င့္ ေမကီး မပက္စီးမီတုိင္ေအာင္၊ ပညတိကမ္း၌ အငယ္ဆုံးေသာ စာလုံးဗိတလုံးမ ပည့္စုံခင္းသုိ မေရာက္မီ မပက္စီးရ။
၁၉။ ထုိေကာင့္ အကင္သူသည္၊ အငယ္ဆုံးေသာ ပညတ္တခုကုိ ကိုယ္တုိင္လန္ကး၍ သူတပးတုိအား လည္း ထုိအတူ သန္သင္၏။ ထုိသူသည္ ေကာင္းကင္ ိုင္ငံေတာ္၌ အငယ္ဆုံးေသာသူ ဖစ္လိမ့္မည္။ အကင္သူ သည္ ကုိယ္တုိင္ကင့္၍ သူတပးတုိအားလည္း သန္သင္ ၏။
၂၀။ ထုိသူသည္ ေကာင္းကင္ုိင္ငံေတာ္၌ ကီးေသာ သူဖစ္လိမ့္မည္။ သင္တုိ ကင့္ေသာ အကင့္သည္ ဖာရိရဲ တုိင့္ ကမ္းပဆရာတုိ ကင့္ေသာအကင့္ထက္ မလန္ မသာလင္၊ သင္တုိသည္ ေကာင္းကင္ုိင္ငံေတာ္သုိ မ၀င္ရကဟု ငအမန္ဆုိ၏။
၂၁။ လူအသက္ကုိ မသတ္ရ။ သတ္ေသာသူသည္ ုံး၌ အပစ္စီရင္ခင္းကုိ ခံထုိက္ေပ၏ဟူေသာ ေရးပညတ္ စကားကုိ သင္တုိကားရပီ။
၂၂။ ငပညတ္သည္ကား၊ ညီအစ္ကုိကုိ အေထာက္ မတန္ အမက္ထက္ေသာသူသည္ ုံး၌ အပစ္စီရင္ခင္း ကုိ ခံထုိက္ေပ၏။ ညီအစ္ကုိကုိ ကဲ့ရဲ့ေသာ သူသည္ လတ္ေတာ္၌ အပစ္စီရင္ခင္းကုိ ခံထုိက္ေပ၏။ ညီအစ္ ကုိကုိ ကိန္ဆဲေသာသူသည္ ေဂဟနာအရပ္၌ မီးိ့ခင္း ကုိ ခံထုိက္ေပ၏။
၂၃။ ထုိေကာင့္ သင္သည္ ပူေဇာ္သကာကုိ ယဇ္ ပလင္သုိ ေဆာင္ယူခဲ့လက္ သင္၏ညီအစ္ကုိသည္ သင္၌ အပစ္တင္ခင့္တစုံတခုရိသည္ဟု ေအာက္ေမ့ သတိ ရလင္၊ ယဇ္ပလင္ေရ့မာ ပူေဇာ္သကာကုိ ထား၍ သားေလာ့။
၂၄။ ညီအစ္ကုိင့္ သင့္တင့္ပီးမ ပန္၍ ပူေဇာ္ သကာကုိ တင္ေလာ့။
၂၅။ တရားေတ့ဘက္င့္အတူ လမ္း၌သားစဥ္တင္ ပင္၊ သူ၏စိတ္ကုိ ေပေစခင္းင အလင္အမန္ပေလာ့။ သုိမဟုတ္ တရားေတ့ဘက္သည္ တရားသူကီး၌ အပ္ မည္။ တရားသူကီးသည္လည္း လုလင္ေခင္း၌အပ္၍ ေထာင္ထဲ၌ ေလာင္ထားမည္။
၂၆။ ေလာ္ပစ္ေင ရိသမကုိ မေလာ္မီတုိင္ေအာင္ ေထာင္ထဲက မထက္ရဟု ငအမန္ဆုိ၏။
၂၇။ သူမယားကုိ မပစ္မားရ ဟူေသာ ေရးပညတ္ စကားကုိ သင္တုိ ကားရပီ။
၂၈။ ငပညတ္သည္ကား ကိေလသာစိတ္င့္ သူမယားကုိ ကည့္ေသာသူသည္ စိတ္လုံးထဲ၌ ထုိမိန္းမင့္ပစ္မားပီ။
၂၉။ ထုိေကာင့္ လက္ာမက္စိဖစ္ေသာ္လည္း သင့္ ကုိ မားယင္းေစလင္ ထုိမက္စိကုိ ထုတ္ပစ္ေလာ့။ တကုိယ္လုံး ငရဲသုိခခင္းကုိ ခံရသည္ထက္ အဂတခု ပက္ေသာ္ သာ၍ ေကာင္း၏။
၃၀။ ထုိနည္းတူ လက္ာလက္ဖစ္ေသာ္လည္း သင့္ကုိ မားယင္းေစလင္ ထုိလက္ကုိ ဖတ္ပစ္ေလာ့။ တကုိယ္လုံး ငရဲသုိ ခခင္းကုိ ခံရသည္ထက္ အဂတခုသာ ပက္ေသာ္ သာ၍ ေကာင္း၏။
၃၁။ တဖန္တုံ၊ မယားင့္ကာလုိလင္ ဖတ္စာကုိ အပ္ေပးေစဟူေသာ ပညတ္စကားရိပီ။
၃၂။ ငပညတ္သည္ကား၊ မားယင္းခင္းအေကာင္းမ တပး အခားေသာ အေကာင္းဖင့္ မိမိမယားင့္ ကာ ေသာသူသည္ မိမိမယားကုိ မားယင္းေစ၏။ ကာေသာ မိန္းမင့္ စုံဘက္ခင္းကုိ ပေသာ သူသည္လည္း သူမယားကုိ ပစ္မား၏။
၃၃။ တဖန္တုံ၊ မဟုတ္မမန္ဘဲလက္ ကိန္ဆုိခင္းကုိ မပရ။ ကိန္ဆုိခင္းကုိ ပသည္အတုိင္း ထာ၀ရဘုရားေရ့ ေတာ္၌ တည္ေစေလာ့ ဟူေသာ ေရးပညတ္စကားကုိ သင္တုိ ကားရပီ။
၃၄။ င ပညတ္သည္ကား၊ ကိန္ဆုိခင္းကုိ အလင္း မပရ။ ေကာင္းကင္ဘုံကုိ တုိင္တည္၍ မကိန္ရ။ ေကာင္းကင္ဘုံကား ဘုရားသခင္၏ ပလင္ေတာ္ ဖစ္သတည္း။
၃၅။ ေမကီးကုိ တုိင္တည္၍မကိန္ရ။ ေမကီးကား ဘုရားသခင္၏ ေခေတာ္တင္ရာ ခုံဖစ္သတည္း။ ေယ ရလင္မိ့ကုိ တုိင္တည္၍ မကိန္ရ။ မဟာမင္းကီး၏ မိ့ေတာ္ ဖစ္သတည္း။
၃၆။ ဆံခည္တပင္ကုိမ ဖေစခင္း၊ မည္းေစခင္းင မတတ္ုိင္ေသာ္၊ ကုိယ္ဦးေခင္းကုိ တုိင္တည္၍ မကိန္ရ။
၃၇။ သင္၏စကားမာ ဟုတ္သည္ကုိအဟုတ္၊ မဟုတ္ သည္ကုိ မဟုတ္ဖစ္ေစေလာ့။ ဤထက္ လန္ေသာ စကား သည္ မေကာင္းေသာအရာင့္ စပ္ဆုိင္ေပ၏။
၃၈။ သူမက္စိကုိ ဖက္လင္ ကုိယ္မက္စိဖက္ခင္းကုိ ခံေစ။ သူသားကုိ ခိးလင္ ကုိယ္သားခိးခင္းကုိ ခံေစ ဟူေသာ ပညတ္စကားကုိ သင္တုိ ကားရပီ။
၃၉။ ငပညတ္သည္ကား၊ ောင့္ရက္ေသာသူကုိ မဆီးမတားင့္။ သင္၏ ပးတဘက္ကုိ သူတပးပုတ္လင္ ပးတဘက္ကုိ လည့္၍ ေပးဦးေလာ့။
၄၀။ သင့္အကကုိ ယူလုိ၍ တရားေတ့ေသာ သူအား သင့္၀တ္လုံကုိလည္း ယူေစခင္းင အခင့္ေပးဦးေလာ့။
၄၁။ အကင္သူသည္ သင့္ကုိ အုိင္ပ၍ ခရီးတတုိင္ သားေစ၏။ ထုိသူင့္တက စ္တုိင္သားဦးေလာ့။
၄၂။ ေတာင္းေသာသူအားေပးေလာ့။ ေခးငး လုိေသာသူကုိလည္း မငင္းမပယ္င့္။
၄၃။ ကုိယ္င့္စပ္ဆုိင္ေသာ သူကုိ ခစ္ေလာ့။ ရန္သူ ကုိ မုန္းေလာ့ဟူေသာ ပညတ္စကားကုိ သင္တုိ ကားရပီ။
၄၄။ ငပညတ္သည္ကား၊ သင္တုိသည္ ေကာင္းကင္ ဘုံ၌ ရိေတာ္မူေသာ သင္တုိအဘ၏ သားဖစ္လုိေသာင။ သင္တုိ၏ရန္သူတုိကုိ ခစ္ကေလာ့။ သင္တုိကုိ ကိန္ဆဲ ေသာ သူတုိအား ေမတာပုိကေလာ့။ သင္တုိကုိ မုန္းေသာ သူတုိအား ေကးဇူးပကေလာ့။ သင္တုိကုိ ောင့္ရက္ ညဥ္းဆဲေသာ သူတုိအဘုိ ဘုရားသခင္ကုိ ဆုေတာင္းက ေလာ့။
၄၅။ အေကာင္းမူကား၊ ေကာင္းကင္ဘုံ၌ ရိေတာ္မူ ေသာ သင္တုိ အဘသည္၊ ေကာင္းေသာသူမေကာင္း ေသာသူတုိအေပ၌ ကုိယ္ေတာ္၏ေနကုိ ထက္ေစေတာ္မူ ၏။ ေဖာင့္မတ္ေသာသူ မေဖာင့္မတ္ေသာသူတုိအေပ၌ မုိဃ္းကုိ ရာေစေတာ္မူ၏။
၄၆။ သင္တုိကုိ ခစ္ေသာ သူတုိအားသာ ခစ္တုံပ လင္ အဘယ္ ေကးဇူးတင္သနည္း။ အခန္ခံသူတုိပင္ ဤမေလာက္ပကသည္ မဟုတ္ေလာ။
၄၇။ အေဆအမိးတုိအားသာ ေလာက၀တ္ပလင္ အဘယ္သုိ ထူးမတ္သနည္း။ သာသနာပလူတုိပင္ ထုိအတူ ပကသည္မဟုတ္ေလာ။
၄၈။ ထုိေကာင့္ ေကာင္းကင္ဘုံ၌ ရိေတာ္မူေသာ သင္တုိအဘသည္ စုံလင္ေတာ္မူသည္နည္းတူ သင္တုိ သည္လည္း စုံလင္ခင္းရိကေလာ့။
၆
၁။ လူမားတုိ မင္ေစခင္းင ကုိယ္သီလအကင့္ကုိ သူေရ့ေမာက္၌ မကင့္မည္အေကာင့္ သတိပကေလာ့။ သုိမဟုတ္ ေကာင္းကင္ဘုံ၌ ရိေတာ္မူေသာ သင္တုိအဘ ထံမ အကိးကုိ မခံမရက။
၂။ ထုိေကာင့္ သင္သည္ အလဒနကုိ ေပးေသာ အခ လိ့၀က္ေသာ သူတုိသည္ လူမားအခီးအမမ္းကုိ ခံလုိ၍ ပဲသဘင္လမ္းခရီး၌ မိမိတုိေရ့မာ တံပုိးခရာ မတ္ေစသည္နည္းတူ မပင့္။ ငအမန္ဆုိသည္ကား၊ ထုိသူတုိသည္ မိမိတုိအကိးကုိ ရကပီ။
၃။ သင္သည္ အလဒနကုိ ေပးေသာအခ ေပးေကာင္းကုိ မထင္ရားေစခင္းင၊ လက္ာလက္ပသည္ အမကုိ လက္၀ဲလက္မမသိေစင့္။
၄။ မထင္ရားေသာအရာကုိ မင္ေတာ္မူေသာ သင္၏အဘသည္ အကိးကုိ ထင္ရားစာ ေပးေတာ္မူ လတံ့။
၅။ သင္သည္ ဆုေတာင္းပဌနာပေသာအခ လိ့၀က္ေသာ သူတုိနည္းတူ မပင့္။ ထုိသူတုိသည္ လူမားတုိေရ့မာ ထင္ရားေစခင္းင၊ ပဲသဘင္ လမ္းဆုံ လမ္း၀တုိ၌ ရပ္လက္ ဆုေတာင္းခင္းင အလုိရိက၏။ ငအမန္ဆုိသည္ကား၊ ထုိသူတုိသည္ မိမိတုိအကိးကုိ ခံရက၏။
၆။ သင္သည္ ဆုေတာင္းေသာအခ ဆိတ္ညံရာ အခန္းသုိ ၀င္၍ တံခးကုိ ပိတ္ပီးမ၊ မထင္ရားေသာအရပ္ ၌ ရိေတာ္မူေသာ သင္၏အဘကုိ ဆုေတာင္းေလာ့။ မထင္ရားေသာ အရာကုိ မင္ေတာ္မူေသာ သင္၏ အဘ သည္ အကိးကုိ ထင္ရားစာ ေပးေတာ္မူလတံ့။
၇။ သင္တုိသည္ ဆုေတာင္းေသာအခ သာသနာပ လူနည္းတူ အခည္းီးေသာ စကားဖင့္ အထပ္ထပ္ မမက္ကင့္။ ထုိသူတုိသည္ မားစာေသာ စကားအားဖင့္ မိမိတုိအလုိ ပည့္စုံမည္ဟု ထင္မတ္က၏။
၈။ ထုိသူတုိနည္းတူ မပကင့္။ အေကာင္းမူကား၊ သင္တုိ အလုိရိသမတုိကုိ သင္တုိ မေတာင္းမီ သင္တုိ အဘသိေတာ္မူ၏။
၉။ ထုိေကာင့္ သင္တုိ ဆုေတာင္းရမည္မာ ေကာင္းကင္ဘုံ၌ ရိေတာ္မူေသာ အကု္ပ္တုိအဘ ကုိယ္ေတာ္၏နာမေတာ္အား ုိေသေလးမတ္ခင္း ရိပ ေစေသာ။
၁၀။ ုိင္ငံေတာ္တည္ေထာင္ပေစေသာ။ အလုိေတာ္ သည္ ေကာင္းကင္ဘုံ၌ ပည့္စုံသကဲ့သုိ ေမကီးေပမာ ပည့္စုံပေစေသာ။
၁၁။ အသက္ေမးေလာက္ေသာ အစာကုိ အကု္ပ္တုိ အား ယေနေပးသနားေတာ္မူပ။
၁၂။ သူတပးသည္ အကု္ပ္တုိကုိ ပစ္မားေသာ အပစ္မားကုိ အကု္ပ္တုိသည္ လတ္သကဲ့သုိ အကု္ပ္ တုိ၏အပစ္မားကုိ လတ္ေတာ္မူပ။
၁၃။ အပစ္ေသးေဆာင္ရာသုိ မလုိက္မပေစဘဲ၊ မေကာင္းေသာ အမအရာမလည္း ကယ္တ္ေတာ္မူပ။ အစုိးပုိင္ေသာ အခင့္င့္ ဘုန္းတန္ခုိးအာုေဘာ္သည္ ကမာအဆက္ဆက္ ကုိယ္ေတာ္၌ ရိပ၏။ အာမင္ဟု ဆုေတာင္းကေလာ့။
၁၄။ သင္တုိသည္ သူတပးတုိ၏ အပစ္ကုိ လတ္ လင္၊ ေကာင္းကင္ဘုံ၌ ရိေတာ္မူေသာ သင္တုိအဘသည္ သင္တုိ၏အပစ္ကုိ လတ္ေတာ္မူမည္။
၁၅။ သင္တုိသည္ သူတပးတုိ၏ အပစ္ကုိ မလတ္ လင္၊ သင္တုိအဘသည္ သင္တုိ၏အပစ္ကုိ လတ္ေတာ္ မမူ။
၁၆။ သင္တုိသည္ အစာေရာင္ခင္းအကင့္ကုိ ကင့္ ေသာအခ လိ့၀က္ေသာ သူတုိနည္းတူ မက္ာ ညိးငယ္ ခင္းမရိကင့္။ ထုိသူတုိသည္ မိမိတုိ အစာေရာင္သည္ကုိ လူမားတုိေရ့မာ ထင္ရားေစခင္းင မိမိတုိ မက္ာကုိ ဖက္တတ္က၏။
၁၇။ ငအမန္အကန္ဆုိသည္ကား၊ ထုိသူတုိသည္ မိမိတုိ အကိးကုိ ခံရက၏။
၁၈။ သင္သည္ အစာေရာင္ေသာအခ အစာေရာင္ သည္ကုိ လူမားတုိ ေရ့မာ မထင္ရားေစဘဲ၊ မထင္ရား ေသာ အရပ္၌ ရိေတာ္မူေသာ သင္တုိအဘ ေရ့ေတာ္၌ သာ ထင္ရားေစခင္းင၊ ေခင္းကုိ လိမ္းကံေလာ့။ မက္ာ ကုိလည္း သစ္ေလာ့။ မထင္ရားေသာ အရာကုိ မင္ေတာ္ မူေသာ သင္တုိအဘသည္ အကိးကုိ ထင္ရားစာ ေပးေတာ္မူလတံ့။
၁၉။ သံေခး၊ ပုိးရဖက္ဆီး၍ သူခုိးထင္းေဖာက္ခုိးယူ ရာ ေမကီးေပမာ ဘာကုိ မဆည္းဖူးကင့္။
၂၀။ သံေခး၊ ပုိးရ မဖက္ဆီး၍ သူခုိးမထင္းမေဖာက္ မခုိးမယူရာ ေကာင္းကင္ဘုံ၌ ဘာကုိ ဆည္းဖူး ကေလာ့။
၂၁။ အေကာင္းမူကား၊ အကင္အရပ္၌ သင္တုိ၏ ဘာရိ၏။ ထုိအရပ္သုိ သင္တုိ၏ စိတ္လုံးေရာက္ တတ္၏။
၂၂။ မက္စိကား ကုိယ္၏ ဆီမီးဖစ္၏။ ထုိေကာင့္ မက္စိကည္လင္လင္ တကုိယ္လုံး လင္းလိမ့္မည္။
၂၃။ မက္စိေမးရက္လင္ တကုိယ္လုံး မုိက္လိမ့္မည္။ သင္၏ အလင္းေသာ္ကား၊ ေမာင္မုိက္ဖစ္လင္ ထုိအမုိက္ သည္ အလန္မုိက္စတကား။
၂၄။ အဘယ္သူမ သခင္စ္ဦးအေစကုိ မခံုိင္။ သခင္တဦးကုိ မုန္း၍ တဦးကုိ ခစ္မည္။ သခင္ တဦးကုိ မီခုိ၍ တဦးကုိ မခန္မညားပမည္။ သင္တုိသည္ ဘုရား သခင္၏အေစကုိင္း၊ ေလာကီစည္းစိမ္၏အေစကုိင္း မခံုိင္က။
၂၅။ ထုိေကာင့္ ငဆုိသည္ကား၊ အဘယ္သုိ စားေသာက္ရမည္ဟု အသက္အဘုိ မစုိးရိမ္ကင့္။ အဘယ္သုိ ၀တ္ရမည္ဟု ကုိယ္အဘုိ မစုိးရိမ္ကင့္။ အစာထက္ အသက္မတ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ အ၀တ္ထက္ ကိုယ္မတ္သည္မဟုတ္ေလာ။
၂၆။ မုိဃ္းေကာင္းကင္၌ ကင္လည္ေသာ ငက္မားကုိ ကည့္ဆင္ခင္ကေလာ့။ ထုိငက္တုိသည္ မိးေစ့ကုိ မစုိက္မကဲ၊ စပးကုိ မရိတ္၊ ကီ၌ မစုမသင္း။ သုိေသာ္ လည္း ေကာင္းကင္ဘုံ၌ ရိေတာ္မူေသာ သင္တုိ အဘ သည္ သူတုိကုိ ေကးေမးေတာ္မူ၏။ ထုိငက္တုိထက္ သင္တုိသည္ အလန္မတ္သည္မဟုတ္ေလာ။
၂၇။ အဘယ္သူသည္ စုိးရိမ္ခင္းအားဖင့္ မိမိ အသက္တာကုိ တေတာင္ခန္မ တုိးပားေစုိင္သနည္း။
၂၈။ အ၀တ္အဘုိ၌ အဘယ္ေကာင့္ စုိးရိမ္ရသနည္း။ ေတာင္းပင္တုိသည္ အဘယ္သုိေသာအားဖင့္ ကီးပား သည္ကုိ ဆင္ခင္ေအာက္ေမ့ကေလာ့။ ထုိအပင္တုိသည္ အလုပ္လည္းမလုပ္၊ ခည္ဖစ္ေစခင္းင မငင္မ၀င့္။
၂၉။ သုိေသာ္လည္း ဘုန္းကီးေသာ ေရာလမုန္ မင္းကီး၏ အ၀တ္သည္ ထုိအပင္တပင္မ၏ အ၀တ္ကုိ မမီဟု ငဆုိ၏။
၃၀။ ယုံကည္အားနည္းေသာ သူတုိ၊ ယေန အသက္ ရင္လက္ နက္ဖန္ မီးဖုိထဲသုိ ေရာက္ေသာ ေတာ မက္ပင္ ကုိ ဘုရားသခင္သည္ ထုိသုိေသာ အ၀တ္င့္ ဖုံးလမ္း ေတာ္မူလင္ ထုိမမက သင္တုိကုိ အ၀တ္င့္ ဖုံးလမ္းေတာ္ မူမည္မဟုတ္ေလာ။
၃၁။ ထုိေကာင့္ အဘယ္သုိ စားေသာက္ရအံ့နည္း။ အဘယ္သုိ ၀တ္ရအံ့နည္းဟူ၍ မစုိးရိမ္ကင့္။ ထုိအရာ မားကုိ သာသနာပလူတုိသည္ ရာေဖတတ္က၏။
၃၂။ ထုိအရာမားကုိ သင္တုိသည္ အသုံးလုိေကာင္း ကုိ ေကာင္းကင္ဘုံ၌ ရိေတာ္မူေသာ သင္တုိအဘသည္ သိေတာ္မူ၏။
၃၃။ ဘုရားသခင္၏ ုိင္ငံေတာ္င့္ ေဖာင့္မတ္ခင္း တရားေတာ္ကုိ ေရ့ဦးစာ ရာကေလာ့။ ေနာက္မ ထုိအရာ မားကုိ ထပ္၍ ေပးေတာ္မူလတံ့။
၃၄။ ထုိေကာင့္ နက္ဖန္အဘုိ မစုိးရိမ္ကင့္။ နက္ဖန္ေနသည္ မိမိအဘုိ စုိးရိမ္လိမ့္မည္။ ယခု ေန၌ ရိေသာ မေကာင္းမသင့္ေသာအရာသည္ ယခု ေနဘုိ ေလာက္ေပ၏။
၇
၁။ သင္တုိသည္ စစ္ေကာဆုံးဖတ္ခင္းင့္ ကင္း လတ္ရမည္အေကာင္း သူတပး၏ အမ၌ စစ္ေကာ ဆုံးဖတ္ခင္းကုိ မပကင့္။
၂။ သင္တုိသည္ အကင္တရားအတုိင္း သူတပးကုိ စီရင္က၏ ထုိတရားအတုိင္း စီရင္ခင္းကုိ ခံရကမည္။ အကင္ခိန္၊ တင္းပမာဏင့္ သူတပးအား ေပး၏။ ထုိပမာဏအတုိင္း ကုိယ္ခံရကမည္။
၃။ ကုိယ္မက္စိ၌ရိေသာ တံကင္ကုိ မေအာက္ေမ့ ဘဲ ညီအစ္ကုိမက္စိ၌ရိေသာ ေငာင့္ငယ္ကုိ အဘယ္ ေကာင့္ကည့္သနည္း။
၄။ ကုိယ္မက္စိ၌ တံကင္ရိလက္ပင္ ညီအစ္ကုိအား သင္၏မက္စိ၌ရိေသာ ေငာင့္ငယ္ကုိ ထုတ္ပရေစဟု အဘယ္သုိ ဆုိသနည္း။
၅။ လိ့၀က္ေသာသူ၊ ကုိယ္မက္စိ၌ရိေသာ တံကင္ ကုိ ေရးဦးစာ ထုတ္ပစ္ေလာ့။ ေနာက္မ ညီအစ္ကုိမက္စိ ၌ ရိေသာ ေငာင့္ငယ္ကုိ ထုတ္ပစ္ခင္းင ရင္းလင္းစာ မင္လိမ့္မည္။
၆။ ဖစင္ေသာ အရာကုိ ေခးတုိအား မေပးကင့္။ ပုလဲရတနာတုိကုိ ၀က္တုိေရ့မာ မခမထားကင့္။ သုိပ လင္ ထုိအရာတုိကုိ ေကာ္နင္း၍ သင္တုိကုိ လည့္လက္ ကုိက္ဖတ္ကလိမ့္မည္။
၇။ ေတာင္းကေလာ့။ ေတာင္းလင္ရမည္။ ရာက ေလာ့။ ရာလင္ေတ့မည္။ တံခးကုိ ေခက္ကေလာ့။ ေခက္လင္ ဖင့္မည္။
၈။ ေတာင္းေသာ သူ မည္သည္ကားရ၏။ ရာေသာ သူလည္း ေတ့၏။ ေခက္ေသာသူအားလည္း တံခးကုိ ဖင့္၏။
၉။ သားသည္ မုန္ကုိ ေတာင္းလင္ မိမိသားအား ေကာက္ကုိ ေပးမည္သူ၊
၁၀။ င္းကုိ ေတာင္းလင္ ေမကုိ ေပးမည္သူ တစုံ တေယာက္မသင္တုိတင္ ရိသေလာ။
၁၁။ သင္တုိသည္ အဆုိးဖစ္လက္ပင္ ကုိယ္သားတုိ အား ေကာင္းေသာ အရာကုိ ေပးတတ္လင္၊ ထုိမမက ေကာင္းကင္ဘုံ၌ ရိေတာ္မူေသာ သင္တုိအဘသည္ ဆုေတာင္းေသာသူတုိအား ေကာင္းေသာ အရာကုိသာ၍ ေပးေတာ္မူမည္ မဟုတ္ေလာ။
၁၂။ သင္တုိသည္ ကုိယ္၌ သူတပးပေစလုိသမ အတုိင္း သူတပး၌ ပကေလာ့။ ဤပညတ္ကား ပညတိ ကမ္းင့္ အနာဂတိကမ္းတုိ၏ အခပ္အခာပင္ ဖစ္ သတည္း။
၁၃။ ကဥ္းေသာ တံခးကုိ ၀င္ကေလာ့။ ပက္စီးခင္း သုိ ေရာက္ေသာလမ္းင့္ တံခးသည္ ကယ္၀န္းသည္ဖစ္ ၍ ၀င္ေသာသူတုိသည္ မားက၏။
၁၄။ အသက္ရင္ခင္းသုိ ေရာက္ေသာလမ္းင့္ တံခး သည္ အလန္ကဥ္းေမာင္းသည္ဖစ္၍၊ ေတ့၀င္ေသာ သူတုိသည္ နည္းက၏။
၁၅။ အတင္း၌ ကမ္းတမ္းေသာ ေတာေခးဖစ္လက္ သုိးေရကုိ ခံ၍ သင္တုိရိရာသုိ လာေသာ မိစာပေရာဖက္ တုိကုိ သတိင့္ ေရာင္ကေလာ့။
၁၆။ ထုိသူတုိ၏အကင့္ကုိ ေထာက္၍ သူတုိ၏ သေဘာကုိ သိကလိမ့္မည္။ ဆူးပင္၌ စပစ္သီးကုိ ဆတ္တတ္သေလာ။ ဆူးေလပင္၌ သေဘာသဖန္းသီးကုိ ဆတ္တတ္သေလာ။
၁၇။ ေကာင္းေသာအပင္သည္ ေကာင္းေသာအသီး၊ မေကာင္းေသာအပင္သည္ မေကာင္းေသာအသီးကုိ သီးတတ္၏။
၁၈။ ေကာင္းေသာအပင္သည္ မေကာင္းေသာ အသီး၊ မေကာင္းေသာ အပင္သည ္ ေကာင္းေသာအသီး ကုိ မသီးုိင္။
၁၉။ ေကာင္းေသာအသီးမသီးေသာ အပင္ရိသမတုိ ကုိ ခုတ္လဲ၍ မီးထဲသုိ ခလုိက္တတ္၏။
၂၀။ သုိဖစ္လင္ ထုိပေရာဖက္တုိ၏ အကင့္ကုိ ေထာက္ေသာ္ သူတုိ၏ သေဘာကုိ သိရကလိမ့္မည္။
၂၁။ သခင္၊ သခင္ဟု င့ကုိ ေလာက္ေသာသူတုိင္း ေကာင္းကင္ုိင္ငံေတာ္သုိ ၀င္ရလိမ့္မည္မဟုတ္။ ေကာင္း ကင္ဘုံ၌ ရိေတာ္မူေသာ င့ခမည္းေတာ္၏အလုိကုိ ေဆာင္ေသာသူသာလင္ ၀င္ရလိမ့္မည္။
၂၂။ ထုိေန၌ကား၊ သခင္၊ သခင္၊ အကု္ပ္တုိသည္ ကုိယ္ေတာ္အခင့္င့္ ဆုံးမသ၀ဒေပးပပီ မဟုတ္ေလာ။ ကုိယ္ေတာ္အခင့္င့္ နတ္ဆုိးတုိကုိ င္ထုတ္ပပီ မဟုတ္ ေလာ။ ကုိယ္ေတာ္အခင့္င့္ မားစာေသာ တန္ခုိးတုိကုိ ပပပီမဟုတ္ေလာဟု အမားေသာ သူတုိသည္ ေလာက္ ကလိမ့္မည္။
၂၃။ ထိုသိုေလာက္ကေသာအခ သင္တိုကို င အလင္းသိ၊ အဓမအမကို ပေသာသူတုိ၊ င့ထံမ ဖယ္က ဟု ထိုသူတိုအား အတည့္အလင္း ငေပာမည္။
၂၄။ အကင္သူသည္ ငေဟာေပာေသာ ဤစကား ကို ကား၍ နားေထာင္၏။ ထိုသူသည္ ေကာက္ေပမာ အိမ္ေဆာက္ေသာ ပညာရိင့္ တူေကာင္းကို ငပုံပမည္။
၂၅။ မိုဃ္းရာ၍ ေရစီးသည္င့္ ေလလာ၍ ထိုအိမ္ကို တိုက္သည္ရိေသာ္၊ ေကာက္ေပမာ တည္ေသာေကာင့္ မပိမလဲေန၏။
၂၆။ အကင္သူသည္ ငေဟာေပာေသာ ဤစကား ကို ကား၍ နားမေထာင္ဘဲေန၏။ ထိုသူသည္ သဲေပမာ အိမ္ေဆာက္ေသာ လူမိုက္င့္တူေကာင္းကို ငပုံပမည္။
၂၇။ မိုဃ္းရာ၍ ေရစီးသည္င့္ ေလလာ၍ ထိုအိမ္ ကို တိုက္ေသာအခ၊ ကီးစာေသာ ပိလဲခင္းသို ေရာက္ ေလသည္ဟုေဟာေတာ္မူ၏။
၂၈။ ထိုေဒသနာေတာ္ကို ေယေဟာေတာ္မူသည္ အဆုံး၌ ပရိသတ္အေပင္းတိုသည္ ဆုံးမသ၀ဒ ေပး ေတာ္မူခင္းကို အလန္အံ့သက၏။
၂၉။ အေကာင္းမူကား၊ ကမ္းပဆရာနည္းတူ မဟုတ္၊ အစိုးရေသာ သူနည္းတူ ဆုံးမသ၀ဒေပးေတာ္ မူ၏။
၈
၁။ ကိုယ္ေတာ္သည္ ေတာင္ေပမ ဆင္းကေတာ္ မူလင္၊ မားစာေသာ လူအေပင္းတုိသည္ ေနာက္ေတာ္သုိ လုိက္က၏။
၂။ ထုိအခ ူနာစဲေသာ သူတေယာက္သည္ တ္ ပပ္လက္၊ သခင္အလုိေတာ္ရိလင္ ကန္ေတာ္ကုိ သန္ရင္း ေစုိင္ေတာ္မူသည္ဟု ေလာက္ေလ၏။
၃။ ေယကလည္း ငအလုိရိ၏။ သန္ရင္းခင္းသုိ ေရာက္ေစဟု မိန္ေတာ္မူလက္ လက္ေတာ္ကုိ ဆန္၍ ထုိသူကုိ တုိေတာ္မူ၏။ ထုိခဏခင္းတင္ ူနာေပာက္၍ သန္ရင္းခင္းသုိ ေရာက္ေလ၏။
၄။ ေယကလည္း သင္သတိပ။ ဤအေကာင္းကုိ အဘယ္သူအား မမေပာင့္။ ယဇ္ပုေရာဟိတ္ထံသုိ သား၍ ကုိယ္ကုိပေလာ့။ သူတပး၌ သက္ေသဖစ္ေစခင္း င ေမာေရ စီရင္မာထားေသာ ပူေဇာ္သကာကုိ ဆက္ေလာ့ဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၅။ ထုိေနာက္မ ကေပရေနာင္မိ့သုိ က၀င္ေတာ္မူ လင္၊ တပ္မးတေယာက္သည္ အထံေတာ္သုိ လာ၍၊
၆။ သခင္၊ ကန္ေတာ္၏ ငယ္သားတေယာက္သည္ လက္ေခေသသည္အနာင့္ ပင္းစာခံရ၍ အိမ္တင္ တုံးလုံးေနပသည္ဟု ေတာင္းပန္ေလ၏။
၇။ ေယကလည္း ငလာ၍ ခမ္းသာေပးမည္ဟု မိန္ေတာ္မူလင္၊
၈။ တပ္မးက၊ သခင္၊ ကန္ေတာ္၏ အိမ္မုိး ေအာက္ သုိ က၀င္ေတာ္မူခင္း ေကးဇူးေတာ္ကုိ ကန္ေတာ္မခံ ထုိက္ပ။ အမိန္ေတာ္ တခန္းရိလင္ ကန္ေတာ္၏ ငယ္သားသည္ ခမ္းသာရပလိမ့္မည္။
၉။ ဥပမာကား၊ ကန္ေတာ္သည္ မင္းေအာက္၌ ကန္ခံေသာသူဖစ္ေသာ္လည္း စစ္သူရဲမားကုိ အုပ္စုိး၍ တဦးကုိ သားေခဟုဆုိလင္ သားပ၏။ တဦးကုိ လာခဲ့ဟု ဆုိလင္ လာပ၏။ ကန္ကုိလည္း ဤအမကုိ လုပ္ေတာ့ဟု ဆုိလင္ လုပ္ပ၏ဟု တပ္မးေလာက္ေလ၏။
၁၀။ ထုိစကားကုိ ေယသည္ကားလင္ အံ့သခင္း ရိ၍၊ ငအမန္ဆုိသည္ကား၊ ဤမေလာက္ေသာ ယုံကည္ ခင္းကုိ ဣသေရလအမိး၌ပင္ ငမေတ့ဘူးေသး။
၁၁။ ငဆုိပန္သည္ကား၊ လူမားတုိသည္၊ အေရ့ အရပ္၊ အေနာက္အရပ္မ လာ၍၊ ေကာင္းကင္ုိင္ငံေတာ္ ၌ အာဗဟံ၊ ဣဇာက္၊ ယာကုပ္တုိင့္တက ေလာင္းရက လတ့ံ၊
၁၂။ ုိင္ငံေတာ္သားတုိသည္လည္း ငုိေကးခင္း၊ အံသားခဲကိတ္ခင္းရိရာ၊ ပင္အရပ္ေမာင္မုိက္ထဲသုိ င္ခ ခင္းကုိ ခံရကလတံ့ဟု ေနာက္ေတာ္သုိ လုိက္ေသာသူတုိ အား မိန္ေတာ္မူပီးမ၊
၁၃။ တပ္မးအား သင္သားေလာ့။ ယုံကည္သည္င့္ အညီ သင္၌ဖစ္ေစဟု မိန္ေတာ္မူ၏။ ထုိခဏခင္းတင္ သူ၏ငယ္သားသည္ အနာေရာဂကင္း၍ သက္သာခင္း သုိ ေရာက္ေလ၏။
၁၄။ ထုိေနာက္မ ေယသည္ ေပတုအိမ္သုိ က၍ ေပတု၏ ေယာကမသည္ ဖားနာစဲလက္ တုံးလုံးေန သည္ကုိ ေတ့မင္ေတာ္မူ၏။
၁၅။ ထုိမိန္းမ၏ လက္ကုိ တုိေတာ္မူလင္၊ သူသည္ အဖားေပာက္သဖင့္ ထ၍ ဧည့္သည္၀တ္ကုိ ပေလ၏။
၁၆။ ညဦးယံ၌ နတ္ဆုိးစဲေသာ သူအမားတုိကုိ အထံ ေတာ္သုိ ေဆာင္ခဲ့၍ တ္ေတာ္မက္ကာမင့္ ထုိနတ္ တုိကုိ င္ထုတ္ေတာ္မူ၏။ နာေသာသူရိသမတုိကုိ သက္သာေစေတာ္မူ၏။
၁၇။ ထုိအေကာင္းအရာမူကား၊ သူသည္ အကု္ပ္တုိ အနာေရာဂေ၀ဒနာမားကုိ ယူတင္ေဆာင္ရက္ေလ သည္ဟု ပေရာဖက္ေဟရာယ ေဟာဘူးေသာ စကားပည့္ စုံမည္အေကာင္း ဖစ္သတည္း။
၁၈။ မားစာေသာ လူအေပင္းတုိသည္ ကုိယ္ေတာ္ကုိ ၀န္းရံလက္ ေနကသည္ကုိ မင္ေတာ္မူလင္၊ ကမ္း တဘက္သုိ ကူးမည့္အေကာင္း အမိန္ေတာ္ရိ၏။
၁၉။ ထုိအခ ကမ္းပဆရာတေယာက္သည္ လာ၍ အရင္ဘုရား၊ ကုိယ္ေတာ္ကေတာ္မူရာအရပ္ရပ္သုိ အကု္ပ္လုိက္ပမည္ဟု ေလာက္ေလ၏။
၂၀။ ေယကလည္း ေမေခးသည္ ေမတင္းရိ၏။ မုိဃ္းေကာင္းကင္၌ ကင္လည္ေသာ ငက္သည္ နားေနရာ အရပ္ရိ၏။ လူသားမူကား၊ ေခင္းခရာမ မရိဟု မိန္ ေတာ္မူ၏။
၂၁။ အခားေသာ တပည့္ေတာ္ကလည္း၊ သခင္၊ အကု္ပ္အဘကုိ ေရ့ဦးစာ သား၍ သဂဟ္ရေသာ အခင့္ကုိ ေပးေတာ္မူပဟု ေလာက္ေလ၏။
၂၂။ ေယကလည္း၊ င့ေနာက္သုိ လုိက္ေလာ့။ လူေသတုိသည္ မိမိလူေသတုိကုိ သဂဟ္ပေလေစဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၂၃။ ထုိအခ ေလထဲသုိ ၀င္ေတာ္မူ၍ တပည့္ေတာ္ တုိသည္ လုိက္က၏။ အုိင္၌ လိင္းတံပုိးပင္းစာ ထ၍ ေလကုိ လမ္းေလ၏။
၂၄။ ကုိယ္ေတာ္သည္ ကိန္းစက္၍ ေနေတာ္မူ၏။
၂၅။ တပည့္ေတာ္တုိသည္ ခဥ္းကပ္၍ ကုိယ္ေတာ္ကုိ ိးပီးလင္၊ သခင္၊ အကု္ပ္တုိသည္ ပက္စီးခင္းသုိ ေရာက္ပ၏။ ကယ္မေတာ္မူပဟု ေလာက္ကေသာ္၊
၂၆။ ကုိယ္ေတာ္က၊ ယုံကည္အားနည္းေသာ သူတုိ၊ အဘယ္ေကာင့္ ေကာက္တတ္သနည္းဟု ေမးေတာ္မူ ပီးလင္၊ ထ၍ ေလင့္ပင္လယ္ကုိ ဆုံးမေတာ္မူသဖင့္ အလန္သာယာေလ၏။
၂၇။ ထုိလူတုိကလည္း၊ ဤသူကား အဘယ္သုိေသာ သူနည္း။ ေလင့္ပင္လယ္သည္ သူ၏စကားကုိ နားေထာင္ပသည္တကားဟု အံ့သက၏။
၂၈။ ကမ္းတဘက္ ဂဒရပည္သုိ ေရာက္ေတာ္မူ ေသာအခ နတ္ဆုိးစဲေသာ လူစ္ေယာက္တုိသည္ ထုိလမ္းကုိ အဘယ္သူမ မသားုိင္ေအာင္ အလန္ကမ္း ကတ္စာပလက္၊ သခင္းတစပင္မ ထက္လာ၍ ကုိယ္ေတာ္ကုိ ခရီးဦးကိပပီးလင္၊
၂၉။ ဘုရားသခင္၏ သားေတာ္ေယ၊ ကုိယ္ေတာ္ သည္ အကု္ပ္တုိင့္ အဘယ္သုိ ဆုိင္သနည္း။ အခိန္ မေရာက္မီ အကု္ပ္တုိကုိ ညဥ္းဆဲခင္းင ကလာေတာ္မူ သေလာဟု ေအာ္ဟစ္၍ ေလာက္က၏
၃၀။ ထုိသူတုိင့္ မနီးမေ၀းေသာ အရပ္၌ မားစာ ေသာ ၀က္အစုသည္ ကက္စားလက္ ရိ၏။
၃၁။ နတ္ဆုိးတုိလည္း ကုိယ္ေတာ္သည္ အကု္ပ္တုိကုိ င္ထုတ္လင္၊ ထုိ၀က္အစုထဲသုိ ၀င္ရပမည္အေကာင္း အခင့္ေပးေတာ္မူပဟု ေတာင္းပန္ကေသာ္၊
၃၂။ သားကဟု မိန္ေတာ္မူ၏။ နတ္ဆုိးတုိသည္ ထက္၍ ၀က္ထဲသုိ ၀င္သဖင့္ ၀က္အစုရိသမသည္ အုိင္ကမ္းေစာက္ကုိ တဟုန္တည္း ေပးဆင္း၍ ေရ၌ ေသက၏။
၃၃။ ၀က္ေကာင္းေသာ သူတုိသည္လည္း ေပး၍ မိ့ထဲသုိ ၀င္ပီးလင္၊ နတ္ဆုိးစဲေသာ သူတုိ၏အေကာင္း မစ၍ ဖစ္ေလသမတုိကုိ ကားေပာကေသာ္၊
၃၄။ တမိ့လုံးလည္း ေယကုိ ေတ့အံ့ေသာင ထက္ လာက၏။ ကုိယ္ေတာ္ကုိ ေတ့မင္လင္ မိမိတုိ ပည္က ထက္သားေတာ္မူမည္အေကာင္း ေတာင္းပန္က၏။
၉
၁။ ထုိအခ ကုိယ္ေတာ္သည္ ေလစီး၍ ကူးပန္ သဖင့္၊ မိမိမိ့သုိ ေရာက္ေတာ္မူ၏။
၂။ လက္ေခေသ၍ အိပ္ရာေပမာ တုံးလုံးေနေသာ သူတေယာက္ကုိ အထံေတာ္သုိ ေဆာင္ခဲ့က၏။ ေယ သည္ ထုိသူတုိ၏ ယုံကည္ခင္းကုိ မင္လင္ လက္ေခေသ ေသာသူအား၊ င့သား မစုိးရိမ္င့္။ သင္၏အပစ္ကုိ လတ္ေစပီဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၃။ ကမ္းပဆရာအခိ့တုိက၊ ဤသူသည္ ဘုရားကုိ လန္ကး၍ ေပာသည္ဟု ထင္က၏။
၄။ ေယသည္ ထုိသူတုိ၏ စိတ္ကုိ သိမင္ေတာ္မူ လင္၊ သင္တုိသည္ အဘယ္ေကာင့္ ငစူေသာ စိတ္ ရိကသနည္း။
၅။ အဘယ္စကားကုိသာ၍ ေပာလယ္သနည္း။ သင္၏ အပစ္ကုိ လတ္ေစပီဟု ေပာလယ္သေလာ။ သင္ထ၍ လမ္းသားေလာ့ဟု ေပာလယ္သေလာ။
၆။ လူသားသည္ ေမကီးေပမာ အပစ္လတ္ပုိင္ သည္ကုိ သင္တုိ သိေစခင္းင ထေလာ့။ ကုိယ္အိပ္ရာကုိ ေဆာင္၍ ကုိယ္အိမ္သုိ သားေလာ့ဟု လက္ေခေသေသာ သူအား မိန္ေတာ္မူ၏။
၇။ ထုိသူသည္လည္း ထ၍ မိမိအိမ္သုိ သားေလ၏။
၈။ လူအစုအေ၀းတုိသည္ မင္လင္ အံ့သခင္းရိ၍၊ လူတုိအား ဤသုိေသာ အခင့္ကုိ အပ္ေပးေတာ္မူေသာ ဘုရားသခင္၏ ဂုဏ္ေတာ္ကုိ ခီးမမ္းက၏။
၉။ ေယသည္ ထုိအရပ္မ ကေတာ္မူလင္၊ မဲ အမည္ရိေသာ သူတေယာက္သည္ အခန္ခံရာတဲ၌ ထုိင္ေနသည္ကုိ မင္ေသာ္၊ င့ေနာက္သုိ လုိက္ေလာ့ဟု မိန္ေတာ္မူ၏။ ထုိသူသည္လည္း ထ၍ ေနာက္ေတာ္သုိ လုိက္ေလ၏။
၁၀။ ထုိေနာက္မ အိမ္တင္ စားပဲ၌ ေလာင္းေတာ္ မူစဥ္၊ အခန္ခံေသာ သူမားင့္ ဆုိးေသာသူမားတုိသည္ လာ၍ ကုိယ္ေတာ္မစေသာ တပည့္ေတာ္တုိင့္တက စားပဲ၌ ေလာင္းက၏။
၁၁။ ဖာရိရိတုိသည္ မင္လင္ တပည့္ေတာ္တုိအား၊ သင္တုိဆရာသည္ အခန္ခံေသာသူ၊ ဆုိးေသာသူတုိင့္ အတူ အဘယ္ေကာင္း စားသနည္းဟု ဆုိက၏။
၁၂။ ေယသည္ ကားေတာ္မူလင္၊ ကန္းမာေသာ သူတုိသည္ ေဆးသမားကုိ အလုိမရိက။ နာေသာ သူတုိ သာလင္ အလုိရိက၏။
၁၃။ ယဇ္ပူေဇာ္ခင္းအကင့္ထက္ သနားခင္း ကုဏာအကင့္ကုိ ငစ္သက္၏ဟူေသာ ကမ္းစကားကုိ နားလည္ခင္းင သင္တုိသား၍ သင္ကေလာ့။ ေဖာင့္ မတ္ေသာ သူတုိကုိ ေနာင္တသုိ ေခခင္းင၊ ငလာသည္ မဟုတ္။ ဆုိးေသာသူတုိကုိ ေခခင္းင၊ ငလာသတည္းဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၁၄။ ထုိအခ ေယာဟန္၏ တပည့္တုိသည္ အထံ ေတာ္သုိ ခဥ္းကပ္၍၊ အကု္ပ္တုိင့္ ဖာရိရဲတုိသည္ အဖန္ တလဲလဲ အစာေရာင္ကသည္ ဖစ္၍၊ အဘယ္ ေကာင့္ ကုိယ္ေတာ္၏တပည့္တုိသည္ အစာမေရာင္ဘဲ ေနကပသနည္းဟု ေလာက္က၏။
၁၅။ ေယကလည္း မဂလာေဆာင္လုလင္သည္ မိမိအေပင္းအေဘာ္တုိင့္အတူ ရိစဥ္အခ သူတုိသည္ စိတ္မသာ ညည္းတားတတ္ကသေလာ။ မဂလာေဆာင္ လုလင္ကုိ သူ၏အေပင္းအေဘာ္တုိင့္ ခာ၍ ယူသား ေသာ အခိန္ကာလေရာက္လိမ့္မည္။ ထုိအခ သူတုိသည္ အစာေရာင္ကလိမ့္မည္။
၁၆။ အ၀တ္ေဟာင္းကုိ အထည္သစ္င့္ ဖာေလ့မရိ။ ထုိသုိဖာလင္ ဖာေသာအထည္သည္ အ၀တ္ေဟာင္းကုိ စား၍ အေပက္ကယ္တတ္၏။
၁၇။ င္းနည္းေဟာင္းေသာ သားေရဘူး၌ အသစ္ ေသာစပစ္ရည္ကုိ ထည့္ေလ့မရိ။ ထုိသုိ ထည့္လင္၊ သားေရဘူးသည္ စုတ္ကဲသဖင့္၊ စပစ္ရည္သည္ ယုိ၍ သားေရဘူးလည္း ပက္စီးတတ္၏။ အသစ္ေသာ စပစ္ ရည္ကုိ အသစ္ေသာ သားေရဘူး၌ ထည့္ေလ့ရိ၏။ ထုိသုိ ထည့္လင္ စ္ပးစလုံး မပက္စီးဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၁၈။ ထုိစကားကုိ မိန္ေတာ္မူစဥ္ အရာရိတေယာက္ သည္ လာ၍ ပပ္၀ပ္လက္၊ အကု္ပ္၏ သမီးသည္ ယခုပင္ ေသဆဲရိပ၏။ သုိေသာ္လည္း၊ ကုိယ္ေတာ္သည္ က၍ သူအေပ၌ လက္ကုိတင္ေတာ္မူလင္ အသက္ရင္ပ လိမ့္မည္ဟု ေလာက္၏။
၁၉။ ေယသည္ ထ၍ တပည့္ေတာ္င့္အတူ ထုိသူ ေနာက္သုိ လုိက္ေတာ္မူ၏။
၂၀။ ထုိအခ တဆယ္စ္စ္ပတ္လုံး ေသးသန္အနာ စဲေသာ မိန္းမတေယာက္က၊
၂၁။ ငသည္ အ၀တ္ေတာ္ကုိသာ တုိလင္ ခမ္းသာ ရမည္ဟု စိတ္ထင္င့္ ေနာက္ေတာ္သုိ ခဥ္းကပ္၍ အ၀တ္ေတာ္၏ ပန္းပားကုိ တုိေလ၏။
၂၂။ ေယသည္ လည့္၍ ထုိမိန္းမကုိ မင္ေတာ္မူ လင္၊ င့သမီး၊ မစုိးရိမ္င့္။ သင္၏ယုံကည္ခင္းသည္ သင့္အနာကုိ ငိမ္းေစပီဟု မိန္ေတာ္မူ၏။ ထုိခဏမစ၍ ထုိမိန္းမသည္ အနာကင္းေပာက္ေလ၏။
၂၃။ အရာရိအိမ္သုိ ေရာက္ေတာ္မူ၍ တီးမတ္ေသာ သူတုိင့္ မားစာေသာ လူတုိသည္ အုန္းအုန္းသဲသဲ ပ ကသည္ကုိမင္လင္၊
၂၄။ ဖယ္ရားကေလာ့။ မိန္းမငယ္ေသသည္မဟုတ္၊ အိပ္ေပာ္သည္ဟု မိန္ေတာ္မူေသာ္၊ ထုိသူတုိသည္ ပက္ယယ္ပက၏။
၂၅။ ထုိလူမားကုိ ပင္သုိ ထက္ေစပီးမ အတင္းသုိ ၀င္၍၊ မိန္းမငယ္၏လက္ကုိ ကုိင္ေတာ္မူသည္တင္ သူသည္ ထေလ၏။
၂၆။ ထုိသိတင္းစကားသည္ တပည္လုံး၌ ံပား ေကာ္ေစာေလ၏။
၂၇။ ထုိအရပ္မ ေယသည္ ကေတာ္မူစဥ္၊ မက္စိ ကန္းေသာသူစ္ေယာက္တုိသည္ ေနာက္ေတာ္သုိ လုိက္၍ ဒ၀ိဒ္၏သားေတာ္၊ ကန္ေတာ္တုိကုိ သနားေတာ္မူပဟု ဟစ္ေကာ္က၏။
၂၈။ အိမ္သုိ ၀င္ေတာ္မူလင္၊ မက္စိကန္းေသာ သူတုိသည္ အထံေတာ္သုိ ခဥ္းကပ္က၏။ ကုိယ္ေတာ္က လည္း၊ ဤအမကုိ ငတတ္ုိင္သည္ကုိ ယုံသေလာဟု ေမးေတာ္မူလင္၊ ယုံပ၏သခင္ဟု ေလာက္က၏။
၂၉။ ထုိအခ သူတုိ၏ မက္စိကုိ တုိေတာ္မူ၍၊ သင္တုိ ယုံခင္းရိသည္အတုိင္း သင္တုိ၌ဖစ္ေစဟု မိန္ေတာ္ မူလင္၊
၃၀။ သူတုိသည္ မက္စိပင့္လင္းေလ၏။ ေယက လည္း၊ အဘယ္သူမ မသိေစခင္းင သတိပကေလာ့ဟု မစ္တားေတာ္မူ၏။
၃၁။ သုိေသာ္လည္း ထုိသူတုိသည္ သား၍ သိတင္း ေတာ္ကုိ တပည္လုံး၌ ံပားေကာ္ေစာေစ၏။
၃၂။ ထုိသူတုိသည္ ထက္သားကသည္ေနာက္၊ နတ္ဆုိးစဲေသာ လူအတေယာက္ကုိ အထံေတာ္သုိ ေဆာင္ခဲ့က၏။
၃၃။ နတ္ဆုိးကုိ င္ထုတ္ေတာ္မူပီးမ ထုိအေသာသူ သည္ စကားေပာ၏။ လူအစုအေ၀းတုိသည္လည္း အံ့သ၍၊ ဣသေရလအမိး၌ ဤကဲ့သုိ မမင္ရစဖူးဟု ေပာဆုိက၏။
၃၄။ ဖာရိရဲတုိကလည္း၊ နတ္ဆုိးအကီးကလည္း၊ အမီပ၍ နတ္ဆုိးတုိကုိ င္ထုတ္သည္ဟု ေပာဆုိက၏။
၃၅။ ေယသည္ တရားစရပ္တုိ၌ ဆုံးမသ၀ဒေပး လက္၊ ုိင္ငံေတာ္င့္ ယဥ္ေသာ ဧ၀ံေဂလိတရားကုိ ေဟာလက္၊ လူမားခံရေသာအနာေရာဂအမိးမိးတုိကုိ ငိမ္းေစလက္၊ မိ့ရာရိသမတုိကုိ ေဒသစာရီ လည့္လည္ ေတာ္မူ၏။ လူအစုအေ၀းတုိကုိ မင္ေတာ္မူလင္ သနားခင္းစိတ္ရိေတာ္မူ၏။
၃၆။ အေကာင္းမူကား၊ ထုိသူတုိသည္ ပင္ပန္းသည္ ဖစ္၍ ထိန္းသူမရိဘဲ ပစ္ထားေသာ သုိးကဲ့သုိ ဖစ္က၏။
၃၇။ ထုိအခ ကုိယ္ေတာ္က၊ စပးရိတ္စရာမားစာ ရိ၏။ ရိတ္ေသာသူတုိသည္ နည္းက၏။
၃၈။ ထုိေကာင့္ လုပ္ေဆာင္ေသာ သူတုိကုိ စပးရိတ္ ေစခင္းင ေစလတ္ေတာ္မူမည္အေကာင္း၊ စပးရင္ကုိ ဆုေတာင္းကေလာ့ဟု တပည့္ေတာ္တုိအား မိန္ေတာ္ မူ၏။
၁၀
၁။ တကိပ္စ္ပးေသာ တပည့္ေတာ္တုိကုိ ေခေတာ္မူပီးမ၊ ညစ္ညးေသာ နတ္တုိကုိ င္ထုတ္ခင္း ငင္း၊ အနာေရာဂအမိးမိးတုိကုိ ငိမ္းေစခင္းငင္း အခင့္ေပးေတာ္မူ၏။
၂။ တကိပ္စ္ပးေသာ တပည့္ေတာ္တုိ၏ အမည္ ကား၊ ပဌမမာ၊ ေပတုဟူ၍ ေခေ၀ေသာ ရိမုန္င့္ သူညီအေ၊
၃။ ေဇေဗဒဲ၏သားယာကုပ္င့္ သူညီေယာဟန္၊ ဖိလိပင့္ ဗာေသာလမဲ၊ ေသာမင့္ အခန္ခံမဲ၊ အာလဖဲ၏သား ယာကုပ္င့္ သဒဲဟုအမည္သစ္ကုိ ရေသာ ေလဗဲ၊
၄။ ကာနနိတ္လူရိမုန္င့္ ကုိယ္ေတာ္ကုိ အပ္ံ ေသာ ယုဒရကာုတ္ေပတည္း။
၅။ ထုိတကိပ္စ္ပးေသာ သူတုိကုိ ေယသည္ ေစလတ္ေတာ္မူ၍၊ သင္တုိသည္ တပးအမိးသားတုိရိရာ သုိ မသားကင့္။ ရမာရိမိ့ရာထဲသုိ မ၀င္ကင့္။
၆။ ဣသေရလအမိး၊ ေပာက္လင့္ေသာ သုိးမားရိ ရာသုိ အရင္သားကေလာ့။
၇။ သားစဥ္တင္၊ ေကာင္းကင္ုိင္ငံေတာ္ တည္လု နီးပီဟု သိတင္းကားေပာကေလာ့။
၈။ နာေသာသူတုိအား ခမ္းသာေပးကေလာ့။ ေသေသာ သူတုိကုိ ထေမာက္ေစကေလာ့။ ူေသာသူ တုိကုိ သန္ရင္းေစကေလာ့။ နတ္ဆုိးတုိကုိလည္း င္ထုတ္ ကေလာ့။ သင္တုိသည္ အဘုိးမေပးဘဲ ေကးဇူးေတာ္ကုိ ခံရကပီဖစ္၍ အဘုိးမခံဘဲ ေပးကမ္းကေလာ့။
၉။ ေရ၊ ေင၊ ေကးတုိကုိ ခးပန္းထဲ၌ မသုိမီးကင့္။
၁၀။ လမ္းခရီးဘုိ လယ္အိတ္၊ အကစ္ထည္၊ ေခနင္းေတာင္ေ၀းကုိ မသုိမီးကင့္။ အေကာင္းမူကား၊ လုပ္ေဆာင္ေသာသူသည္ ေကးေမးခင္းကုိ ခံထုိက္ေပ၏။
၁၁။ မည္သည္မိ့ မည္သည္ရာသုိ ၀င္လင္၊ ထုိမိ့ရာ ၌ အဘယ္မည္ေသာသူသည္ ထုိက္တန္သနည္းဟု ေမးမန္း၍၊ ထုိမိ့ရာမ မထက္မသားမီတုိင္ေအာင္ ထုိသူ၏အိမ္တင္ ေနကေလာ့။
၁၂။ အိမ္သုိ ၀င္ေသာအခ မဂလာရိပေစေသာဟု တ္ဆက္ခင္းကုိ ပကေလာ့။
၁၃။ ထုိအိမ္သည္ ထုိက္တန္လင္ သင္တုိမက္ေသာ မဂလာေရာက္ေစသတည္း။ မထုိက္တန္လင္ သင္တုိထံ သုိ ပန္လာေစသတည္း။
၁၄။ အကင္သူသည္ သင္တုိကုိ လက္မခံ၊ သင္တုိ၏ စကားကုိ နားမေထာင္ဘဲ ေန၏။ ထုိသူေနေသာ အိမ္မင္း၊ မိ့မင္း ထက္သားစဥ္၊ သင္တုိ၏ ေခဘ၀းမ ေမမန္ကုိ ခလုိက္ကေလာ့။
၁၅။ ငအမန္ဆုိသည္ကား၊ တရားဆုံးဖတ္ေသာေန၌ ထုိမိ့သည္ ေသာဒုံမိ့င့္ ေဂေမာရမိ့ထက္သာ၍ ခံရလတံ့။
၁၆။ ေတာေခးစုထဲသုိ သုိးတုိကုိ ေစလတ္သကဲ့သုိ သင္တုိကုိ ငေစလတ္၏။ ထုိေကာင့္ သင္တုိသည္ ေမ ကဲ့သုိ လိမာလက္၊ ခိးငက္ကဲ့သုိ အဆိပ္ကင္းလက္ ရိကေလာ့။
၁၇။ လူတုိကုိ သတိပက။ အေကာင္းမူကား၊ သင္တုိ ကုိ လတ္ုံးသုိ အပ္ံကလိမ့္မည္။ တရားစရပ္တုိ၌ ုိက္ကလိမ့္မည္။
၁၈။ ထုိသူတုိမ စ၍ တပးအမိးသားတုိအား သက္ ေသဖစ္ေစခင္းင၊ မိ့၀န္မင္း၊ ရင္ဘုရင္ထံသုိ င့ေကာင့္ သင္တုိကုိ ပုိေဆာင္ကလိမ့္မည္။
၁၉။ သင္တုိကုိ အပ္ံေသာအခ အဘယ္သုိ ေပာရ မည္ကုိ မစုိးရိမ္ကင့္။ ေပာရေသာ စကားကုိ ထုိခဏ ခင္းတင္ သင္တုိသည္ ရကလိမ့္မည္။
၂၀။ အေကာင္းမူကား၊ သင္တုိ အလုိအေလာက္ ေပာကသည္မဟုတ္။ သင္တုိအဘ၏ ၀ိညာဥ္ေတာ္သည္ သင္တုိအားဖင့္ ေပာေတာ္မူ၏။
၂၁။ ထုိအခ ညီအစ္ကုိခင္း တေယာက္ကုိ တေယာက္ ေသေစခင္းင အပ္ကလိမ့္မည္။ အဘသည္ လည္း သားကုိ အပ္လိမ့္မည္။ သားသမီးတုိသည္လည္း မိဘကုိ ရန္ဘက္ပ၍ ေသေစကလိမ့္မည္။
၂၂။ လူအေပင္းတုိသည္လည္း င၏နာမေကာင့္ သင္တုိကုိ မုန္းကလိမ့္မည္။ အကင္သူသည္ အဆုံးတုိင္ ေအာင္ တည္ကည္၏။ ထုိသူသည္ ကယ္တင္ခင္းသုိ ေရာက္လိမ့္မည္။
၂၃။ တမိ့၌ သင္တုိကုိ ညဥ္းဆဲလင္ တမိ့သုိ ေပးကေလာ့။ ငအမန္ဆုိသည္ကား၊ ဣသေရလမိ့ရာ ရိသမတုိကုိ သင္တုိ လည့္လည္၍ မကုန္မီ လူသားသည္ ကလာလိမ့္မည္။
၂၄။ တပည့္သည္ ဆရာထက္မသာ။ ကန္သည္ သခင္ထက္မသာ။
၂၅။ တပည့္သည္ ဆရာကဲ့သုိင္း၊ ကန္သည္သခင္ ကဲ့သုိင္း ဖစ္လင္ သင့္ေလာက္ေပ၏။ အိမ္ရင္ကုိ ေဗလေဇဗုဟုေခေ၀ကလင္၊ အိမ္သူအိမ္သားတုိကုိ သာ၍ ေခေ၀ကလိမ့္မည္။
၂၆။ ထုိေကာင့္ သူတုိကုိ မေကာက္ကင့္။ ဖုံးထား လက္ရိသမေသာအရာတုိသည္ ပင့္လိမ့္မည္။ ဆိတ္ကယ္ ရာ၌ ရိသမတုိသည္လည္း ထင္ရားလိမ့္မည္။
၂၇။ ေမာင္မုိက္၌ သင္တုိအား ငေပာေသာ အရာ မားကုိ သင္တုိသည္ အလင္း၌ ကားေပာကေလာ့။ သင္တုိနားအပး၌ ေပာ၍ ကားေသာ အရာမားကုိ အိမ္မုိးေပမာ ဟစ္ေကာ္ကေလာ့ဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၂၈။ တနည္းကား၊ ကုိယ္ခာကုိသာ သတ္၍ စိတ္ ၀ိညာဥ္ကုိ မသတ္ုိင္ေသာ သူတုိကုိ မေကာက္ကင့္။ ကုိယ္ခာင့္စိတ္၀ိညာဥ္ကုိ ငရဲ၌ ဖက္ဆီးုိင္ေသာ သူကုိသာ၍ ေကာက္ကေလာ့။
၂၉။ စာငက္စ္ေကာင္ကုိ အရိတပား အဘုိးင့္ ၀ယ္ရသည္မဟုတ္ေလာ။ သင္တုိအဘ အခင့္မရိလင္ ထုိစာငက္တေကာင္မ ေမသုိမကရ။
၃၀။ သင္တုိဆံပင္သည္လည္း အကုန္အစင္ ေရတက္ လက္ ရိ၏။
၃၁။ ထုိေကာင့္ မေကာက္ကင့္။ သင္တုိသည္ စာငက္အမားတုိထက္ သာ၍ မတ္က၏။
၃၂။ အကင္သူသည္ လူတုိေရ့မာ င့ကုိ ၀န္ခံအံ့။ ေကာင္းကင္ဘုံ၌ရိေသာ င၏ခမည္းေတာ္ေရ့မာ ထုိသူကုိ င၀န္ခံမည္။
၃၃။ အကင္သူသည္ လူတုိေရ့မာ င့ကုိ ငင္းပယ္အံ့။ ေကာင္းကင္ဘုံ၌ရိေသာ င၏ခမည္းေတာ္ေရ့မာ ထုိသူကုိ ငငင္းပယ္မည္။
၃၄။ ေမေပသုိ ငိမ္သက္ခင္းကုိ ေစလတ္အံ့ေသာ င ငလာသည္ဟု မထင္ကင့္။ ငိမ္သက္ခင္းကုိ ေစလတ္အံ့ေသာင ငလာသည္မဟုတ္။ ထားကုိ ေစလတ္အံ့ေသာင ငလာသတည္း။
၃၅။ အဘင့္သား၊ အမိင့္သမီး၊ ေယာကမင့္ ေခးမအခင္းခင္း ကဲပားေစခင္းင ငလာသတည္း။
၃၆။ ကုိယ္အိမ္သူအိမ္သားတုိသည္လည္း ကုိယ္ရန္သူ ဖစ္ကလိမ့္မည္။
၃၇။ အကင္သူသည္ င့ကုိ ခစ္သည္ထက္ မိဘကုိ သာ၍ခစ္၏။ ထုိသူသည္ ငင့္မထုိက္မတန္။ အကင္သူ သည္ င့ကုိ ခစ္သည္ထက္ သားသမီးကုိ သာ၍ ခစ္၏။ ထုိသူသည္ ငင့္မထုိက္မတန္။
၃၈။ အကင္သူသည္ မိမိလက္၀းကပ္တုိင္ကုိ ထမ္း၍ င့ေနာက္သုိ မလုိက္၊ ထုိသူသည္ ငင့္ မထုိက္မတန္။
၃၉။ မိမိအသက္ကုိ ေတ့ေသာ သူသည္ အသက္ ံးလိမ့္မည္။ င့ေကာင့္ မိမိအသက္ံးေသာ သူမူကား အသက္ကုိ ေတ့လိမ့္မည္။
၄၀။ သင္တုိကုိ လက္ခံေသာ သူသည္ င့ကုိ လက္ခံ ၏။ င့ကုိ လက္ခံေသာ သူသည္ င့ကုိ ေစလတ္ေတာ္မူ ေသာ သူကုိ လက္ခံ၏။
၄၁။ ပေရာဖက္၏ မက္ာကုိ ေထာက္၍၊ ပေရာဖက္ ကုိ လက္ခံေသာ သူသည္ ပေရာဖက္၏ အကိးကုိ ခံရလတံ့၊ ေဖာင့္မတ္ေသာ သူ၏မက္ာကုိ ေထာက္၍၊ ေဖာင့္မတ္ေသာ သူကုိ လက္ခံေသာ သူသည္ ေဖာင့္မတ္ ေသာ သူ၏အကိးကုိ ခံရလတံ့။
၄၂။ အကင္သူသည္ တပည့္ေတာ္၏ မက္ာကုိ ေထာက္၍ ဤသူငယ္တစုံတေယာက္အား ေရတခက္ကုိ မေပး၏။ ထုိသူသည္ အကိးကုိ မရဘဲ မေနရာ၊ ငအမန္ ဆုိသည္ဟု မာထားေတာ္မူ၏။
၁၁
၁။ ထုိသုိ တကိပ္စ္ပးေသာ တပည့္ေတာ္တုိကုိ အကုန္အစင္မာထားေတာ္မူပီးလင္၊ မိ့ရာမားတုိ၌ ဆုံးမသ၀ဒေပးခင္းငငး္၊ သိတင္းကားေပာခင္းင င္း၊ ထုိအရပ္မ ကေတာ္မူ၏။
၂။ ခရစ္ေတာ္ပေတာ္မူေသာ အမတုိကုိ ေယာဟန္ သည္ ေထာင္ထဲမာကားေသာအခ၊ မိမိတပည့္စ္ ေယာက္ကုိ ေစလတ္၍၊ ကုိယ္ေတာ္သည္ ကလာေသာ သူမန္သေလာ။
၃။ သုိမဟုတ္ အခားေသာ သူကုိ ေမာ္လင့္ရပမည္ ေလာဟု ေမးေလာက္ေစ၏။
၄။ ေယကလည္း၊ သင္တုိသည္ ကားရသမ မင္ရ သမတုိကုိ သား၍ ေယာဟန္အား ကားေလာက္က ေလာ့။
၅။ မက္စိကန္းေသာ သူတုိသည္ မက္စိမင္ရက ၏။ ေခမစမ္း ေသာသူတုိသည္ လမ္းသားရက၏။ ူနာ စဲေသာ သူတုိသည္ သန္ရင္းခင္းသုိ ေရာက္ရက၏။ နားပင္းေသာ သူတုိသည္ နားကားရက၏။ ေသေသာသူ တုိသည္ ထေမာက္ခင္းသုိ ေရာက္ရက၏။ ဆင္းရဲသား တုိသည္လည္း ၀မ္းေမာက္စရာသိတင္းကုိ ကားရက၏။
၆။ င့ေကာင့္ စိတ္မပက္ေသာသူသည္ မဂလာ ရိ၏ဟု ပန္ေပာေတာ္မူ၏။
၇။ ထုိသူတုိသည္ သားကသည္ေနာက္ ေယသည္ ေယာဟန္ကုိ အေကာင္းပ၍ ပရိသတ္တုိအား၊ သင္တုိ သည္ အဘယ္မည္ေသာအရာကုိ ကည့္ခင္းင ေတာသုိ ထက္သားကသနည္း။ ေလလပ္ေသာ ကပင္ကုိ ကည့္ခင္းင သားသေလာ။
၈။ သုိမဟုတ္ ူးညံ့ေသာ အ၀တ္ကုိ ၀တ္ဆင္ေသာ သူကုိ ကည့္ခင္းင သားသေလာ။ ူးည့ံေသာအ၀တ္ကုိ ၀တ္ဆင္ေသာသူတုိသည္ မင္းအိမ္၌ ေနတတ္က၏။
၉။ ပေရာဖက္ကုိ ကည့္ခင္းင သားသေလာ။ မန္ေပ၏။ ပေရာဖက္ထက္ ကီးမတ္ေသာ သူလည္း ဖစ္သည္ဟု ငဆုိ၏။
၁၀။ ကမ္းစာ၌လာသည္ကား၊ ကည့္ေလာ့။ သင္သားရာလမ္းကုိ ပင္ရေသာ င၏တမန္ကုိ သင့္ေရ့၌ ငေစလတ္၏ဟု ဆုိရာ၌ ထုိသူကုိ ဆုိလုိသတည္း။
၁၁။ ငအမန္ဆုိသည္ကား၊ မိန္းမေမးေသာသူတုိတင္ ဗတိဇံ ဆရာေယာဟန္ထက္ကီးမတ္ေသာ သူတေယာက္ မ မေပမထန္းေသး။ သုိေသာ္လည္း ေကာင္းကင္ုိင္ငံ ေတာ္တင္ အငယ္ဆုံးေသာ သူသည္ ထုိသူထက္ သာ၍ ကီးမတ္၏။
၁၂။ ဗတိဇံ၊ ဆရာေယာဟန္လက္ထက္မစ၍ ယခုတုိင္ေအာင္ ေကာင္းကင္ုိင္ငံေတာ္ကုိ အုိင္ အထက္ ပေသာ သူတုိသည္လည္း လုယူ၀င္စားရက၏။
၁၃။ ေယာဟန္မေရာက္မီတုိင္ေအာင္ ပညတိကမ္း၊ အနာဂတိကမ္းရိသမတုိသည္ ဆုံးမသ၀ဒေပးက၏။
၁၄။ သင္တုိသည္ င့စကားကုိ နားခံုိင္လင္၊ ဤသူ ကား လာလတံ့ေသာ ဧလိယဖစ္သတည္း။
၁၅။ ကားစရာနားရိေသာသူမည္သည္ကား ကား ပေစ။
၁၆။ ဤလူမိးကုိ အဘယ္ဥပမာင့္ ပုံပရအံ့နည္း။ ပဲသဘင္၌ ထုိင္ေနေသာ သူငယ္တုိသည္ မိမိသူငယ္ခင္း တုိအား အသံကုိ လင့္၍၊
၁၇။ ငတုိသည္သာယာစာ တီးမတ္ေသာ္လည္း သင္တုိသည္မကက။ ညည္းတားစာ မည္တမ္းေသာ္ လည္း မငုိေကးကဟု ေပာဆုိေသာ သူငယ္တုိင့္ ဤလူမိးသည္ တူလ၏။
၁၈။ အေကာင္းမူကား၊ ေယာဟန္သည္ မစား မေသာက္ဘဲ လာသည္ရိေသာ္၊ သူတုိက ဤသူသည္ နတ္ဆုိးစဲေသာ သူပတကားဟု ဆုိက၏။
၁၉။ လူသားသည္ စားေသာက္လက္လာသည္ရိ ေသာ္၊ ဤသူသည္ စားကးေသာသူ၊ စပစ္ရည္ေသာက္ ကးေသာသူပတကား။ အခန္ခံေသာသူင့္ ဆုိးေသာ သူတုိကုိ မိတ္ေဆဖဲ့ေသာသူပတကားဟု ဆုိပန္က၏။ သုိေသာ္လည္း ပညာတရားသည္ မိမိသားတုိတင္ ကဲ့ရဲ့ ပစ္တင္ခင္းင့္ လတ္သည္ဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၂၀။ ထုိအခ မားစာေသာ တန္ခုိးေတာ္ကုိ ပေတာ္မူ ေသာ မိ့ရာတုိသည္ ေနာင္တမရေသာေကာင့္၊ ထုိမိ့တုိကုိ ဤသုိ ကဲ့ရဲ့ပစ္တင္ေတာ္မူ၏။
၂၁။ အုိေခရာဇိန္မိ့၊ သင္သည္ အမဂလာရိ၏။ အုိဗက္ဇဲဒမိ့၊ သင္သည္ အမဂလာရိ၏။ အေကာင္းမူ ကား၊ သင္တုိတင္ပေသာ တန္ဖုိးကုိ တုုမိ့င့္ ဇိဒုန္မိ့ တုိတင္ပဘူးလင္၊ ထုိမိ့တုိသည္ ေရးကာလ၌ ေလာ္ေတ အ၀တ္ကုိ ၀တ္၍၊ ပာင့္ လူးလက္ေနာင္တ ရက လိမ့္မည္။
၂၂။ ငဆုိသည္ကား၊ တရားဆုံးဖတ္ေသာေန၌ သင္တုိသည္ တုုမိ့င့္ ဇိဒုန္မိ့ထက္ သာ၍ ခံရက လတံ့။
၂၃။ အုိကေပရေနာင္မိ့၊ သင္သည္ မုိးဃ္ေကာင္း ကင္တုိင္ေအာင္ ေမာက္စားခင္းကုိ ခံရေသာ္လည္း၊ မရဏာုိင္ငံတုိင္ေအာင္ ိမ့္ခခင္းကုိ ခံရလတံ့။ အေကာင္းမူကား၊ သင္၌ပေသာ တန္ခုိးကုိ ေသာဒုံမိ့၌ ပဘူးလင္၊ ထုိမိ့သည္ ယခုတုိင္ေအာင္ တည္ရာ၏။
၂၄။ ငဆုိသည္ကား၊ တရားဆုံးဖတ္ေသာ ေန၌ သင္ သည္ ေသာဒုံမိ့ထက္ သာ၍ခံရလတံ့ဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၂၅။ ထုိအခ ေယက၊ ေကာင္းကင္င့္ ေမကီးကုိ အစုိးရေတာ္မူေသာ အဘ၊ ကုိယ္ေတာ္သည္ ပညာ အလိမာင့္ ပည့္စုံေသာ သူတုိအား ဤအရာမားကုိ ထိမ္၀က္ကယ္ထားလက္ သူငယ္တုိအား ေဘာ္ပေတာ္ မူသည္ဖစ္၍၊ ေကးဇူးေတာ္ကုိ အကု္ပ္ ခီးမမ္းပ၏။
၂၆။ ထုိသုိ အလုိေတာ္ရိေသာေကာင့္ မန္ပ၏အဘ။
၂၇။ င၏ခမည္းေတာ္သည္ ခပ္သိမ္းေသာ အရာ တုိကုိ င၌ အပ္ေပးေတာ္မူပီး။ ခမည္းေတာ္မတပး အဘယ္သူမ သားေတာ္ကုိမသိ။ သားေတာ္င့္သားေတာ္ သည္ လင္းေစလုိေသာ သူမတပး အဘယ္သူမ ခမည္းေတာ္ကုိမသိ။
၂၈။ ၀န္ေလး၍ ပင္ပန္းေသာ သူအေပင္းတုိ၊ င့ထံ သုိ လာကေလာ့။ ငသည္ ခမ္းသာေပးမည္။
၂၉။ င့ထမ္းဘုိးကုိ တင္၍ ထမ္းကေလာ့။ င့ထံ၌ နည္းခံကေလာ့။ ငသည္ ူးညံ့သိမ္ေမ့ိမ့္ခေသာ စိတ္ သေဘာရိ၏။ သင္တုိစိတ္လုံးသည္ သက္သာခင္းကုိ ရလိမ့္မည္။
၃၀။ အေကာင္းမူကား၊ င့ထမ္းဘုိးသည္ ထမ္းလယ္ ၏။ င့၀န္လည္း ေပ့၏ဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၁၂
၁။ ထုိကာလအခ ေယသည္ ဥပုသ္ေန၌ ဂံစပး လယ္ကက္တုိကုိ ေရာက္ကေတာ္မူလင္၊ တပည့္ေတာ္တုိ သည္ ဆာမတ္ေသာေကာင့္ စပးအသီးအံကုိ ဆတ္၍ စားက၏။
၂။ ဖာရိရဲတုိသည္ မင္လင္၊ ကိုယ္ေတာ္၏ တပည့္ တုိသည္ ဥပုသ္ေန၌ မပအပ္ေသာ အမကုိ ပကပသည္ တကားဟု ေလာက္ကေသာ္၊
၃။ ကုိယ္ေတာ္က ဒ၀ိဒ္သည္ မိမိအေဘာ္တုိင့္ တက မတ္သိပ္ေသာအခ၊
၄။ ဘုရားသခင္၏ အိမ္ေတာ္သုိ ၀င္၍ မိမိမစား အပ္၊ မိမိအေဘာ္မစားအပ္၊ ယဇ္ပုေရာဟိတ္တုိသာ စားအပ္ေသာ ေရ့ေတာ္မုန္ကုိ စားသည္အေကာင္းကုိ သင္တုိသည္ မဘတ္ဘူးသေလာ။
၅။ ယဇ္ပုေရာဟိတ္တုိသည္လည္း ဗိမာန္ေတာ္တင္ ဥပုသ္ေန၌ ဥပုသ္ပက္ေသာ္လည္း၊ အပစ္မသင့္သည္ကုိ ပညတိကမ္း၌ မဘတ္ဘူးသေလာ။
၆။ ငဆုိသည္ကား၊ ဤအရပ္၌ ဗိမာန္ေတာ္ထက္ သာ၍ ကီးမတ္ေသာ အရာရိ၏။
၇။ ယဇ္ပူေဇာ္ခင္းအကင့္ထက္ သနားခင္း ကုဏာအကင့္ကုိ ငစ္သက္၏ဟူေသာ ကမ္းစကားကုိ သင္တုိသည္ နားလည္လင္၊ အပစ္ကင္းေသာ သူတုိကုိ အပစ္မတင္ မစီရင္ကပီ။
၈။ လူသားသည္ ဥပုသ္ေနကုိ အစုိးရသည္ဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၉။ ထုိအရပ္မ က၍ တရားစရပ္သုိ ၀င္ေတာ္မူ၏။ လက္တဘက္ေသေသာ သူတေယာက္ရိသည္ ဖစ္၍၊
၁၀။ လူအခိ့တုိက၊ ဥပုသ္ေန၌ ေရာဂကုိ ငိမ္းေစ အပ္သေလာဟု ကုိယ္ေတာ္၌ အပစ္တင္ခင့္ကုိ ရာ၍ ေမးေလာက္က၏။
၁၁။ ကုိယ္ေတာ္ကလည္း၊ မိမိ၌ သုိးတေကာင္တည္း ရိ၍ ထုိသုိးသည္ ဥပုသ္ေန၌ တင္းထဲသုိကလင္၊ မဆဲ မတင္ဘဲ ေနမည့္သူတစုံတေယာက္မ သင္တုိတင္ ရိသေလာ။
၁၂။ လူသည္ သုိးထက္ အလန္မတ္ေပ၏။ ထုိေကာင့္ ဥပုသ္ေန၌ ေကးဇူးပအပ္သည္ဟု ပန္ေပာေတာ္မူပီးမ၊
၁၃။ ထုိသူအား၊ သင္၏လက္ကုိ ဆန္ေလာ့ဟု မိန္ေတာ္မူ၍၊ သူသည္ မိမိလက္ကုိ ဆန္လင္ ထုိလက္ သည္ လက္တဘက္ကဲ့သုိ ပကတိဖစ္ေလ၏။
၁၄။ ထုိအခ ဖာရိရဲတုိသည္ ထက္၍ ကုိယ္ေတာ္ကုိ အဘယ္သုိ ဖက္ဆီးရအံ့နည္းဟု တုိင္ပင္က၏။
၁၅။ ေယသည္ သိေတာ္မူလင္၊ အခားသုိ ေပာင္း က၍ မားစာေသာ လူအေပင္းတုိသည္ ေနာက္ေတာ္သုိ လုိက္ကသဖင့္၊ သူတုိ၏ အနာေရာဂရိသမတုိကုိ ငိမ္းေစေတာ္မူ၏။
၁၆။ ထုိသူတုိသည္ သိတင္းေတာ္ကုိ မဖင့္ရမည္ အေကာင္း ပညတ္ေတာ္မူ၏။
၁၇။ ထုိအေကာင္းအရာကား၊ ပေရာဖက္ေဟရာယ ၏ တ္ထက္ပည့္စုံမည္အေကာင္းတည္း။ တ္ထက္ အခက္ဟူမူကား၊
၁၈။ ငေရးခယ္ေသာ င့ကန္ရင္း၊ ငစ္သက္ မတ္ုိးေသာ သူကုိ ကည့္ေလာ့။ ထုိသူ၏အေပ၌ င့၀ိညာဥ္ကုိ ငတည္ေစမည္။ သူသည္ လူအမိးမိးတုိကုိ တရားေပးလိမ့္မည္။
၁၉။ ငင္းခုံခင္း၊ ဟစ္ေကာ္ခင္းကုိ မပမူ၍၊ လမ္း ခရီး၌ သူ၏အသံကုိ အဘယ္သူမ မကားေစရ။
၂၀။ နင္းနယ္လက္ရိေသာ ကပင္ကုိ မခိး၊ မီးခုိးမား ေသာ မီးစာကုိမသတ္။ တရားသည္ ေအာင္မင္ခင္းသုိ ေရာက္မည္အေကာင္း စီရင္လိမ့္မည္။
၂၁။ သူ၏နာမကုိလည္း လူအမိးမိးတုိသည္ ကုိးစား ကလိမ့္မည္ဟု ေဟာထားသတည္း။
၂၂။ ထုိအခ နတ္ဆုိးစဲေသာ လူကန္းလူအ တေယာက္ ကုိ အထံေတာ္သုိ ေဆာင္ခဲ့ကလင္၊ ထုိလူကန္း လူအ သည္ မက္စိမင္၍ စကားေပာုိင္ေအာင္ ကယ္မေတာ္ မူ၏။
၂၃။ လူအစုအေ၀းအေပင္းတုိသည္ မိန္းေမာ ေတေ၀၍ ဤသူသည္ ဒ၀ိဒ္၏သားေတာ္ဖစ္လိမ့္မည္ ေလာဟု ေပာဆုိက၏။
၂၄။ ဖာရိရဲတုိသည္ ကားလင္၊ ဤသူသည္ နတ္ဆုိး မင္းေဗလေဇဗုလကုိ အမီပ၍သာ နတ္ဆုိးတုိကုိ င္ထုတ္သည္ဟု ဆုိက၏။
၂၅။ ေယသည္ ထုိသူတုိ၏ စိတ္ကုိ သိေတာ္မူသည္ ဖစ္၍၊ တုိင္းုိင္ငံမည္သည္ကား၊ မိမိင့္ မသင့္မတင့္ ကဲပားလင္ ပက္စီးခင္းသုိ ေရာက္လိမ့္မည္။ မိ့ရာ ဖစ္ေစ၊ အိမ္ဖစ္ေစ၊ မိမိင့္ မသင့္မတင့္ ကဲပားလင္ မတည္ုိင္ရာ။
၂၆။ စာတန္သည္လည္း စာတန္ကုိ င္ထုတ္သည္ မန္လင္၊ သူသည္ မိမိင့္ ကဲပား၏။ သူ၏ုိင္ငံသည္ အဘယ္သုိ တည္ုိင္မည္နည္း။
၂၇။ ငသည္ ေဗလေဇဗုလကုိ အမီပ၍ နတ္ဆုိးတုိ ကုိ င္ထုတ္သည္မန္လင္၊ သင္တုိ၏သားတုိသည္ အဘယ္သူကုိ အမီပ၍ င္ထုတ္ကသနည္း။ ထုိေကာင့္ သူတုိသည္ သင္တုိအား တရားစီရင္ေသာ သူဖစ္ကလိမ့္ မည္။
၂၈။ ငသည္ ဘုရားသခင္၏ ၀ိညာဥ္ေတာ္ကုိ အမီပ၍ နတ္ဆုိးတုိကုိ င္ထုတ္သည္မန္လင္၊ အကယ္ စင္စစ္ သင္တုိ၌ ဘုရားသခင္၏ ုိင္ငံေတာ္တည္ခိန္ ေရာက္ေလပီ။
၂၉။ သူရဲကုိ ေရ့ဦးစာ မခည္မောင္လင္၊ အဘယ္ သူသည္ သူရဲအိမ္သုိ ၀င္၍ သူ၏ဥစာကုိ လုယူုိင္ အံ့နည္း။ သူရဲကုိ ခည္ောင္ပီးမ သူ၏အိမ္ကုိ လုယူ ုိင္၏။
၃၀။ င့ဘက္၌ မေနေသာ သူသည္ င့ရန္ဘက္ ဖစ္၏။ ငင့္အတူ မစုမသိမ္းေသာ သူသည္ ကဲဖန္ ေသာသူဖစ္၏။
၃၁။ ထုိေကာင့္ ငဆုိသည္ကား၊ ပစ္မားေသာအပစ္၊ ဘုရားကုိ ကဲ့ရဲ့ေသာ အပစ္အမိးမိးတုိင့္ လတ္ေစခင္း အခင့္ကုိ လူတုိသည္ ရုိင္က၏။ ၀ိညာဥ္ေတာ္ကုိ ကဲ့ရဲ့ ေသာ အပစ္င့္လတ္ေစခင္းအခင့္ကုိ လူတုိသည္ မရုိင္က။
၃၂။ လူသားကုိ တ္ဖင့္ ပစ္မားေသာ သူ၏အပစ္ ကုိလည္း လတ္ုိင္၏။ သန္ရင္းေသာ ၀ိညာဥ္ေတာ္ကုိ တ္ဖင့္ ပစ္မားေသာ သူ၏အပစ္ကုိ ယခုဘ၀ေနာင္ ဘ၀၌ မလတ္ုိင္။
၃၃။ အသီးအားဖင့္ အပင္၏သေဘာ ထင္ရားသည္ ဖစ္၍၊ အသီးေကာင္းလင္ အပင္ေကာင္းသည္ဟု ဆုိကေလာ့။ အသီးမေကာင္းလင္ အပင္မေကာင္းဟု ဆုိကေလာ့။
၃၄။ အခင္းေမဆုိးအမိးတုိ၊ သင္တုိသည္ အဆုိးဖစ္ လက္ ေကာင္းေသာ စကားကုိ အဘယ္သုိ ေပာုိင္မည္ နည္း။ စိတ္လုံးအပည့္ရိသည္အတုိင္း တ္မက္တတ္၏။
၃၅။ ေကာင္းေသာ သူသည္ ေကာင္းေသာ စိတ္လုံး ဘာတုိက္ထဲက ေကာင္းေသာအရာတုိကုိ ထုတ္ေဘာ္ တတ္၏။ မေကာင္းေသာ သူသည္ မေကာင္းေသာ ဘာတုိက္ထဲက မေကာင္းေသာအရာတုိကုိ ထုတ္ေဘာ္ တတ္၏။
၃၆။ ငဆုိသည္ကား၊ လူတုိသည္ အကိးမဲ့ေသာ စကားကုိ ေပာသမအတက္ တရားဆုံးဖတ္ေသာ ေန၌ စစ္ေကာခင္းကုိ ခံရကလတံ့။ သင့္စကားမားအားဖင့္ သင္သည္ အပစ္လတ္လိမ့္မည္။
၃၇။ သုိမဟုတ္ သင့္စကားမားအားဖင့္ အပစ္စီရင္ ခင္းကုိ ခံရလိမ့္မည္ဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၃၈။ ထုိအခ အခိ့ေသာ ကမ္းပဆရာင့္ ဖာရိရဲ တုိက၊ အရင္ဘုရား၊ အကု္ပ္တုိသည္ ကုိယ္ေတာ္ပေတာ္ မူေသာ နိမိတ္လကဏာတစုံတခုကုိ မင္ခင္ပသည္ဟု ေလာက္ကလင္၊
၃၉။ ကုိယ္ေတာ္က ဆုိးညစ္၍ ေမာက္မထားေသာ အမိးသည္ နိမိတ္လကဏာကုိ ေတာင္းသည္မာ၊ ပေရာဖက္ေယာန၏ နိမိတ္လကဏာမတပး အဘယ္ လကဏာကုိမ သူတုိအား မပရာ။
၄၀။ ေယာနသည္ ငးကီး၀မ္းထဲမာ သုံးရက္ေနရ သကဲ့သုိ၊ လူသားသည္ ေမကီးထဲမာ သုံးရက္ေနရလတံ့။
၄၁။ တရားဆုံးဖတ္ေတာ္မူေသာအခ၊ နိေနေ၀ မိ့သားတုိသည္ ဤလူမိးတဘက္၌ ထ၍ အံးခံေစ လတံ့။ အေကာင္းမူကား၊ ထုိမိ့သားတုိသည္ ေယာန ေဟာေပာေသာ စကားေကာင့္ ေနာင္တရက၏။ ဤအရပ္၌ကား၊ ေယနထက္သာ၍ ကီးမတ္ေသာသူ ရိ၏။
၄၂။ တရားဆုံးဖတ္ေတာ္မူေသာအခ ေတာင္ပည္ ကုိ အစုိးရေသာ မိဖုရားသည္၊ ဤလူမိးတဘက္၌ ထ၍ အံးခံေစလတံ့။ အေကာင္းမူကား၊ ထုိမိဖုရားသည္ ေရာလမုန္မင္းကီး၏ ပညာစကားကုိ နားေထာင္ခင္းင ေမကီးစန္းမ လာ၏။ ဤအရပ္၌ကား၊ ေရာလမုန္ထက္ သာ၍ ကီးမတ္ေသာသူရိ၏။
၄၃။ ညစ္ညးေသာ နတ္သည္ လူထဲက ထက္လင္၊ ေခာက္ကပ္ေသာအရပ္တုိ၌ လည္၍ ငိမ္၀ပ္ခင္းကုိ ရာတတ္၏။
၄၄။ မေတ့လင္ ငသည္ထက္ခဲ့ေသာ ေနမဲအိမ္သုိ ပန္ရဦးမည္ဟုဆုိ၍၊ ေရာက္ေသာအခ ထုိအိမ္သည္ လတ္လပ္၍ သုတ္သင္ပင္ဆင္လက္ ရိသည္ကုိ ေတ့ ေသာ္၊
၄၅။ မိမိထက္သာ၍ ညစ္ညးေသာ နတ္ဆုိး ခုနစ္ ေယာက္ကုိ ေခပီးလင္ ထုိလူထဲသုိ ၀င္၍ ေနက၏။ ထုိလူ၏ ေနာက္ဖစ္ဟန္သည္ ေရ့ဖစ္ဟန္ထက္ သာ၍ ဆုိး၏။ ဆုိးညစ္ေသာ ဤလူမိး၌ ထုိနည္းတူဖစ္လတံ့ဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၄၆။ ထုိသုိ ပရိသတ္တုိအား ေဟာေတာ္မူစဥ္တင္၊ မယ္ေတာ္င့္ညီေတာ္တုိသည္ တ္ဆက္လုိ၍ ပင္မာ ရပ္ေနက၏။
၄၇။ လူတေယာက္ကလည္း၊ မယ္ေတာ္င့္ညီေတာ္ တုိသည္ ကုိယ္ေတာ္င့္ တ္ဆက္လုိ၍ ပင္မာ ရပ္ေနက ပ၏ဟု ေလာက္လင္၊
၄၈။ ကုိယ္ေတာ္က၊ င့အမိ၊ င့ညီကား အဘယ္သူ နည္းဟု ေမးေတာ္မူ၏။
၄၉။ လက္ေတာ္ကုိလည္း ဆန္၍ တပည့္ေတာ္တုိကုိ န္လက္၊ ဤသူတုိသည္ င့အမိ၊ င့ညီေပတည္း။
၅၀။ ေကာင္းကင္ဘုံ၌ ရိေတာ္မူေသာ င့အဘ၏ အလုိေတာ္ကုိ ေဆာင္ေသာသူသည္ င့ညီ၊ င့မ၊ င့အမိ ဖစ္သတည္းဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၁၃
၁။ ထုိေန၌ ေယသည္ အိမ္က ထက္၍ အုိင္နား မာ ထုိင္ေနေတာ္မူသည္တင္၊
၂။ မားစာေသာ လူအေပင္းတုိသည္ ကုိယ္ေတာ္ ကုိ ၀န္းရံ၍ ိစုေ၀းလက္ ရိကေသာေကာင့္၊ ေလထဲသုိ ၀င္၍ ထုိင္ေတာ္မူ၏။ ပရိသတ္အပင္းတုိသည္ ကုန္းေပမာ ရပ္ေနက၏။
၃။ ထုိအခ ဥပမာစကားမားတုိကုိ မက္ဆုိေတာ္မူ သည္မာ၊ မိးေစ့ကဲေသာသူသည္ မိးေစ့ကုိ ကဲခင္းင ထက္သား၏။
၄။ အေစ့ကုိ ကဲသည္တင္ အခိ့ေသာ အေစ့တုိ သည္ လမ္း၌ ကသဖင့္ ငက္တုိသည္ လာ၍ ေကာက္စား က၏။
၅။ အခိ့ေသာ အေစ့ကုိသည္ ေမနည္း၍ ေကာက္ ေပမားေသာ အရပ္၌ကသဖင့္၊ ေမတိမ္ေသာေကာင့္ ခက္ခင္း အပင္ေပက္ေသာ္လည္း၊
၆။ ေနထက္ေသာအခ ပူေလာင္သည္ဖစ္၍ အမစ္မစဲေသာေကာင့္ ညိးမ္းပက္စီးခင္းသုိ ေရာက္က ၏။
၇။ အခိ့ေသာ အေစ့တုိသည္ ဆူးပင္တုိတင္ ကသဖင့္၊ ဆူးပင္တုိသည္ ကီးပား၍ ညဥ္းဆဲက၏။
၈။ အခိ့ေသာ အေစ့တုိသည္ ေကာင္းေသာ ေမ၌ ကသဖင့္၊ အဆသုံးဆယ္၊ အဆေခာက္ဆယ္၊ အဆတရာ ပားမား၍ အသီးသီးက၏။
၉။ ကားစရာနားရိေသာသူ မည္သည္ကား ကားပ ေစဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၁၀။ တပည့္ေတာ္တုိသည္ ခဥ္းကပ္လက္၊ ကုိယ္ ေတာ္သည္ အဘယ္ေကာင့္ ဥပမာကုိ ေဆာင္၍ ဤလူတုိ အား ေဟာေပာေတာ္မူသနည္းဟု ေမးေလာက္ကလင္၊
၁၁။ ကုိယ္ေတာ္က၊ သင္တုိသည္ ေကာင္းကင္ုိင္ငံ ေတာ္၏။ ထုိသူတုိမူကား အခင့္မရိက၊
၁၂။ အကင္သူသည္ ရတတ္၏။ ထုိသူ၌ ကယ္၀ ပည့္စုံေစခင္းင ေပးဦးမည္။ အကင္သူသည္ ဆင္းရဲ၏။ ထုိသူ၌ ရိသမကုိပင္ တ္လိမ့္မည္။
၁၃။ ထုိေကာင့္ သူတုိသည္ မင္လက္မမင္၊ ကား လက္မကား၊ အနက္ကုိလည္း နားမလည္ေသာေကာင့္ ဥပမာကုိ ေဆာင္၍ ငေဟာေပာ၏။
၁၄။ ေဟရာယေဟာဘူးေသာ အနာဂတ္စကားဟူ မူကား၊ သင္တုိသည္ ကားလက္ပင္ အနက္ကုိ နားမလည္ ဘဲ ကားကလိမ့္မည္။ မင္လက္ပင္ အာုံမပဘဲ မင္က လိမ့္မည္။
၁၅။ အေကာင္းမူကား၊ ဤလူမိးသည္ မက္စိမမင္၊ နားမကား၊ စိတ္လုံးမသိ၊ အကင့္မေပာင္းလဲ၊ သူတုိ အနာ ေရာဂကုိ ငမငိမ္းေစရသည္တုိင္ေအာင္၊ သူတုိ စိတ္လုံးသည္ မုိက္လက္၊ နားသည္ထုိင္းလက္၊ ကုိယ္မက္စိကုိပိတ္လက္ ရိက၏ဟူေသာ စကားသည္ ဤလူတုိ၌ ပည့္စုံခင္းသုိ ေရာက္သတည္း။
၁၆။ သင္တုိမက္စိသည္ မင္ေသာေကာင့္ မဂလာ ရိ၏။ သင္တုိနားသည္လည္း ကားေသာေကာင့္ မဂလာ ရိ၏။
၁၇။ ငအမန္ဆုိသည္ကား၊ သင္တုိ မင္ရေသာ အရာတုိသည္ မင္ခင္းင အလုိရိေသာ္လည္း မမင္ရ က။ သင္တုိကားရေသာ အရာတုိကုိ ကားခင္းင အလုိ ရိေသာ္လည္း မကားရက။
၁၈။ မိးေစ့ကဲေသာ သူ၏ဥပမာအနက္အဓိပာယ္ကုိ နားေထာင္ကေလာ့။
၁၉။ လမ္း၌ အေစ့ကုိ ကဲခင္းအေကာင္းအရာကား၊ ုိင္ငံေတာ္၏ တရားစကားကုိ ကား၍ လုံးမသင္းသည္ ရိေသာ္၊ နတ္ဆုိးလာ၍ လုံး၌ ကဲေသာ အေစ့ကုိ တ္ယူ တတ္သည္ဟု ဆုိလုိသတည္း။
၂၀။ ေကာက္ေပေသာအရပ္၌ အေစ့ကုိ ကဲခင္း အေကာင္းအရာကား၊ တရားစကားကုိ ကား၍ ၀မ္းေမာက္ေသာ စိတ္င့္ ခက္ခင္းခံယူေသာ္လည္း၊
၂၁။ စိတ္လုံး၌ အမစ္မစဲခဏသာတည္သဖင့္၊ တရားစကားေကာင့္ အမအခင္းင့္ ညဥ္းဆဲခင္းကုိ ခံရေသာအခ ခက္ခင္းေဖာ္ပန္တတ္သည္ဟု ဆုိလုိ သတည္း။
၂၂။ ဆူးပင္တုိတင္ အေစ့ကုိ ကဲခင္း အေကာင္း အရာကား တရားစကားကုိ ကား၍ ေလာကီအမ၌ စုိးရိမ္ခင္းင့္ စည္းစိမ္ဥစာ၏လည့္စားခင္းသည္ တရား စကားကုိ လမ္းမုိးညဥ္းဆဲတတ္ေသာေကာင့္ အသီးမသီး ုိင္ဟု ဆုိလုိသတည္း။
၂၃။ ေကာင္းေသာေမ၌ အေစ့ကုိ ကဲခင္း အေကာင္းအရာကား၊ တရားစကားကုိ ကား၍ လုံး သင္းသဖင့္၊ အဆသုံးဆယ္၊ အဆေခာက္ဆယ္၊ အဆ တရာ ပားမား၍ အသီးသီးတတ္သည္ဟု ဆုိလုိသတည္း ဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၂၄။ အခားေသာ ဥပမာစကားကုိ မိန္မက္ေတာ္မူ သည္ကား ေကာင္းကင္ုိင္ငံေတာ္သည္ ေကာင္းေသာ မိးေစ့ကုိ လယ္၌ ကဲေသာ သူင့္ တူ၏။
၂၅။ လူတုိသည္ အိပ္ေပာ္ေသာအခ သူ၏ရန္သူ သည္ လာ၍ ေကာင္းေသာ စပးင့္ လကဏာတူေသာ ေတာမိးေစ့ကုိ စပးအထဲ၌ ကဲ၍ သားေလ၏။
၂၆။ အပင္ေပက္၍ အသီးအံထက္ေသာအခ၊ ေတာပင္မားလည္း ထင္ရားလင္၊
၂၇။ ကန္တုိသည္ အိမ္ရင္ထံသုိ သား၍ သခင္၊ ေကာင္းေသာ မိးေစ့ကုိ လယ္၌ ကဲေတာ္မူသည္ မဟုတ္ ေလာ။ ေတာပင္တုိသည္ အဘယ္က ဖစ္သနည္းဟု ေလာက္ကလင္၊
၂၈။ အိမ္ရင္က ဤအမကား ရန္သူပေသာ အမ တည္းဟု ဆုိ၏။ အကု္ပ္တုိသည္ သား၍ ေတာပင္တုိ ကုိ ေရးတ္ေစခင္းင အလုိေတာ္ရိသေလာဟု ေလာက္ ကလင္၊
၂၉။ အိမ္ရင္က ထုိသုိ ငအလုိမရိ။ ေတာပင္တုိကုိ ေရးတ္လင္ စပးပင္တုိကုိ ေရာော၍ တ္မိမည္ စုိးရိမ္ စရာအေကာင္းရိ၏။
၃၀။ စပးရိတ္သည္ကာလတုိင္ေအာင္ အပင္စ္မိး တုိသည္ အတူကီးပားပေလေစ။ စပးရိတ္သည္ကာလ ေရာက္လင္၊ ေတာပင္တုိကုိ ေရ့ဦးစာ ေရးတ္၍ မီးိ့ ခင္းင စည္းောင္ကေလာ့။ စပးကုိကား ကီ၌ စုသိမ္း သင္းထားကေလာ့ဟု ရိတ္ေသာ သူတုိအား ငစီရင္မည္ ဟု အိမ္ရင္ဆုိသည္ဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၃၁။ အခားေသာ ဥပမာစကားကုိ မိန္မက္ေတာ္မူ သည္ကား၊ ေကာင္းကင္ုိင္ငံေတာ္သည္ လယ္၌ စုိက္ ေသာ မုန္ညင္းေစ့င့္တူ၏။
၃၂။ မုန္ညင္းေစ့သည္ အေစ့တကာတုိထက္ ငယ္ေသာ္လည္း၊ ကီးပားေသာအခ မက္ပင္တကာတုိ ထက္ ကီးသဖင့္ မုိဃ္းေကာင္းကင္ငက္တုိသည္ လာ၍ အကုိင္းအခက္တုိ၌ နားေနမီခုိေလာက္ေသာအပင္ ဖစ္တတ္သည္ဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၃၃။ အခားေသာ ဥပမာစကားကုိ မိန္မက္ေတာ္မူ သည္ကား၊ ေကာင္းကင္ုိင္ငံေတာ္သည္ တေဆးင့္တူ ၏။ မိန္းမသည္ တေဆးကုိယူ၍ မုန္ညက္သံုးတင္း၌ ထည့္သဖင့္၊ မုန္ညက္ရိသမကုိ ေဖာင္းကေစတတ္သည္ ဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၃၄။ ေယသည္ ဤဥပမာမားတိုကုိ ေဆာင္၍ ပရိတ္သတ္မားတုိအား ေဟာေပာေတာ္မူ၏။ ဥပမာ ကင္း၍ေဟာေပာေတာ္မမူ၊
၃၅။ ထိုသိုေသာအားဖင့္ ပေရာဖက္ စကားဟူမူကား၊ ငသည္ တ္ကုိဖင့္၍ ဥပမာမားကုိ မက္ဆိုအံ့။ ကမာဦး မစ၍ ထိမ္၀က္ေသာအရာတုိကုိ ေဘာ္ပေပအံ့ဟု ေဟာ ဘူးေသာစကားသည္ ပည့္စံုခင္းသိုေရာက္သတည္း။
၃၆။ ထိုေနာက္မ ေယသည္ လူအစုအေ၀းမားကို လတ္၍ အိမ္သို ၀င္ေတာ္မူပီးမ၊ တပည့္ေတာ္တိုသည္ ခဥ္းကပ္၍၊ လယ္၌ကဲေသာေတာမိးေစ့၏ ဥပမာအနက္ အဓိပယ္ကို အကု္ပ္တိုအား ေဘာ္ပေတာ္မူပဟု ေလာက္ကလင္၊
၃၇။ ကုိယ္ေတာ္က၊ ေကာင္းေသာမိးေစ့ကို ကဲေသာ သူသည္ လူသားဖစ္၏။
၃၈။ လယ္ကား ဤေလာကဖစ္၏။ ေကာင္းေသာ အေစ့ကား ုိင္ငံေတာ္သားဖစ္၏။ ေတာမိးေစ့ကား နတ္ဆိုးသားဖစ္၏။
၃၉။ ေတာမိးေစ့ကုိ ကဲေသာရန္သူကား မာရ္နတ္ ဖစ္၏။ စပးရိတ္ေသာကာလကား ဤကမာကုန္ေသာ ကာလဖစ္၏။ စပးရိတ္ေသာသူကား ေကာင္းကင္တမန္ ဖစ္၏။
၄၀။ ေတာပင္တုိကုိေရးတ္၍ မီးိ့သကဲ့သုိ ဤကမာ အဆံုး၌ဖစ္လတံ့။
၄၁။ လူသားသည္ မိမိေကာင္းကင္တမန္တိုကုိ ေစလတ္ပီးလင္၊ မားယင္းေစေသာသူတိုင့္ မတရား ေသာအမကုိ ပေသာသူရိသမတုိကုိ ုိင္ငံေတာ္ထဲက ေရး တ္၍၊
၄၂။ ငိုေကးခင္း၊ အံသားခဲကိတ္ခင္းရိရာ မီးဖုိ၌ခ ကလတံ့။
၄၃။ ထုိအခ ေဖာင့္မတ္ေသာသူတိုသည္ ေနထန္းလင္း သကဲ့သို မိမိတိုအဘ၏ ုိင္ငံေတာ္၌ ထန္းလင္းကလတံ့။ ကားစရာနားရိေသာသူသည္ မည္သည္ကားကားပေစ။
၄၄။ တနည္းကား၊ ေကာင္းကင္ုိင္ငံေတာ္သည္ လယ္၌၀က္ထားေသာ ဘာကုိေတ့ေသာသူသည္ တဖန္ဖံုးအုပ္၍၊ ၀မ္းေမာက္ေသာစိတ္င့္ သားပီးလင္၊ ရတတ္သမကုိေရာင္း၍ ထုိလယ္ကို၀ယ္တတ္၏။
၄၅။ တနည္းကား၊ ေကာင္းကင္ုိင္ငံေတာ္သည္ မတ္ ေသာပုလဲတိုကုိရာေသာ ကုန္သည္င့္တူ၏။
၄၆။ ထိုကုန္သည္သည္ အလန္အဘုိးထိုက္ေသာပုလဲ ကုိ ေတ့ေသာအခ၊ သား၍ မိမိ၌ရတတ္သမကို ေရာင္းပီး လင္ ထုိပုလဲကို၀ယ္ေလ၏။
၄၇။ တနည္းကား၊ ေကာင္းကင္ုိင္ငံေတာ္သည္ ပင္လယ္၌ခ၍ အမိးမိးေသာငးတိုကုိ အုပ္မိေသာပုိက္ ကန္င့္တူ၏။
၄၈။ ငးင့္အပည့္ရိေသာအခ တံငတိုသည္ ကုန္းေပ သိုဆဲတင္၍ထိုင္လက္၊ ေကာင္းေသာငးကို ခင္းထဲသုိ ေရးခယ္ထည့္ထား၍၊ မေကာင္းေသာငးကို ပင္သိုပစ္ လုိက္က၏။
၄၉။ ထုိနည္းတူ ကမာအဆံုး၌ ေကာင္းကင္တမန္တုိ သည္ ဆင္းလာပီးလင္၊ ေဖာင့္မတ္ေသာသူတိုအထဲမ ဆုိးေသာသူတိုကုိ တ္ယူခဲထား၍၊
၅၀။ ငုိးေကးခင္း၊ အံသားခဲကိတ္ခင္းရိရာ မီးဖုိ၌ ခကလတံ့။
၅၁။ ဤအရာအလံုးစံုတိုကုိ သင္တိုသည္ နားလည္က သေလာဟု ေမးေတာ္မူလင္၊ နားလည္ပပီသခင္ဟု တပည့္ေတာ္တိုသည္ ေလာက္က၏။
၅၂။ ကိုယ္ေတာ္ကလည္း၊ သိုဖစ္၍ ေကာင္းကင္ုိင္ငံ ေတာ္၏ အေကာင္းအရာကုိ သင္ပီးေသာကမ္းဆရာ မည္သည္ကား၊ မိမိဘာထဲက အထူးထူးအပားပားေသာ အသစ္ေဟာင္းတုိကုိ ထုတ္ေဘာ္ေသာအိမ္ရင္င့္တူသည္ ဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၅၃။ ထိုဥပမာစကားမားကုိ အကုန္အစင္မိန္မက္ ေတာ္မူပီးလင္ ထိုအရပ္မကသားေတာ္မူ၏။
၅၄။ ထိုေနာက္မ မိမိမိ့သိုေရာက္ေတာ္မူ၍ တရား စရပ္၌ ဆံုးမသ၀ဒေပးေလ၏။ မိ့သားတုိသည္ မိန္းေမာ ေတေ၀ခင္းရိကသဖင့္၊ ဤသူသည္ ဤပညာကုိင္း၊ ဤတန္ခုိးကုိင္း အဘယ္မာရသနည္း။
၅၅။ သူသည္ လက္သမားသားမဟုတ္ေလာ။ သူအမိ ကား မာရိအမည္ရိသည္မဟုတ္ေလာ။ သူညီကား၊ ယာကုပ္၊ ေယာေသ၊ ရိမုန္၊ ယုဒဟုဆုိကသည္ မဟုတ္ေလာ။
၅၆။ သူမမားတိုသည္လည္း ငတိုင့္အနီးအပး ေနကသည္မဟုတ္ေလာ။ သုိဖစ္လင္ ဤသူသည္ ဤအရာမားကို အဘယ္မာရသနည္းဟု ေပာဆိုလက္၊
၅၇။ ေစတနာစိတ္ပက္က၏။ ေယကလည္း၊ ပေရာ ဖတ္သည္ မိမိမိ့၊ မိမိအိမ္မတပး အခားေသာအရပ္၌ အသေရရိသည္ဟု ထိုသူတိုအား မိန္ေတာ္မူ၏။
၅၈။ မိ့သားမားတိုသည္ မယံုကည္ကေသာေကာင့္၊ ထုိအရပ္၌ မားစာေသာတန္ခိုးကို ပေတာ္မမူ။
၁၄
၁။ ထိုအခ ေစာ္ဘားေဟုဒ္သည္ ေယ၏သိတင္း ေတာ္ကုိကားလင္၊
၂။ ဤသူကား ဗတိဇံဆရာေယာဟန္ဖစ္သည္။ ေသခင္းမထေမာက္ေလပီ။ ထိုေကာင့္ တန္ခုိးမားကုိ ပုိင္သည္ဟု မိမိငယ္သားတိုအားဆုိ၏။
၃။ အထက္ကေဟုဒ္သည္ မိမိညီဖိလိပ၏ခင္ပန္း ေဟေရာဒိအေကာင္းေကာင့္၊ ေယာဟန္ကုိ ဘမ္းဆီးခည္ ောင္၍ ေထာင္ထဲမာေလာင္ထား၏။
၄။ အေကာင္းမူကား၊ ေယာဟန္က၊ အရင္မင္းကီး သည္ ထိုမိန္းမကုိ မသိမ္းအပ္ဟု ေဟုဒ္အားဆုိေလပီ။
၅။ ေလာဟန္ကုိသတ္ခင္းငာ အလုိရိေသာ္လည္း၊ လူအေပင္းတို၏မက္ာကိုေထာက္၍ မသတ္၀ံ့ဘဲေန၏။ အေကာင္းမူကား၊ ထိုသူတုိသည္ ေယာဟန္ကို ပေရာဖတ္ ကဲ့သိုထင္မတ္ကသတည္း။
၆။ ထိုေနာက္မ ေဟုဒ္ကိုဘားေသာေနရက္၌ စ္စဥ္ပဲခံစဥ္တင္၊ ေဟေရာဒိ၏သမီးသည္ ပဲသဘင္၌ ကသဖင့္ ေဟုဒ္သည္ ူးတ္ေသာစိတ္ရိလင္၊
၇။ ငသည္ သင္ေတာင္းသမကုိ ေပးမည္ဟု ကိန္ဆို ေလ၏။
၈။ ထိုမိန္းမငယ္သည္ သူ၏အမိတိုက္တန္းသည္ အတိုင္း၊ ဗတိဇံဆရာေယာဟန္၏ ဦးေခင္းကို ဤလင္ပန္း ၌ ေပးေတာ္မူပဟု ေတာင္းေလာက္၏။
၉။ မင္းကီးသည္ ၀မ္းနည္းေသာ္လည္း ကိန္ဆိုခင္း ကုိင္း၊ အေပင္းအေဘာ္တို၏မက္ာကုိင္း ေထာက္ ေသာေကာင့္ ေပးေစဟုအမိန္ေတာ္ရိလက္၊
၁၀။ လူကိုေစလတ္၍ ေယာဟန္၏လည္ပင္းကုိ ေထာင္ထဲမာဖတ္ေစ၏။
၁၁။ ဦးေခင္းကို လင္ပန္း၌ေဆာင္ခဲ့၍ ထိုမိန္းမငယ္ အားေပးပီးမ၊ သူသည္လည္း မိမိအမိထံသုိယူသား၏။
၁၂။ ေယာဟန္၏တပည့္တုိသည္လည္း လာ၍ အေလာင္းကုိ ေဆာင္သားသဖင့္ သဂဟ္ပီးမ၊ ေယထံ ေတာ္သိုသား၍ ကားေလာက္က၏။
၁၃။ ေယသည္ ကားေတာ္မူလင္၊ ထုိအရပ္မထက္၍ ေလကိုစီးလက္ ေတာ၌ ဆိတ္ကယ္ရာအရပ္သို ကေတာ္ မူ၏။ လူအစုအေ၀းတိုသည္ ကားသိရလင္၊ မိ့ရာမ ထက္၍ ကုန္းေကာင္းလုိက္က၏။
၁၄။ ေယသည္ ထက္က၍ လူမားအေပင္းတုိကို ေတ့မင္ေတာ္မူလင္၊ သနားခင္းစိတ္ေတာ္ရိ၍ လူနာရိ သမတိုကုိ ခမ္းသာေပးေတာ္မူ၏။
၁၅။ ညဦးယံ၌ တပည့္ေတာ္တိုသည္ ခဥ္းကပ္၍၊ ဤအရပ္သည္ ေတာအရပ္ဖစ္ပ၏။ မိုးလည္းခပ္ပပီ။ လူအစုအေ၀းတိုသည္ မိ့ရာသိုသား၍ စားစရာကုိ ၀ယ္ေစ ခင္းငာ အခင့္ေပးေတာ္မူပဟု ေလာက္ကလင္၊
၁၆။ ေယက၊ သားရေသာအေကာင္းမရိ။ သူတိုစား စရာဘုိ သင္တုိေပးကေလာ့ဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၁၇။ တပည့္ေတာ္တိုကလည္း၊ မုန္ငးလံုးင့္ ငးစ္ ေကာင္မတပး အဘယ္စားစရာမ အကု္ပ္တို၌မရိပ ဟု ေလာက္ပန္လင္၊ ထိုမုန္င့္ငးကို ယူခဲ့ကဟု မိန္ေတာ္ မူ၏။
၁၈။ ထိုအခ လူအစုအေ၀းတိုကုိ မက္ပင္ေပမာ ေလာင္းကေစဟု အမိန္ေတာ္ရိ၏။
၁၉။ မုန္ငးလံုးင့္ ငးစ္ေကာင္ကိုလည္းယူ၍ ေကာင္းကင္သို ကည့္ေမာ္လက္၊ ေကးဇူးေတာ္ကုိ ခီးမမ္း ပီးမ မုန္င့္ငးကုိဖဲ့၍ တပည့္ေတာ္တိုအား ေပးေတာ္မူ၏။
၂၀။ တပည့္ေတာ္တုိသည္လည္း လူအေပင္းတိုအား ေပးက၏။ လူအေပင္းတိုသည္စား၍ ၀ကပီးမ ကင္းရစ္ ေသာအကိးအပဲ့ကို ေကာက္သိမ္း၍ တစ္ေတာင္း အပည့္ရက၏။
၂၁။ စားေသာသူအေရအတက္ကား၊ မိန္းမင့္သူငယ္ တိုကုိမဆုိဘဲ၊ ေယာက္ားငးေထာင္မေလာက္ရိသတည္း။
၂၂။ ေယသည္ စည္းေ၀းေသာသူတိုကို လတ္ေတာ္ မူစဥ္တင္၊ တပည့္ေတာ္တုိကို ေလစီးေစ၍ ကမ္းတဘက္ သို အရင္ကူးေစေတာ္မူ၏။
၂၃။ စည္းေ၀းေသာသူတိုကုိလတ္ပီးမ ဆုေတာင္းပဌာန ပအံ့ေသာငာ ေတာင္ေပ၌ ဆိတ္ကယ္ရာအရပ္သို တက္ကသဖင့္၊ ညအခိန္ေရာက္ေသာအခ၊ တေယာက္ တည္းရိေနေတာ္မူ၏။
၂၄။ ေလမူကား အုိင္အလယ္၌ရိ၍ ေလမသင့္ေသာ ေကာင့္ လိင္းတံပုိးလပ္ရားခင္းကို ပင္းစာရ၏။
၂၅။ ညသံုးခက္တီးေကာ္အခိန္၌ ေယသည္ အိုင္ ေပမာ စက္ေတာ္ဖန္လက္ တပည့္ေတာ္တိုရိရာသို ကေတာ္မူ၏။
၂၆။ ထုိသုိအိုင္ေပမာစက္ေတာ္ဖန္၍ ကေတာ္မူ သည္ကုိ သူတိုသည္မင္လင္ ထိတ္လန္၍၊ ဖုတ္တေစဖစ္ သည္ဟု ေကာက္ေသာစိတ္င့္ ေအာ္ဟစ္က၏။
၂၇။ ေယသည္ ခက္ခင္းတ္ဆက္၍ တည္ကည္ ေသာစိတ္ရိကေလာ့။ ငပင္ဖစ္သည္။ မေကာက္လန္က င့္ဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၂၈။ ေပတုကလည္း၊ သခင္ကုိယ္ေတာ္မန္လင္ အကု္ပ္သည္ ကုိယ္ေတာ္ထံသို ေရေပမာလာရမည္အ ေကာင္း မိန္ေတာ္မူပဟုေလာက္လင္၊
၂၉။ လာခဲ့ေလာ့ဟု မိန္ေတာ္မူ၏။ ေပတုသည္ ေလေပကဆင္း၍ ေယထံသုိေရာက္အံ့ေသာငာ ေရေပ မာလမ္းသား၏။
၃၀။ ေလပင္းသည္ကုိ မင္လင္ ေကာက္လန္၍ နစ္မန္း လုသည္ ရိေသာ္၊ ကယ္မေတာ္မူပ သခင္ဟု ဟစ္ေကာ္ ေလ၏။
၃၁။ ေယသည္ လက္ေတာ္ကိုခက္ခင္းဆန္၍ ေပတုကုိ ကုိင္ေတာ္မူလက္၊ ယံုကည္အားနည္းေသာသူ၊ အဘယ္ေကာင့္ ယံုမားေသာစိတ္၀င္သနည္းဟု ေမးေတာ္ မူ၏။
၃၂။ ေလေပသုိေရာက္ကလင္ ေလသည္ငိမ္းေလ၏။
၃၃။ ေလသားတိုသည္ ခဥ္းကပ္၍၊ စင္စစ္ကုိယ္ေတာ္ သည္ ဘုရားသခင္၏သားေတာ္မန္ပသည္ဟု တ္ပပ္၍ ေလာက္က၏။
၃၄။ ကမ္းတဘက္သုိကူးလင္ ဂေနသရက္နယ္သုိ ေရာက္က၏။
၃၅။ ထုိအရပ္သားတိုသည္ မက္ာေတာ္ကုိမတ္မိ လင္၊ ပတ္၀န္းကင္အရပ္ရိသမသို ေစလတ္သဖင့္ လူနာ ရိသမတိုကို ေဆာင္ခဲ့၍၊
၃၆။ အ၀တ္ေတာ္၏ပန္းပားကိုမသာ တိုရပမည္ အေကာင္း အခင့္ေတာင္းက၏။ တိုသမေသာသူတုိသည္ လည္း ခမ္းသာရက၏။
၁၅
၁။ ထိုအခ ေယုရလင္မိ့သားဖာရိရဲတိုင့္ ကမ္း ပဆရာတုိသည္ ခဥ္းကပ္ပီးလင္၊
၂။ ေရးေဟာင္းတိုမဆက္ခံေသာ နည္းဥပေဒကို ကိုယ္ေတာ္၏ တပည့္တိုသည္ အဘယ္ေကာင့္လန္ကး ကပသနည္း။ သူတိုသည္ လက္မေဆးဘဲ အစာစားကပ သည္တကားဟု ေလာက္ကလင္၊
၃။ ကိုယ္ေတာ္က၊ သင္တုိသည္ အဆက္ဆက္ခံေသာ္ နည္းဥပေဒကုိ အမီပ၍ ဘုရားသခင္၏ပညတ္ေတာ္ကုိ အဘယ္ေကာင့္လန္ကးကသနည္း။
၄။ ဘုရားသခင္၏ပညတ္ေတာ္ကား၊ မိဘကိုိုေသ စာပေလာ့။ အကင္သူသည္ မိဘကုိ တ္ဖင့္ပစ္မား၏၊ ထိုသူသည္ အေသသတ္ခင္းကို ခံေစဟုလာသတည္း။
၅။ သင္တိုမူကား၊ အကင္သူသည္ ကုိယ့္မိဘကုိ၊ သင္တိုအသံုးရုိင္သမေသာ င၏ဥစာသည္ အလ၀တ ဖစ္ေစဟုဆုိ၏၊
၆။ ထိုသူသည္ ကုိယ္မိဘကုိပင္ ိုေသစာမပရဟုဆုိ ၏။ ထုိသုိသင္တိုသည္ အဆက္ဆက္ခံေသာ နည္းဥပေဒ အားဖင့္ ဘုရားသခင္၏ပညတ္ေတာ္ကုိ ပယ္က၏။
၇။ လိ့၀က္ေသာသူတို၊ ေဟရာယသည္ သင္တုိကုိ ရည္မတ္လက္ ဤလူမိးသည္တ္င့္င့ထံသို ခဥ္းကပ္၍ တ္ခမ္းင့္င့ကုိ ုိေသက၏။ စိတ္လံုးမူကား ငင့္ေ၀း လ၏။
၈၊၉။ လူတိုစီရင္ေသာပညတ္တိုကို သန္သင္၍ နည္း ဥပေဒသေပးလက္ပင္င့ကုိ အခည္းီးကိုးကယ္က၏ဟု ေနာက္ဖစ္လတံ့ေသာအရာကုိ ေလာက္ပတ္စာ ေဟာခဲ့ပီ ဟုပန္၍မိန္ေတာ္မူ၏။
၁၀။ ထိုအခ လူအစုအေ၀းကုိ အထံေတာ္သုိေခ၍၊ သင္တိုနားေထာင္ နားလည္ကေလာ့။
၁၁။ ခံတင္းသို၀င္ေသာအရာသ့ည္ လူကို ညစ္ညး ေစသည္မဟုတ္။ ခံတင္းမထက္ေသာအရာသည္ ညစ္ညး ေစေသာအရာဖစ္သည္ဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၁၂။ တပည့္ေတာ္တိုသည္ ခဥ္းကပ္၍၊ ယခုမိန္ေတာ္ မူေသာစကားကို ဖာရိရဲတိုသည္ ကားေသာအခ ေစတနာ စိတ္ပက္ကသည္ကုိ သိေတာ္မူသေလာဟု ေလာက္က၏။
၁၃။ ကိုယ္ေတာ္ကလည္း၊ ေကာင္းကင္ဘံု၌ ရိေတာ္မူ ေသာ င၏ခမည္းေတာ္စုိက္ေတာ္မမူေသာ အပင္ရိသမ တုိကုိ တ္ရလိမ့္မည္။
၁၄။ ထုိသူတုိကုိ ရိပေလေစ။ သူတိုသည္ လူကန္းတို အား လမ္းပေသာလူကန္းဖစ္၏။ လူကန္းခင္းတဦးကို တဦးလမ္းပလင္၊ စ္ဦးတိုသည္ တင္းထဲသိုကကလိမ့္ မည္ဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၁၅။ ေပတုကလည္း၊ ထုိဥပမာကုိ အကု္ပ္တိုအား ဖင့္ပေတာ္မူပဟု ေလာက္လင္၊
၁၆။ ေယက၊ သင္တိုသည္ ယခုတိုင္ေအာင္ ပညာမဲ့ လက္ေနေသးသေလာ။
၁၇။ ခံတင္းသို၀င္သမသည္ ၀မ္းထဲသုိဆင္း၍ ေရအိမ္ တင္ စန္ပစ္သည္ကုိ နားမလည္ကေသးသေလာ။
၁၈။ ခံတင္းမထက္ေသာအရာမူကား၊ လံုးထဲက ထက္လာ၍ လူကုိညစ္ညးေစေသာ အရာဖစ္၏။
၁၉။ မေကာင္းေသာကံစည္ခင္း၊ လူအသက္ကုိသတ္ ခင္း၊ သူမယားကုိ ပစ္မားခင္း၊ မိန္းမလတ္င့္ မားယင္း ခင္း၊ သူဥစာကုိ ခုိးခင္း၊ မမန္ေသာသက္ေသကိုခံခင္း၊ သူအသေရကုိ ဖက္ခင္းအရာတိုသည္ လံုးထဲကထက္ လာ၍၊
၂၀။ လူကို ညစ္ညးေစေသာအရာဖစ္က၏။ လက္ မေဆးဘဲလက္ အစာကုိစားခင္းမူကား၊ လူကိုညစ္ညး ေစသည္မဟုတ္ဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၂၁။ ေယသည္ ထိုအရပ္မထက္၍ တုုမိ့င့္ ဇိဒုန္မိ့၏ ေကးလက္သုိ ကေတာ္မူလင္၊
၂၂။ ခနာန္အမိးဖစ္ေသာမိန္းမတေယာက္သည္ ထုိနယ္စပ္မထက္လာ၍၊ ဒ၀ိဒ္၏သားေတာ္ရင္၊ ကန္မကို သနားေတာ္မူပ။ ကန္မ၏သမီးသည္ နတ္ဆိုးိပ္စက္ ခင္းကို ပင္းစာခံရပသည္ဟု ဟစ္ေကာ္ေသာ္လည္း စကား တခန္းမ ပန္ေတာ္မမူ။
၂၃။ တပည့္ေတာ္တိုသည္ ခဥ္းကပ္၍၊ ထိုမိန္းမပန္ သားရေသာအခင့္ကို ေပးေတာ္မူပ။ ငတုိေနာက္သိုလိုက္၍ ဟစ္ေကာ္လက္ေနပသည္ဟု ေတာင္းေလာက္က၏။
၂၄။ ကိုယ္ေတာ္ကလည္း၊ ဣသေရလအမိးအ၀င္ ေပာက္လင့္ေသာ သိုးမားမတပး အခားေသာအမိးရိ ရာသုိ င့ကိုမေစလတ္ဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၂၅။ ထိုမိန္းမသည္ ခဥ္းကပ္၍ ပပ္၀ပ္လက္ ကန္မကုိ ကယ္ေတာ္မူပသခင္ဟု ေလာက္ပန္လင္၊
၂၆။ ကိုယ္ေတာ္က၊ သား၏အစာကုိယူ၍ ေခးအား မေပးမခအပ္ဟု ပန္ေပာေတာ္မူ၏။
၂၇။ မိန္းမကလည္း မန္ပ၏သခင္၊ ေခးမည္သည္ ကား မိမိသခင္၏စားပဲမကေသာ စားုပ္စားေပက္ကုိ စားမဲထံုးစံရိပ၏ဟု ေလာက္ပန္လင္၊
၂၈။ အိုမိန္းမ၊ သင္သည္ယံုကည္အားကီးလပီ။ သင့္အလုိရိသည္အတုိင္း သင္၌ဖစ္ေစဟု မိန္ေတာ္မူ၏။ ထိုအခိန္မစ၍ ထုိမိန္းမ၏သမီးသည္ ကန္းမာပကတိ ဖစ္ေလ၏။
၂၉။ ေယသည္ ထုိအရပ္မက၍ ဂလိလဲအိုင္နားသုိ ေရာက္ေတာ္မူလင္ ေတာင္ေပသိုတက္၍ ထုိင္ေတာ္မူ၏။
၃၀။ မားစာေသာလူအေပင္းတိုသည္ ေခမစမ္း၊ မက္စိကန္း၊ စကားအ၊ အဂခိ့တဲ့ေသာသူမစ၍ အခား ေသာအနာေရာဂစဲေသာသူမားကုိ ေဆာင္ခဲ့လက္ အထံ ေတာ္သုိေရာက္လာ၍ ေခေတာ္ရင္း၌ ခထားက၏။
၃၁။ အနာေရာဂမားကို ငိမ္းေစေတာ္မူသဖင့္၊ အေသာသူသည္ စကားေပာသည္ကုိင္း၊ ခိ့တဲ့ေသာသူ သည္ ပကတိဖစ္သည္ကုိင္း၊ ေခမစမ္းေသာသူသည္ လမ္းသားသည္ကုိင္း၊ မက္စိကန္းေသာသူသည္ မင္ရ သည္ကုိင္း၊ လူအစုအေ၀းတိုသည္ မင္လင္ အံ့သခင္းသုိ ေရာက္၍ ဣသေရလအမိး၏ ဘုရားသခင္ဂုဏ္ေတာ္ကုိ ခီးမမ္းက၏။
၃၂။ ထိုအခ ေယသည္ တပည့္ေတာ္တုိကုိေခ၍၊ ဤလူမားကုိ ငသနား၏။ သံုးရက္ပတ္လံုးငင့္အတူရိ ကပီ။ စားစရာအလင္းမရိ။ လမ္းခရီး၌ ေမာမည္ကုိစုိးရိမ္ ေသာေကာင့္ အစာမစားမီ သူတိုကုိလတ္ခင္းငာ ငအလို မရိဟု မိန္ေတာ္မူလင္၊
၃၃။ တပည့္ေတာ္တိုက ဤမေလာက္မားေသာလူစု တိုသည္ ၀စာစားေလာက္ေသာအစာကုိ ဤေတာအရပ္၌ အကု္ပ္တိုသည္ အဘယ္သို ရုိင္ပမည္နည္းဟု ေလာက္ကေသာ္၊
၃၄။ ေယက၊ သင္တိုတင္ မုန္ဘယ္စ္လံုးရိသနည္းဟု ေမးေတာ္မူလင္၊ မုန္ခုစ္လံုးင့္ အနည္းငယ္မေသာ ငးေကာင္ကေလးရိပသည္ဟု ပန္ေလာက္က၏။
၃၅။ ထုိအခ လူအစုအေ၀းတိုကုိ ေမေပမာေလာင္း ကေစဟု အမိန္ေတာ္ရိ၏။
၃၆။ မုန္ခုစ္လံုးင့္ ငးတိုကုိလည္းယူ၍ ေကးဇူေတာ္ ကုိ ခီးမမ္းပီးမ၊ မုန္င့္ငးကိုဖဲ့၍ တပည့္ေတာ္တိုအား ေပးေတာ္မူ၏။ တပည့္ေတာ္တိုလည္း လူအေပင္းတိုအား ေပးက၏။
၃၇။ လူအေပင္းတိုသည္ စား၍၀ကပီးမ၊ ကင္းရစ္ ေသာအကိးအပဲ့ကုိ ေကာက္သိမ္း၍ ခုစ္ေတာင္းအပည့္ ရက၏။
၃၈။ စားေသာသူအေရအတက္ကား၊ မိန္းမင့္သူငယ္ ကုိမဆုိဘဲ ေယာက္ားေလးေထာင္ရိသတည္း။
၃၉။ ထိုလူမားတိုကုိ လတ္ေတာ္မူပီးမ၊ ေလစီး၍ မာဂဒလေကးလက္သုိ ေရာက္ေတာ္မူ၏။
၁၆
၁။ ထုိအခ ဖာရိရဲင့္ဇဒကဲတိုသည္ ကုိယ္ေတာ္ကုိ စံုစမ္းောင့္ရက္ခင္းငာ ခဥ္းကပ္၍၊ မုိဃ္းေကာင္းကင္က ဖစ္ေသာ နိမိတ္လကဏာကုိ ပေတာ္မူမည္အေကာင္း ေတာင္းပန္က၏။
၂။ ကုိယ္ေတာ္ကလည္း၊ သင္တိုသည္ ညဦးယံ၌ ေပာဆုိတတ္သည္ကား၊ ယခုမုိဃ္းတိမ္နီသည္ဖစ္၍ မိုဃ္းကည္လင္လိမ့္မည္ဟု ဆုိတတ္က၏။
၃။ နံနက္ယံ၌ကား၊ ယခုမိုဃ္းအံုလက္ရိ၏။ နီေမာင္း ေသာအဆင္းလည္းရိ၏။ ယေနမိုဃ္းသက္မုန္တုိင္းလာ လိမ့္မည္ဟု ဆုိတတ္က၏။ လိ့၀က္ေသာသူတို၊ သင္တုိ သည္ မုိဃ္းေကာင္းကင္၏မက္ာကုိ ပုိင္းခား၍သိုိင္က၏။ကပ္ကာလ၏ နိမိတ္လကဏာတိုကုိ ပုိင္းခား၍မသိုိင္က။
၄။ ဆိုးညစ္၍ ေမာက္မထားေသာအမိးသည္ နိမိတ္ လကဏာကုိေတာင္းသည္မာ၊ ပေရာဖက္ ေယာန၏နိမိတ္ လကဏာမတပး အဘယ္လကဏာကုိမ သူတိုအား မပ ရာဟု မိန္ေတာ္မူပီးလင္၊ ထုိသူတိုရိရာမထက္၍ ကေတာ္ မူ၏။
၅။ တပည့္ေတာ္တိုသည္ ကမ္းတဘက္သုိသားက ေသာအခ မုန္ကိုယူခင္းငာ ေမ့ေလာ့က၏။
၆။ ေယကလည္း၊ ဖာရိရဲင့္ ဇဒကဲတို၏ တေဆး ကို သတိင့္ကဥ္ေရာင္ကဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၇။ တပည့္ေတာ္တုိကလည္း၊ ငတုိ၌ မုန္မပေသာ ေကာင့္ ဤစကားကုိမိန္ေတာ္မူသည္ဟု အခင္းခင္းေဆးေး ေပာဆုိက၏။
၈။ ေယသည္သိေတာ္မူလင္၊ ယံုကည္အားနည္း ေသာသူတို၊ သင္တုိ၌ မုန္မပသည္ကိုေထာက္၍ အဘယ္ ေကာင့္ အခင္းခင္းေဆးေးေပာဆုိကသနည္း။
၉။ မုန္ငးလံုးကုိ လူငးေထာင္စား၍ စားကင္းဘယ္ စ္ေတာင္းေကာက္သိမ္းသည္ကိုင္း၊
၁၀။ သင္တိုသည္ လံုးမသင္း မေအာင္းေမ့ဘဲေန ကေသးသေလာ။
၁၁။ ဖာရိရဲင့္ဇဒကဲတို၏ တေဆးကို ကဥ္ေရာင္က ဟူေသာစကားကုိ ငေပာသည္တင္၊ မုန္ကုိအမတ္ပ၍ ငမေပာသည္ကုိ သင္တိုသည္ နားမလည္ဘဲ အဘယ္သုိ ေနကသနည္းဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၁၂။ ထိုအခ တပည့္ေတာ္တိုသည္ မုန္၏တေဆးကုိ ကဥ္ေရာင္ကဟု မိန္ေတာ္မမူ။ ဖာရိရဲင့္ ဇဒကဲတို၏ သ၀ဒကုိ ကဥ္ေရာင္ကဟု မိန္ေတာ္မူသည္ကုိ နားလည္ ကသတည္း။
၁၃။ ေယသည္ ဖိလိပကဲသရိမိ့၏ ေကးလက္သို ကေတာ္မူေသာအခ၊ လူမားတိုသည္ လူသားဖစ္ေသာ င့ကုိ အဘယ္သူဖစ္သည္ဆုိကသနည္းဟု တပည့္ေတာ္ တုိကုိ ေမးမန္းေတာ္မူလင္၊
၁၄။ လူအခိ့က၊ ကုိယ္ေတာ္သည္ ဗတိဇံဆရာ ေယာဟန္ဖစ္သည္ဟူ၍င္း၊ အခိ့က၊ ဧလိယဖစ္သည္ ဟူ၍င္း၊ အခိ့က၊ ေယရမိမစ၍ ပေရာဖတ္တပးပး ဖစ္သည္ဟူ၍င္း ဆုိကပ၏ဟု ေလာက္ကေသာ္၊
၁၅။ သင္တိုလည္းင့ကို အဘယ္သူဖစ္သည္ ဆိုက သနည္းဟု ေမးမန္းေတာ္မူလင္၊
၁၆။ ရိမုန္ေပတုက၊ ကုိယ္ေတာ္သည္ ခရစ္ေတာ္ တည္းေသာ အသက္ရင္ေတာ္မူေသာ ဘုရားသခင္၏ သားေတာ္ဖစ္ေတာ္မူသည္ဟု ေလာက္ေလ၏။
၁၇။ ေယကလည္း၊ ရိမုန္ဗာေယာန၊ သင္သည္ မဂလာရိ၏။ အေကာင္းမူကား၊ အေသးအသားသည္ ဤအေကာင္းအရာကို သင့္အားေဘာ္ပသည္မဟုတ္။ ေကာင္းကင္ဘံု၌ရိေတာ္မူေသာ င့ခမည္းေတာ္သည္ ေဘာ္ပေတာ္မူသတည္း။
၁၈။ ငဆုိသည္ကား၊ သင္သည္ ေပတုဖစ္၏။ ဤေကာက္ေပမာ င့အသင္းကို ငတည္ေဆာက္မည္။ ထုိအသင္းကို မရဏာုိင္ငံ၏တံခးတိုသည္ မုိင္ရာ။
၁၉။ ေကာင္းကင္ုိင္ငံေတာ္၏ ေသာ့တုိကုိလည္း သင့္အားငေပးမည္။ သင္သည္ ေမကီးေပမာ ခည္ောင္ သမသည္ ေကာင္းကင္ဘံု၌ ခည္ောင္လက္ရိလိမ့္မည္။ ေမကီးေပမာ ဖည္လတ္သမသည္ ေကာင္းကင္ဘံု၌ ဖည္လတ္လက္ရိလိမ့္မည္ဟု မိန္ေတာ္မူပီးလင္၊
၂၀။ ကိုယ္ေတာ္သည္ ခရစ္ေတာ္ဖစ္ေကာင္းကို အဘယ္သူအားမမေပာစိမ့္ေသာငာ တပည့္ေတာ္တိုကုိ ပညတ္ေတာ္မူ၏။
၂၁။ ထုိမတပး ကုိယ္ေတာ္သည္ ေယုရလင္မိ့သို သားရမည္။ လူအကီးအကဲ၊ ယဇ္ပုေရာဟိတ္အကီး၊ ကမ္းပဆရာတိုလက္၌ မားစာခံရမည္။ အေသသတ္ခင္း ကိုလည္းခံရမည္။ သံုးရက္ေမာက္ေသာေန၌ ထေမာက္ လိမ့္မည္ဟူေသာ အေကာင္းမားကုိ ထုိအခမစ၍ တပည့္ေတာ္တုိအား ပေတာ္မူ၏။
၂၂။ ထုိအခ ေပတုသည္ ကိုယ္ေတာ္ကုိ မိမိင့္အတူ ေခ၍၊ သခင္၊ ကိုယ္ေတာ္၌ ဤသုိမဖစ္ပေစင့္။ ဤအမသည္ ကုိယ္ေတာ္၌ မေရာက္ရာဟု အပစ္တင္ ေသာစကားကုိ ေလာက္ေသာ္၊
၂၃။ ကိုယ္ေတာ္သည္ မက္ာေတာ္ကုိလည့္၍ အခင္း ရန္သူ၊ င့ေနာက္သုိ ဆုတ္ေလာ့။ သင္သည္ ငတုိက္မိ၍ လဲစရာအေကာင္းဖစ္၏။ သင္သည္ ဘုရားသခင္၏ အရာကို စိတ္မစဲလမ္း၊ လူတို၏အရာကိုသာ စဲလမ္းသည္ဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၂၄။ ထုိအခ ေယက၊ င၌ဆည္းကပ္လိုေသာသူဖစ္ လင္ ကုိယ္ကုိကုိယ္ငင္းပယ္ရမည္။ ကိုယ္လက္၀းကပ္ တိုင္ကုိထမ္း၍ င့ေနာက္သိုလုိက္ရမည္။
၂၅။ အကင္သူသည္ မိမိအသက္ကုိ ကယ္ဆယ္ခင္း ငာ အလုိရိ၏။ ထိုသူသည္ အသက္ံးလိမ့္မည္။ အကင္ သူသည္ င့ေကာင့္အသက္ံး၏၊ ထုိသူသည္ အသက္ကို ေတ့လိမ့္မည္။
၂၆။ လူသည္ ဤစက၀ဠာကုိ အကင္းမဲ့အစုိးရ၍ မိမိအသက္၀ိညာဥ္ံးလင္ အဘယ္ေကးဇူးရိသနည္း။ မိမိအသက္၀ိညာဥ္ကုိ အဘယ္ဥစာင့္ေရးုိင္သနည္း။
၂၇။ လူသားသည္ မိမိအဘခမည္းေတာ္၏ ဘုန္းအာ ုေဘာ္ကုိေဆာင္လက္၊ ေကာင္းကင္တမန္ အခံအရံတို င့္ ကလာေတာ္မူလတံ့။ ထုိအခ သူအသီးသီးကင့္ေသာ အကင့္င့္အေလာက္ အကိးအပစ္ကုိ ဆပ္ေပးေတာ္ မူလတံ့။
၂၈။ ငအမန္ဆိုသည္ကား၊ လူသားသည္ ုိင္ငံေတာ္ တည္လက္ကလာေတာ္မူသည္ကုိ၊ ဤအရပ္၌ရိေသာ သူအခိ့တိုသည္ မမင္မီေသခင္းသုိမေရာက္ရကဟု တပည့္ေတာ္တိုအား မိန္ေတာ္မူ၏။
၁၇
၁။ ေခာက္ရက္လန္ေသာအခ ေယသည္ ေပတု၊ ယာကုပ္၊ ယာကုပ္ညီ ေယာဟန္တိုကုိေခ၍၊ မင့္လစာ ေသာ ေတာင္ေပတင္ ဆိတ္ကယ္ရာအရပ္သုိ ေဆာင္က ေတာ္မူ၏။
၂။ သူတိုေရ့၌ ထူးခားေသာအဆင္းအေရာင္င့္ ပည့္စံုသည္ဖစ္၍၊ မက္ာေတာ္သည္ ေနကဲ့သုိထန္း ေတာက္လက္၊ အ၀တ္ေတာ္သည္ အလင္းကဲ့သိုဖလက္ ရိ၏။
၃။ ေမာေရင့္ဧလိယသည္ ထင္ရား၍ ကုိယ္ေတာ္ င့္အတူ စကားေပာလက္ေနက၏။
၄။ ထုိအခ ေပတုက၊ သခင္၊ ဤအရပ္၌ေနဘယ္ ေကာင္းပ၏။ ကုိယ္ေတာ္ဘိုတဲတေဆာင္၊ ေမာေရဘုိ တေဆာင္၊ ဧလိယဘုိတေဆာင္၊ တဲသံုးေဆာင္ကုိ အလုိ ေတာ္ရိလင္ အကု္ပ္တိုသည္ ေဆာက္လုပ္ပမည္ဟု ေလာက္ေလ၏။
၅။ ထုိသုိေလာက္စဥ္တင္၊ ထန္းလင္းေသာမိုဃ္းတိမ္ သည္ ထိုသူတိုကုိလမ္းမုိး၍၊ ဤသူသည္ ငစ္သက္ မတ္ုိးရာ၊ င၏ခစ္သားေပတည္။ သူ၏စကားကုိ နားေထာင္ကေလာ့ဟု မုိဃ္းတိမ္ကအသံေတာ္ဖစ္ေလ၏။
၆။ တပည့္ေတာ္တိုသည္ ကားရလင္၊ ပပ္၀ပ္၍ အလန္ေကာက္လန္ခင္းရိက၏။
၇။ ေယသည္ လာ၍ သူတိုကုိ လက္င့္တိုေတာ္မူ လက္၊ ထက၊ မေကာက္ကင့္ဟု မိန္ေတာ္မူေသာ္၊
၈။ သူတိုသည္ ကည့္ေမာ္သဖင့္၊ ေယတေယာက္ တည္းမတပး၊ အဘယ္သူကုိမ မမင္က။
၉။ ေတာင္ေပမဆင္းကေသာအခ ေယက၊ လူသားသည္ ေသခင္းမ မထေမာက္မီတိုင္ေအာင္၊ သင္တုိယခုမင္ေသာ ူပံုကုိ အဘယ္သူအားမမေပာ ကင့္ဟု တပည့္ေတာ္တိုကုိ ပညတ္ေတာ္မူ၏။
၁၀။ ထုိအခ တပည့္ေတာ္တိုက၊ ဧလိယသည္ အရင္ လာရမည္ဟု ကမ္းပဆရာတိုသည္ အဘယ္ေကာင့္ဆုိပ သနည္းဟု ေမးေလာက္ကလင္၊
၁၁။ ေယက၊ ဧလိယသည္ အရင္လာ၍ အလံုးစံုတို ကုိ ပပင္ရသည္မန္ေပ၏။
၁၂။ ငဆိုသည္ကား၊ ဧလိယေရာက္လာပီ။ လူမား သည္ သူကုိမသိသဖင့္ သူအားပခင္သမကုိ ပကပီ။ထိုနည္းတူ လူသားသည္လည္း ထုိလူမားလက္၌ ခံရမည္ ဟု မိန္ေတာ္မူေသာ္၊
၁၃။ ဗတိဇံဆရာေယာဟန္ကုိ အမတ္ပ၍ မိန္ေတာ္ မူေကာင္းကုိ တပည့္ေတာ္တုိသည္ နားလည္က၏။
၁၄။ လူအစုအေ၀းရိရာသုိ ေရာက္ကေသာအခ၊ လူတေယာက္သည္ အထံေတာ္သုိခဥ္းကပ္၍ ဒူးေထာက္ လက္၊ သခင္၊
၁၅။ အကု္ပ္၏သားကုိ ကယ္မသနားေတာ္မူပ။ ၀က္ူးနာစဲ၍ ပင္းစာခံစားရပ၏။ မီး၌င္း၊ ေရ၌င္း အကိမ္ကိမ္လဲတတ္ပ၏။
၁၆။ တပည့္ေတာ္တိုထံသုိ ေဆာင္ခဲ့၍ သူတိုသည္ ခမ္းသာမေပးုိင္ကပဟု ေလာက္လင္၊
၁၇။ ေယက၊ ယံုကည္ခင္းမရိ၊ ေဖာက္ပန္ေသာအ မိး၊ ငသည္ သင္တိုင့္တက အဘယ္မကာလပတ္လံုးေန ရမည္နည္း။ သင္တိုကို အဘယ္မကာလပတ္လံုး သည္းခံ ရမည္နည္း။ သူငယ္ကို င့ထံသုိယူခဲ့ကဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၁၈။ ေယသည္ သူကုိဆံုးမေတာ္မူလင္၊ နတ္ဆိုး သည္ သူမထက္သားသဖင့္၊ ထုိခဏမစ၍ သူငယ္သည္ ကန္းမာပကတိဖစ္ေလ၏။
၁၉။ ထုိအခ တပည့္ေတာ္တိုသည္ ဆိတ္ကယ္ရာ အရပ္၌ ေယထံေတာ္သို ခဥ္းကပ္၍၊ အကု္ပ္တိုသည္ ထုိနတ္ဆုိးကို အဘယ္ေကာင့္ မင္ထုတ္ုိင္ပသနည္းဟု ေလာက္ကေသာ္၊
၂၀။ သင္တိုသည္ ယံုကည္ခင္းမရိေသာေကာင့္ မင္ထုတ္ုိင္က။ ငအမန္ဆုိသည္ကား၊ သင္တိုသည္ မုန္ညင္းေစ့ခန္မေလာက္ေသာ ယံုကည္ခင္းရိလင္၊ ထုိေတာင္ကုိ ေနရာမေရ့ေလာ့ဟုဆုိကေသာ္၊ ေနရာမ ေရ့လိမ့္မည္။ ယံုကည္ခင္းရိလင္ သင္တိုမတတ္ုိင္ေသာ အမမရိ။
၂၁။ သုိေသာ္လည္း ဆုေတာင္ခင္း၊ အစာေရာင္ခင္း မတပး အဘယ္သိုေသာအားဖင့္၊ ထုိအမိးသည္မထက္ တတ္ဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၂၂။ ဂလိလဲပည္၌ေနကစဥ္တင္ ေယက၊ လူသား ကုိ လူတိုလက္သိုအပ္ံရေသာအခိန္နီးပီ။
၂၃။ သူတိုသည္ သတ္ကလိမ့္မည္။ သံုးရက္ေမာက္ ေသာေန၌ ထေမာက္လိမ့္မည္ဟု တပည့္ေတာ္တိုအား မိန္ေတာ္မူ၏။ သူတိုသည္လည္း အလန္၀မ္းနည္းခင္းရိ က၏။
၂၄။ ကေပရေနာင္မိ့သုိေရာက္ေသာအခ၊ ဗိမာန္ ေတာ္အခန္တည္းဟူေသာ ဒိဒမကိုခံေသာသူတိုသည္ ေပတုဆီသုိလာ၍ သင္၏ဆရာသည္ဒိဒမကိုမေပးသ ေလာဟု ေမးမန္းလင္၊ ေပးပသည္ဟု ေပတုဆုိ၏။
၂၅။ ေပတုသည္ အိမ္သို၀င္ေသာအခ၊ ေယသည္ တင္ကူး၍၊ အခင္းရိမုန္၊ သင္သည္အဘယ္သိုထင္သ နည္း။ ေလာကီရင္ဘုရင္တိုသည္ အဘယ္သူမာ အခန္ကို ခံကသနည္း။ မိမိသားမာခံကသေလာ။ သူတပးမာ ခံက သေလာ၊ ဟုေမးေတာ္မူလင္၊
၂၆။ ေပတုက၊ သူတပးမာခံကပသည္ဟုေလာက္ ေသာ္၊ ေယကလည္း သိုဖစ္လင္ သားမူကား လတ္ရ၏။ သိုေသာ္လည္း ထုိသူတုိသည္ ငတိုေကာင့္မမားယင္းမည္ အေကာင္း၊ အုိင္သိုသား၍ ငးမားကိုခေလာ့။
၂၇။ ေရ့ဦးစာရေသာငးကိုယူ၍ ပစပ္ကုိဖင့္လင္၊ သတာတဲတပားကုိ ေတ့လိမ့္မည္။ ထုိေငကိုယူ၍ င့အဘုိ င့္ သင့္အဘုိ ထုိသူတိုအားေပးေလာ့ဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၁၈
၁။ ထုိအခ တပည့္ေတာ္တိုသည္ ခဥ္းကပ္၍ ေကာင္းကင္ုိင္ငံေတာ္၌ အဘယ္သူသည္သာ၍ကီးမတ္ ပအံ့နည္းဟု ေမးေလာက္ကေသာ္၊
၂။ သူငယ္တေယာက္ကုိေခေတာ္မူ၍၊ တပည့္ ေတာ္တိုအလယ္၌ထားပီးမ၊
၃။ ငအမန္ဆုိသည္ကား၊ သင္တိုသည္ ေပာင္းလဲ ၍ သူငယ္ကဲ့သိုမဖစ္လင္ ေကာင္းကင္ုိင္ငံေတာ္သို မေရာက္ရက။
၄။ ထိုေကာင့္ အကင္သူသည္ ဤသူငယ္ကဲ့သို မိမိကိုမိမိိမ့္ခအံ့၊ ထုိသူသည္ ေကာင္းကင္ုိင္ငံေတာ္၌ သာ၍ကီးမတ္လိမ့္မည္။
၅။ အကင္သူသည္ င့မက္ာကုိေထာက္၍ ဤကဲ့ သိုေသာသူငယ္တစံုတေယာက္ကို လက္ခံ၏၊ ထုိသူသည္ င့ကုိပင္လက္ခံ၏။
၆။ င့ကုိယံုကည္ေသာ ဤသူငယ္တစံုတေယာက္ ကုိ အကင္သူသည္ မားယင္းေစ၏၊ ထိုသူသည္ လည္ပင္း၌ ကိတ္ဆံုေကာက္ကုိဆဲ၍ နက္နဲေသာပင္လယ္၌ စ္မပ္ ခင္းကို ခံရလင္ အေနသာ၍ေကာင္း၏။
၇။ မားယင္းစရာအေကာင္းမားရိေသာေကာင့္ ေလာကီသားတိုသည္ အမဂလာရိက၏။ မားယင္းစရာ အေကာင္းရိရမည္။ သုိေသာ္လည္း မားယင္းစရာအ ေကာင္းကို ဖစ္ေစေသာသူသည္ အမဂလာရိ၏။
၈။ သင္၏လက္ေခသည္ သင့္ကို မားယင္းေစလင္ လက္ေခကို ဖတ္ပစ္ေလာ့။ လက္ေခအစံုင့္ ထာ၀ရ မီးထဲသုိခခင္းကို ခံရသည္ထက္ အဂခိ့တဲ့၍ အသက္ရင္ ခင္းသုိ ၀င္စားေသာ္ သာ၍ေကာင္း၏။
၉။ သင္၏မက္စိသည္လည္း သင့္ကိုမားယင္းေစ လင္၊ မက္စိကို ထုတ္ပစ္ေလာ့။ မက္စိစ္ဘက္စံုင့္ ငရဲမီးထဲသုိခခင္းကို ခံရသည္ထက္ မက္စိတဘက္င့္ အသက္ရင္ခင္းသို၀င္စားေသာ္ သာ၍ေကာင္း၏။
၁၀။ သင္တိုသည္ ဤသူငယ္ကုိ တစံုတေယာက္ကို မထီမဲ့မင္မပမည္အေကာင္း သတိရိကေလာ့။ ငဆို သည္ကား၊ သူတုိ၏ေကာင္းကင္တမန္တိုသည္ ေကာင္းကင္ ဘံု၌ရိေတာ္မူေသာ င့အဘ၏မက္ာေတာ္ကို အစဥ္မ ပတ္ဖူးမင္က၏။
၁၁။ ထုိမတပး လူသားသည္ ေပာက္ေသာသူတိုကုိ ကယ္တင္အံ့ေသာငာ ကလာသတည္း။
၁၂။ အဘယ္သုိထင္ကသနည္း။ သုိးတရာရိေသာသူ ၌ သုိးတေကာင္သည္ လမ္းလဲ၍ေပာက္လင္၊ ထုိသူသည္ ကုိးဆယ္ကုိးေကာင္ေသာသိုးတိုကို ေတာင္ေပမာထားခဲ့ ပီးမ၊ လမ္းလဲ၍ေပာက္ေသာ သုိးတေကာင္ကုိ သား၍ရာ တတ္သည္ မဟုတ္ေလာ။
၁၃။ ေတ့ပီးလင္၊ လမ္းမလဲ၍ေပာက္ေသာသုိး ကိုးဆယ္ကုိးေကာင္၌ ၀မ္းေမာက္ခင္းရိသည္ထက္၊ ထုိသုိးတေကာင္၌ သာ၍၀မ္းေမာက္ခင္းရိသည္ဟု ငအမန္ဆုိ၏။
၁၄။ ထုိနည္းတူ ေကာင္းကင္ဘံု၌ရိေတာ္မူေသာ သင္တိုအဘသည္ ဤသူငယ္တေယာက္ကုိမ ပက္စီးေစ ခင္းငာ အလုိေတာ္မရိ။
၁၅။ ထိုေကာင့္ သင္၏ညီအစ္ကုိသည္ သင့္ကို ပစ္မားလင္၊ သူဆီသိုသား၍ စ္ေယာက္တည္းခင္း သူ၏အပစ္ကုိပ၍ ဆံုးမေလာ့။ သူသည္ သင္၏စကားကုိ နားေထာင္လင္ ညီအစ္ကုိ ကိုရပီ။
၁၆။ သုိမဟုတ္ သင္၏စကားကုိ နားမေထာင္လင္။ လူစ္ဦးသံုးဦး သက္ေသခံ၍စကားရိသမတိုကုိ တည္ေစ ခင္းငာ ကုိယ္င့္အတူ လူတဦးစ္ဦးကုိေခဦးေလာ့။
၁၇။ ထုိသူတို၏စကားကုိ နားမေထာင္လင္ အသင္း ေတာ္အားကားေပာေလာ့။ အသင္းေတာ္၏စကားကုိ နားမေထာင္လင္၊ သာသနာပလူကဲ့သိုင္း၊ အခန္ခံကဲ့သုိ င္း ထုိသူကိုမတ္ေလာ့။
၁၈။ ငအမန္ဆိုသည္ကား၊ ေမကီးေပမာသင္တို ခည္ောင္သမသည္ ေကာင္းကင္ဘံု၌ ခည္ောင္လက္ ရိလိမ့္မည္။ ေမကီးေပမာဖည္လတ္သမသည္ ေကာင္း ကင္ဘံု၌ ဖည္လတ္လက္ရိလိမ့္မည္။
၁၉။ တဖန္ငဆုိသည္ကား၊ ေမကီးေပမာ သင္တုိ တင္စ္ေယာက္တိုသည္ သေဘာခင္းတူ၍ ဆုေတာင္း လင္၊ ေတာင္းသမေသာဆုတိုကုိ ေကာင္းကင္ဘံု၌ ရိေတာ္မူေသာ င၏ခမည္းေတာ္သည္ ေပးေတာ္မူလတံ့။
၂၀။ အေကာင္းမူကား၊ အကင္အရပ္၌ လူစ္ဦး သံုးဦးတိုသည္ င၏နာမကုိေထာက္၍ စည္းေ၀းက၏၊ ထုိအရပ္၌ သူတိုအလယ္မာ ငရိသည္ဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၂၁။ ထုိအခ ေပတုသည္ ခဥ္းကပ္၍၊ သခင္၊ ညီအစ္ကုိသည္ အက္ုပ္ကုိ ပစ္မား၍ အက္ုပ္သည္ သူ၏အပစ္ကုိ ဘယ္စ္ကိမ္လတ္ရပအံ့နည္း။ ခုစ္ကိမ္ ေမာက္ေအာင္ လတ္ရပအံ့ေလာဟု ေမးေလာက္ေသာ္၊ ေယက၊ ခုစ္ကိမ္ေမာက္ေအာင္လတ္ရမည္ ငမဆုိ။
၂၂။ အကိမ္ခုစ္ဆယ္ ခုစ္လီေမာက္ေအာင္ လတ္ ရမည္ ငဆုိ၏။
၂၃။ ထိုေကာင့္ ေကာင္းကင္ုိင္ငံေတာ္သည္၊ မိမိ ကန္မားတုိကုိ စာရင္းယူခင္းငာ အလုိရိေသာမင္းကီး တဦးင့္တူ၏။
၂၄။ စာရင္းယူစဥ္တင္၊ ေငအခက္တသိန္းေကးတင္ ေသာသူတေယာက္ကုိ ေရ့ေတာ္သုိေဆာင္ခဲ့က၏။
၂၅။ ထုိသူသည္ ေကးဆပ္ရန္မရိေသာေကာင့္၊ ကိုယ္မစ၍ သားမယားဥစာရိသမတိုကုိေရာင္း၍ ေကးကုိဆပ္ေစဟု သူ၏သခင္စီရင္၏။
၂၆။ ထုိကန္သည္တ္ပပ္၀ပ္တားလက္၊သခင္၊ ကန္ေတာ္ကုိ သည္းခံေတာ္မူပ။ ေကးရိသမကုိ ဆပ္ပ မည္ဟုေလာက္လင္၊
၂၇။ သူ၏သခင္သည္ သနားခင္းရိသဖင့္ ေကးရိသ မကုိလတ္၍ခမ္းသာေပးေလ၏။
၂၈။ ထုိကန္သည္ ထက္သားရာတင္ မိမိေငေဒနာရိ တရာေကးတင္ေသာ ကန္ခင္းတေယာက္ကုိေတ့လင္၊ လည္ပင္းကို ကုိင္ညစ္၍ င့ေငကိုဆပ္ေပးေလာ့ဟုဆုိ၏။
၂၉။ ထုိကန္ခင္းသည္ ေကးရင္၏ေခရင္း၌ ပပ္၀ပ္ လက္ ကန္ေတာ္ကိုသည္းခံေတာ္မူပ။ ေကးရိသမကို ဆပ္ပမည္ဟု ေတာင္းပန္ေသာ္လည္း၊
၃၀။ ေငရင္သည္ နားမေထာင္ဘဲသား၍ ေကးကုိ မဆပ္မီတုိင္ေအာင္ သူကုိေထာင္ထဲမာေလာင္ထား၏။
၃၁။ ထုိအမအရာကို အခားေသာကန္ခင္းတုိသည္ မင္လင္ အလန္နာကည္းေသာစိတ္င့္သား၍၊ ပေလ သမတိုကုိ မိမိတိုသခင္၌ ကားေလာက္က၏။
၃၂။ ထုိအခ သခင္သည္ ထုိကန္ကိုေခ၍၊ ဟယ္ ဆုိးညစ္ေသာကန္၊ သင္သည္ င့ကုိေတာင္းပန္ေသာ ေကာင့္ သင္၌တင္သမေသာေကးကုိ ငရင္းလင္းေစ၏။
၃၃။ ငသည္သင့္ကုိသနားသကဲ့သို သင္သည္လည္း ကန္ခင္းကုိ မသနားအပ္သေလာဟု ဆုိလက္၊
၃၄။ အမက္ထက္၍ ေကးရိသမကုိ မဆပ္မီတိုင္ ေအာင္ အာဏာသားတုိလက္ကုိ အပ္ေလ၏။
၃၅။ သင္တုိသည္လည္း ညီအစ္ကုိအခင္းခင္းတိုကုိ စိတ္လံုးပလက္ အပစ္မလတ္လင္၊ ေကာင္းကင္ဘံု၌ရိ ေတာ္မူေသာ င၏အဘသည္ ထုိနည္းတူ သင္တုိကုိ စီရင္ ေတာ္မူလတံ့ဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၁၉
၁။ ထုိေဒသနာေတာ္ကို ေယသည္အကုန္အစင္ ေဟာေတာ္မူပီးလင္၊ ဂလိလဲပည္မေပာင္း၍ ယုဒပည္ စန္း၊ ေယာ္ဒန္မစ္တဘက္သို ကေတာ္မူ၏။
၂။ လူမားအေပင္းတိုသည္ ေနာက္ေတာ္သုိလုိက္ ကသည္ဖစ္၍၊ ထုိအရပ္၌ အနာေရာဂမားကို ငိမ္းေစ ေတာ္မူ၏။
၃။ ဖာရိရဲတိုသည္ အထံေတာ္သုိလာ၍ လူသည္ ခပ္သိမ္းေသာအပစ္ေကာင့္ မိမိမယားင့္ ကာအပ္သ ေလာဟု စံုစမ္းောင့္ရက္ခင္းငာ ေမးေလာက္ကေသာ္၊
၄။ ကုိယ္ေတာ္က၊ အစအဦး၌ ဖန္ဆင္းေတာ္မူ ေသာသူသည္ ေယာက္ားင့္မိန္းမစ္ေယာက္တည္းကုိ ဖန္ဆင္းေတာ္မူ၏။
၅။ ထုိအေကာင္းေကာင့္ ေယာက္ားသည္ ကုိယ္ မိဘကုိစန္၍ ကုိယ္ခင္ပန္း၌ မီ၀ဲသဖင့္၊ ထိုသူစ္ေယာက္ တုိသည္ တသားတကုိယ္တည္းဖစ္ရလိမ့္မည္ဟု ကမ္းဆို သည္ကို သင္တုိမတတ္ဘူးသေလာ။
၆။ ထိုေကာင့္ လင္မယားတိုသည္ စ္ဦးမဟုတ္ တဦးတည္းဖစ္၏။ ဘုရားသခင္ဘက္စပ္၍ ထမ္းဘိုးတင္ ေတာ္မူေသာအရာကို လူမခဲမခာေစင့္ဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၇။ ဖာရိရဲတုိကလည္း၊ ထုိသိုမန္လင္ ဖတ္စာကို ေပး၍ မယားင့္ကာေစခင္းငာ ေမာေရသည္ အဘယ္ ေကာင့္စီရင္သနည္းဟု ေလာက္ကေသာ္၊
၈။ ကုိယ္ေတာ္က၊ သင္တိုစိတ္လံုးခုိင္မာေသာ ေကာင့္ မယားင့္ကာရေသာအခင့္ကို ေမာေရသည္ စီရင္၏ အစအဦး၌ ထုိသုိမဟုတ္။
၉။ ငပညတ္သည္ကား၊ မားယင္းခင္းအေကာင္းမ တပး အခားေသာအေကာင္းဖင့္ မိမိမယားင့္ကာ၍ အခားေသာမိန္းမင့္စံုဘက္ေသာသူသည္ မိမိမယားကုိ ုပစ္မား၏။ ကာေသာမိန္းမင့္စံုဘက္ေသာသူသည္ လည္း သူမယားကုိပစ္မားသည္ဟုမိန္ေတာ္မူ၏။
၁၀။ တပည့္ေတာ္တိုကလည္း၊ လင္မယားအမသည္ ဤသိုဖစ္လင္ စံုဘက္ခင္းကို မပေကာင္းပဟု ေလာက္ က၏။
၁၁။ ကုိယ္ေတာ္ကလည္း၊ ထုိစကားကုိ လူတိုင္းမခံ မယူုိင္။ အခင့္ရေသာသူတိုသာ ခံယူုိင္က၏။
၁၂။ လူအခိ့တုိသည္ အမိ၀မ္းတင္းကပင္ မိန္းမလာ ဖစ္က၏။ အခိ့တိုသည္ သူတပးဆံုးမ၍ မိန္းမလာဖစ္ က၏။ အခိ့တိုသည္ ေကာင္းကင္ုိင္ငံေတာ္အဘုိအလို ငာ မိမိကိုယ္ကို ဆံုးမ၍ မိန္းမလာဖစ္က၏။ ထုိစကားကုိ ခံယူုိင္ေသာသူသည္ ခံယူေစဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၁၃။ ထုိအခ သူငယ္တိုအေပမာ လက္ေတာ္ကိုတင္ ၍ ေမတာပိုေတာ္မူေစခင္းငာ အထံေတာ္သိုေဆာင္ခဲ့ သည္ဖစ္၍ တပည့္ေတာ္တိုသည္ အပစ္တင္က၏။
၁၄။ ေယကလည္း၊ ထုိသူငယ္တိုကို ရိေစေတာ့။ င့ထံသိုလာသည္ကုိ မဆီးတားကင့္။ ေကာင္းကင္ုိင္ငံ ေတာ္သည္ ထုိသုိေသာသူတို၏ ုိင္ငံဖစ္သည္ဟု မိန္ေတာ္ မူ၍၊
၁၅။ သူငယ္တုိအေပမာ လက္ေတာ္ကုိတင္ပီးလင္၊ ထုိအရပ္မ ကသားေတာ္မူ၏။
၁၆။ ထိုေနာက္လူတေယာက္သည္ ခဥ္းကပ္၍၊ ေကာင္းမတ္ေသာ ဆရာ၊ ထာ၀ရအသက္ကုိ ရအံ့ေသာ ငာ အကု္ပ္သည္ အဘယ္ေကာင္းမကို ပရပမည္နည္း ဟု ေမးေလာက္ေသာ္၊
၁၇။ င့ကိုေကာင္းမတ္သည္ဟု အဘယ္ေကာင့္ေခ သနည္း။ ဘုရားသခင္တပးတည္းသာ ေကာင္းမတ္ ေတာ္မူ၏။ အသက္ရင္ခင္းသို ၀င္စားလုိလင္ ပညတ္ ေတာ္တိုကို ေစာင့္ေရာက္ေလာ့ဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၁၈။ အဘယ္ပညတ္တိုကုိ ေစာင့္ေရာက္ရမည္နည္း ဟု ေလာက္ပန္ေသာ္၊ လူအသက္ကို မသတ္င့္။ သူ မယားကုိ မပစ္မားင့္။ သူဥစာကုိ မခိုးင့္။ မမန္ေသာ သက္ေသကို မခံင့္။
၁၉။ မိဘကိုုိေသစာပေလာ့။ ကုိယ္င့္စပ္ဆုိင္ေသာ သူကို ကုိယ္င့္အမ ခစ္ေလာ့ဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၂၀။ ထုိလုလင္ကလည္း၊ ထုိပညတ္ရိသမတိုကုိ အကု္ပ္သည္ ငယ္ေသာအရယ္မစ၍ ေစာင့္ေရာက္ပ ပီ။ အဘယ္အကင့္လိုေသးသနည္းဟု ေလာက္ပန္ေလ၏။
၂၁။ ေယကလည္း၊ သင္သည္စံုလင္ခင္းသို ေရာက္ လုိလင္သားေလာ့။ ကုိယ္ဥစာမားကုိ ေရာင္း၍ ဆင္းရဲ ေသာ သူတုိအား ေပးေလာ့။ ထုိသုိပလင္ ေကာင္းကင္ ဘုံ၌ ဘာကုိ ရလိမ့္မည္။ သုိပီးမ င့ေနာက္သုိ လုိက္ေလာ့ဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၂၂။ ထုိလုလင္သည္ မားစာေသာ ဥစာကုိ ရတတ္ ေသာ သူဖစ္၍၊ ထုိစကားကုိ ကားလင္ စိတ္မသာသည္ င့္ သားေလ၏။
၂၃။ ေယကလည္း၊ ငအမန္ဆုိသည္ကား၊ ေင ရတတ္ေသာ သူသည္ ေကာင္းကင္ုိင္ငံေတာ္သုိ ၀င္ခဲ လ၏။
၂၄။ တဖန္ ငဆုိသည္ကား၊ ကုလားအုပ္သည္ အပ္နဖးကုိ လိလယ္၏။ ေငရတတ္ေသာ သူသည္ ဘုရားသခင္၏ုိင္ငံေတာ္သုိ ၀င္ခဲသည္ဟု တပည့္ေတာ္ တုိအား မိန္ေတာ္မူ၏။
၂၅။ ထုိသူတုိသည္ ကားလင္ အလန္မိန္းေမာေတ ေ၀ခင္းရိ၍၊ သုိဖစ္လင္ အဘယ္သူသည္ ကယ္တင္ေတာ္ မူခင္းသုိ ေရာက္ုိင္မည့္နည္းဟု ေပာဆုိက၏။
၂၆။ ေယသည္လည္း သူတုိကုိ ကည့္၍ ဤအမ ကုိ လူမတတ္ုိင္။ သုိေသာ္လည္း ဘုရားသခင္သည္ ခပ္သိမ္းေသာ အမတုိကုိ တတ္ုိင္ေတာ္မူသည္ဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၂၇။ ထုိအခ ေပတုက၊ အကု္ပ္တုိသည္ ရိသမ ကုိ စန္ပစ္၍ ကုိယ္ေတာ္ေနာက္သုိ လုိက္ကပပီ။ အဘယ္ အကိးကုိ ရကပမည္နည္းဟု ေလာက္ေလေသာ္၊
၂၈။ ေယက၊ ငအမန္ဆုိသည္ကား၊ အလုံးစုံေသာ အရာတုိကုိ အသစ္ပပင္ေသာ ကာလ၌ လူသားသည္ ဘုန္းရိေသာ ပလင္ေတာ္ေပမာ ထုိင္ေတာ္မူေသာအခ၊ င့ေနာက္သုိ လုိက္ကေသာ သင္တုိသည္ တဆယ္စ္ခု ေသာ ပလင္ေပမာထုိင္လက္၊ ဣသေရလ လူတဆယ္ စ္မိးကုိ စစ္ေကာစီရင္ရကလတံ့။
၂၉။ အကင္သူသည္ င၏နာမေကာင့္ အိမ္၊ လယ္၊ ညီအစ္ကုိ၊ မ၊ မိဘ၊ သားမယားတည္းဟူေသာ တပးပး ကုိ စန္၏။ ထုိသူသည္ အဆတရာေသာ အကိးကုိ ရ၍ ထာ၀ရအသက္ကုိ အေမခံရလတံ့။
၃၀။ ေနာက္ကေသာ သူအမားတုိသည္ အရင္ကက လိမ့္မည္။ အရင္ကေသာ သူအမားတုိသည္ ေနာက္က ကလိမ့္မည္။
၂၀
၁။ ဥပမာကား၊ ေကာင္းကင္ုိင္ငံေတာ္သည္ စပစ္ ဥယာဥ္ကို လုပ္ေဆာင္ေသာ သူတုိကုိ ငးခင္းင နံနက္ ေစာေစာထက္သားေသာ အိမ္ရင္င့္တူ၏။
၂။ ထုိသူသည္ တေနလင္ ေဒနာရိတပားစီ ေပးမည္ဟူ၍ လုပ္ေဆာင္ေသာ သူတုိင့္ ၀န္ခံပီးမ စပစ္ ဥယာဥ္သုိ ေစလတ္ေလ၏။
၃။ နံနက္တခက္တီးအခိန္၌ ထက္ပန္လင္၊ အခားေသာ သူတုိသည္ အလုပ္ကုိ မလုပ္၊ ေစး၌ ရပ္ေနသည္ကုိ မင္၍၊
၄။ သင္တုိလည္း င့စပစ္ဥယာဥ္သုိ သားက။ ေတာ္ေလာ္စာ ငေပးမည္ဟုဆုိလင္ ထုိသူတုိသည္ သားက၏။
၅။ တဖန္ စ္ခက္တီးအခိန္၊ တဖန္ သုံးခက္တီး အခိန္၌ ထက္၌ေရ့နည္းအတူ ပေလ၏။
၆။ ဆယ္တနာရီအခိန္၌လည္း ထက္ပန္လင္ အခားေသာ သူတုိသည္ အလုပ္ကုိမလုပ္၊ ရပ္ေနသည္ကုိ ေတ့၍၊ သင္တုိသည္ တေနလုံးအလုပ္ကုိ မလုပ္ဘဲ ဤအရပ္၌ အဘယ္ေကာင့္ ေနကသနည္းဟု ေမးေသာ္၊
၇။ ထုိသူတုိက၊ ကန္ေတာ္တုိကုိ အဘယ္သူမ မငး ပဟု ေပာဆုိကလင္၊ သင္တုိလည္း င့စပစ္ဥယာဥ္သုိ သားကေသာ္ ေလာ္စာ ရကလိမ့္မည္ဟု ဆုိေလ၏။
၈။ ညအခိန္ ေရာက္ေသာအခ စပစ္ဥယာဥ္ရင္ က လုပ္ေဆာင္ေသာ သူတုိကုိ ေခခဲ့ေလာ့။ ေနာက္၀င္ ေသာသူမစ၍ အရင္အဦး၀င္ေသာသူတုိင္ေအာင္ အခကုိ ေပးေလာ့ဟု မိမိစာေရးကုိမာ လုိက္ေလ၏။
၉။ ထုိေကာင့္ ဆယ္တနာရီအခိန္၌ ၀င္ေသာသူတုိ သည္ လာ၍ ေဒနာရိတပားစီ ခံက၏။
၁၀။ အရင္၀င္ေသာ သူတုိသည္ လာကေသာအခ ငတုိသည္ သာ၍ ရမည္ဟု စိတ္ထဲမာ ထင္မတ္ေသာ္ လည္း ေဒနာရိတပားစီ ခံရက၏။
၁၁။ ထုိသုိခံပီးလင္ အိမ္ရင္ကုိ ကဲ့ရဲ့ပစ္တင္၍၊
၁၂။ ေနာက္၀င္ေသာ သူတုိသည္ တနာရီခန္မသာ လုပ္ေဆာင္ေသာ္လည္း၊ တေနလုံး အမ၀န္ကုိ ထမ္းရက္ ၍ ေနပူဆင္းရဲခံရေသာ အကု္ပ္တုိင့္အညီအမ ကုိယ္ေတာ္စီရင္ပပီတကားဟု ဆုိက၏။
၁၃။ အိမ္ရင္ကလည္းအေဆ၊ သင္၌ မတရားေသာ အမကုိ င မပ။ ေဒနာရိတပားကုိ အမတ္ပ၍ သင္သည္ ငင့္၀န္ခံသည္မဟုတ္ေလာ။
၁၄။ သင္၏ဥစာကုိ ယူ၍သားေလာ့။ ေနာက္၀င္ ေသာ သူတုိအား သင္င့္အညီအမ ေပးခင္းင ငအလုိရိ၏။
၁၅။ ငသည္ ကုိယ္ဥစာကုိ ပလုိသမ မပရာ သေလာ။ င့သေဘာေကာင္းေသာေကာင့္ သင္သည္ မက္မုန္းကိးရသေလာဟု ဆုိေလ၏။
၁၆။ ထုိနည္းတူ ေနာက္ကေသာ သူတုိသည္ အရင္ ကကလိမ့္မည္။ အရင္ကေသာ သူတုိသည္ ေနာက္က ကလိမ့္မည္။ ေခေတာ္မူေသာ သူအမားရိေသာ္လည္း၊ ေရးေကာက္ေတာ္မူေသာသူနည္းသည္ဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၁၇။ ေယသည္ ေယုရလင္မိ့သုိ တက္ကေတာ္ မူစဥ္၊ လမ္းခရီး၌ တကိပ္စ္ပးေသာ တပည့္ေတာ္တုိကုိ ဆိတ္ကယ္ရာအရပ္သုိ ေခ၍၊ ငတုိသည္ ေယုရလင္ မိ့သုိ ယခုသားက၏။ လူသားသည္ ယဇ္ပုေရာဟိတ္ အကီး၊ ကမ္းပဆရာတုိလက္သုိ ေရာက္လိမ့္မည္။ ထုိသူတုိသည္ ေသပစ္ကုိ စီရင္ကလိမ့္မည္။
၁၉။ လူသားအား ပက္ယယ္ပခင္း၊ ုိက္ပုတ္ခင္း၊ လက္၀းကပ္တုိင္မာ ုိက္ထားခင္းကုိ ပေစခင္းင တပး အမိးသားတုိလက္သုိ အပ္ံကလိမ့္မည္။ သုံးရက္ေမာက္ ေသာေန၌ ထေမာက္လိမ့္မည္ဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၂၀။ ထုိအခ ေဇေဗဒဲ၏သားတုိအမိသည္ သားတုိ င့္အတူ အထံေတာ္သုိ ခဥ္း၍ ပပ္၀ပ္လက္ ဆုေကးဇူး ကုိ ေတာင္းပန္ေလ၏။ ကုိယ္ေတာ္က သင္သည္ အဘယ္ ဆုေကးဇူးကုိ အလုိရိသနည္းဟု ေမးေတာ္မူပေသာ္၊
၂၁။ ကုိယ္ေတာ္၏ိုင္ငံတင္ ကန္မ၌ ဤသား စ္ေယာက္တုိသည္ လက္ာေတာ္ဘက္၌တေယာက္၊ လက္၀ဲေတာ္ဘက္၌တေယာက္ ထုိင္ရေသာ အခင့္ကုိ ေပးေတာ္မူပဟု ေလာက္ေလ၏။
၂၂။ ေယကလည္း၊ သင္တုိသည္ အဘယ္သုိ ေတာင္းပန္သည္ကုိ သင္တုိမသိက။ ငေသာက္ရအံ့ေသာ ခက္ကုိ ေသာက္ခင္းငင္း၊ ငခံေသာ ဗတိဇံကုိခံခင္းင င္း၊ သင္တုိသည္ တတ္စမ္းုိင္သေလာဟု ေမးေတာ္မူ လင္၊ အကု္ပ္တုိသည္ တတ္စမ္းုိင္ပ၏ဟု ေလာက္ ကေသာ္၊
၂၃။ င၏ခက္ကုိ သင္တုိသည္ ေသာက္ရကလိမ့္ မည္။ ငခံေသာ ဗတိဇံကုိလည္း သင္တုိသည္ ခံရက လိမ့္မည္။ သုိေသာ္လည္း င၏ လက္ာဘက္၊ လက္၀ဲဘက္ မာ ထုိင္ရေသာ အခင့္ကုိကား အကင္သူတုိအဘုိ အလုိင င့ခမည္းေတာ္သည္ ပင္ဆင္၏။ ထုိသူတုိ အားသာ ငေပးပုိင္သည္ဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၂၄။ အခားေသာ တပည့္ေတာ္တကိပ္တုိသည္ ကားသိလင္၊ ထုိညီအစ္ကုိစ္ေယာက္တုိကုိ အမက္ထက္ က၏။
၂၅။ ေယသည္ ထုိသူတုိကုိ ေခေတာ္မူ၍၊ သင္တုိ သိသည္အတုိင္း ေလာကီမင္းတုိသည္ အစုိးတရ ပတတ္ က၏။
၂၆။ အကဲအမးတုိသည္ အာဏာထားတတ္က၏။
၂၇။ သင္တုိမူကား ထုိသုိမပကင့္။ လူသားသည္ သူတပးကုိ ေစစားခင္းငမလာ၊
၂၈။ သူတပးအေစကုိ ခံခင္းငင္း၊ မိမိအသက္ကုိ စန္၍ လူမားကုိ ေရးခင္းငင္း၊ ကလာသည္ဖစ္၍၊ ထုိနည္းတူ သင္တုိတင္ အကဲအမးပလုိေသာ သူကုိ သတင္တုိ အေစခံဖစ္ေစ။ သင္တုိတင္ အထဋ္အမတ္ လုပ္ခင္ေသာသူကုိလည္း သင္တုိကန္ဖစ္ေစဟု မိန္ေတာ္ မူ၏။
၂၉။ ေယရိေခမိ့မ ထက္သားကစဥ္တင္ လူမား အေပင္းတုိသည္ ေနာက္ေတာ္သုိ လုိက္က၏။
၃၀။ ေယသည္ ကသားေတာ္မူေကာင္းကုိ လမ္းနားမာ ထုိင္ေနေသာ လူကန္းစ္ေယာက္တုိသည္ ကားရလင္။ ဒ၀ိဒ္၏သားေတာ္အရင္၊ အကု္ပ္တုိကုိ ကယ္မသနားေတာ္မူပဟု ဟစ္ေကာ္ေလ၏။
၃၁။ ထုိသူတုိကုိ တိတ္ဆိတ္စာ ေနေစခင္းင လူအစုအေ၀းတုိသည္ ေငက္၍ ဆုိကေသာ္လည္း၊ ဒ၀ိဒ္၏သားေတာ္အရင္၊ အကု္ပ္တုိကုိ ကယ္မ သနား ေတာ္မူပဟု သာ၍ ဟစ္ေကာ္က၏။
၃၂။ ေယသည္လည္း ရပ္ေတာ္မူလက္ ထုိသူတုိကုိ ေခ၍ သင္တုိ၌ အဘယ္သုိ ပေစလုိသနည္းဟု ေမးေတာ္မူလင္၊
၃၃။ သခင္၊ အကု္ပ္တုိ မက္စိကုိ ပင့္လင္းေစခင္း င ပေတာ္မူပဟု ေလာက္ကေသာ္၊
၃၄။ ေယသည္ သနားခင္းစိတ္ေတာ္ရိ၍ သူတုိ မက္စိကုိ လက္င့္ တုိေတာ္မူ၏။ ထုိခဏခင္းတင္ ထုိသူတုိသည္ မက္စိမင္၍ ေနာက္ေတာ္သုိ လုိက္က၏။
၂၁
၁။ ေယုရလင္မိ့အနီးသုိ ခဥ္း၍ သံလင္ေတာင္ ေခရင္း၌ ဗက္ဖာေဂရာသုိ ေရာက္ကေသာအခ ေယ သည္ တပည့္ေတာ္စ္ေယာက္တုိကုိ ေစလတ္၍၊
၂။ သင္တုိေရ့၌ ရိေသာ ရာသုိ သားက။ ထုိရာ၌ ခည္ောင္လက္ရိေသာ မည္းမင့္ မည္းကေလးကုိ သင္တုိသည္ ခက္ခင္း ေတ့လိမ့္မည္။ မည္းကိးကုိ ဖည္၍ င့ထံသုိ ေဆာင္ခဲ့က။
၃။ သူကတပးသည္ သင္တုိအား တစုံတခုကုိဆုိ လင္ သခင္အလုိရိသည္ဟု ပန္ေပာကေလာ့။ ထုိသုိ ေပာလင္ ထုိသူသည္ ခက္ခင္းေပးလုိက္မည္ဟု မာထား ေတာ္မူ၏။
၄။ ထုိအေကာင္းအရာမူကား၊ သင္၏ အရင္မင္း ကီးသည္ မည္းမင့္ မည္းကေလးကုိ စီး၍၊
၅။ ူးညံ့သိမ္ေမ့ေသာ စိတ္င့္ သင္ရိရာသုိ ကလာ ေတာ္မူသည္ကုိ ကည့္ေလာ့ဟု ဇိအုန္သတုိသမီးအား ေပာကေလာ့ဟူေသာ ပေရာဖက္၏ တ္ထက္ပည့္စုံမည္ အေကာင္း ဖစ္သတည္း။
၆။ တပည့္ေတာ္တုိသည္ သား၍ အမိန္ေတာ္ အတုိင္း ပသဖင့္၊
၇။ မည္းမင့္ မည္းကေလးကုိ ေဆာင္ခဲ့၍ မည္းေကာေပမာ မိမိတုိအ၀တ္ကုိ တင္ကပီးလင္ ကုိယ္ေတာ္သည္ စီးေတာ္မူ၏။
၈။ အတုိင္းမသိ မားစာေသာ လူတုိသည္ မိမိတုိ အ၀တ္ကုိ လမ္း၌ ခင္းက၏။ အခိ့တုိသည္ သစ္ကုိင္း သစ္ခက္မားကုိ ခုတ္၍ လမ္း၌ ခင္းက၏။
၉။ ေရ့ေနာက္ လုိက္သားေသာ အခံအရံမားတုိက ဒ၀ိဒ္၏သားေတာ္အား ေဟာရဏဖစ္ေစသတည္း။ ထာ၀ရဘုရား၏အခင့္င့္ ကလာေတာ္မူေသာသူသည္ မဂလာရိေစသတည္း။ ေကာင္းကင္ဘ၀ဂ္၀ယ္ ေဟာရဏ ဖစ္ေစသတည္းဟု ေကးေကာ္က၏။
၁၀။ ေယုရလင္မိ့သုိ ၀င္ေတာ္မူေသာအခ တမိ့ လုံးအုတ္အုတ္သဲသဲဖစ္၍၊ ဤသူကား အဘယ္နည္းဟု ေမးမန္းကလင္၊
၁၁။ လူအစုအေ၀းတုိက၊ ဤသူသည္ ဂလိလဲပည္ နာဇရက္မိ့၌ ေပထန္းေသာ ေရာဖက္ေယေပတည္း ဟု ေပာဆုိက၏။
၁၂။ ေယသည္ ဘုရားသခင္၏ ဗိမာန္ေတာ္သုိ ၀င္ေတာ္မူပီးလင္၊ ဗိမာန္ေတာ္၌ ေရာင္း၀ယ္ေသာ သူအေပင္းတုိကုိ င္ထုတ္၍၊ ေငလဲေသာသူတုိ၏ ခံုမား ကုိင္း၊ ခိးငက္ေရာင္းေသာသူတုိ၏ ထုိင္ေနရာကုိင္း တန္းလဲေတာ္မူလက္၊
၁၃။ င့အိမ္ကုိ ဆုေတာင္းရာ အိမ္ဟူ၍ ေခေ၀က လတံ့ဟု ကမ္းစာ၌လာေသာ္လည္း၊ သင္တုိသည္ ထုိအိမ္ ကုိ ထားပတင္းဖစ္ေစကပီတကားဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၁၄။ ထုိအခ ဗိမာန္ေတာ္၌ မက္စိကန္းေသာသူ၊ ေခမစမ္းေသာသူတုိသည္ အထံေတာ္သုိ လာ၍ သူတုိ သူတုိအနာေရာဂကုိ ငိမ္းေစေတာ္မူ၏။
၁၅။ ကုိယ္ေတာ္ပေတာ္မူေသာ အံ့သဘယ္အမတုိ ကုိင္း၊ သူငယ္တုိကလည္း၊ ဒ၀ိဒ္၏ သားေတာ္အား ေဟာရဏဖစ္ေစသတည္းဟု ဗိမာန္ေတာ္၌ ေကးေကာ္ ကသည္ကုိင္း၊ ယဇ္ပုေရာဟိတ္အကီး၊ ကမ္းပဆရာတုိ သည္ ကားမင္လင္ အမက္ထက္က၍၊
၁၆။ ဤသူတုိသည္ အဘယ္သုိ ေပာဆုိသည္ကုိ ကား သေလာဟု ေယအား ေမးကေလေသာ္၊ ငကား၏။ ုိစုိသူငယ္တုိ တ္ထဲမ ကုိယ္ေတာ္သည္ ခီးမမ္းခင္းကုိ ပင္ဆင္ေတာ္မူသည္ဟူေသာ စကားကုိ သင္တုိသည္ တရံတခမ မဘတ္ဘူးသေလာဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၁၇။ ထုိအခ သူတုိကုိ ထားခဲ့၍ မိ့ထဲမ ထက္ပီး လင္ ေဗသနိရာသုိ က၍ ထုိညဥ့္ကုိ လန္ေစေတာ္မူ၏။
၁၈။ နံနက္အခိန္၌ မိ့သုိ ပန္စဥ္တင္ ဆာမတ္ေသာ္ မူ၏။
၁၉။ လမ္းနားမာသေဘာသဖန္းပင္ တပင္ကုိ မင္လင္၊ ထုိအပင္သုိ ကသား၍ အရက္ကုိသာ ေတ့ေတာ္ မူသည္ရိေသာ္၊ ယခုမစ၍ အစဥ္မပတ္ သင္၌ အသီး မသီးေစင့္ဟု မိန္ေတာ္မူလင္၊ ထုိအပင္သည္ ခက္ခင္း ေသ့ေခာက္ေလ၏။
၂၀။ တပည့္ေတာ္တုိသည္ မင္လင္၊ သေဘာသဖန္း ပင္သည္ ခက္ခင္းေသေခာက္ပပီတကားဟု အံ့သ၍ ဆုိက၏။
၂၁။ ေယကလည္း၊ ငအမန္ဆုိသည္ကား၊ သင္တုိ သည္ ယုံမားခင္းင့္ကင္းေသာ ယုံကည္ခင္းရိလင္၊ သေဘာသဖန္းပင္၌ ပသကဲ့သုိ သင္တုိပုိင္သည္ သာမက၊ ထုိေတာင္ကုိပင္ ေနရာမ ေရ့ေလာ့၊ ပင္လယ္၌ ကေလာ့ဟုဆုိလင္ဆုိသည္ အတုိင္း ဖစ္လိမ့္မည္။
၂၂။ ယုံကည္ခင္းပလက္ ပဌနာပ၍ ဆုေတာင္း သမတုိကုိ သင္တုိသည္ ရကလိမ့္မည္ဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၂၃။ ဗိမာန္ေတာ္သုိ ၀င္ပန္၍ ဆုံးမသ၀ဒ ေပး ေတာ္မူစဥ္တင္၊ ယဇ္ပုေရာဟိတ္အကီးတုိင့္ လူတုိတင္ အကီးအကဲဖစ္ေသာ သူတုိသည္ အထံေတာ္သုိ ခဥ္းကပ္ ၍၊ ကုိယ္ေတာ္သည္ ဤအမမားကုိ အဘယ္အခင့္င့္ ပသနည္း။ ထုိအခင့္ကုိ အဘယ္သူေပးသနည္းဟု ေမးေလာက္ကေသာ္၊
၂၄။ ေယက၊ ငသည္ တစုံတခုကုိ ေမးဦးမည္။ သင္တုိ ေဖလင္ ဤအမမားကုိ အဘယ္အခင့္င့္ ငပ သည္ကုိ ငေပာမည္။
၂၅။ ေယာဟန္၏ ဗတိဇံတရားသည္ အဘယ္က ဖစ္သနည္း။ ဘုရားကဖစ္သေလာ။ လူကဖစ္သေလာဟု ေမးေတာ္မူ၏။ ထုိသူတုိသည္ အခင္းခင္း ဆင္ခင္၍ ဘုရားကဖစ္သည္ဟု ငတုိေဖလင္၊ သင္တုိသည္ ေယာဟန္ကုိ အဘယ္ေကာင့္ မယုံသနည္းဟု သူေမးေလ ဦးမည္။
၂၆။ လူကဖစ္သည္ဟု ငတုိေဖလင္ လူမားကုိ ေကာက္ရ၏။ အေကာင္းမူကား၊ လူအေပင္းတုိသည္ ေယာဟန္ကုိ ပေရာဖက္ကဲ့သုိ ထင္မတ္က၏၊ဟု အခင္း ခင္းဆင္ခင္ပီးမ၊
၂၇။ အကု္ပ္တုိ မသိပဟု ေယအား ပန္ေပာက ၏။ ကုိယ္ေတာ္ကလည္း၊ ထုိအတူ ဤအမမားကုိ အဘယ္ အခင့္င့္ ငပသည္ကုိ ငမေပာ။
၂၈။ သင္တုိသည္ အဘယ္သုိ ထင္ကသနည္း။ တစုံ တေယာက္ေသာသူ၌ သားစ္ေယာက္ရိ၏။ သားအကီး ဆီသုိသား၍ င့သား၊ ယေန င့စပစ္ဥယာဥ္သုိ သား၍ လုပ္ေဆာင္ေလာ့ဟုဆုိလင္၊
၂၉။ သားက ငမသားဘူးဟု ပန္ေပာေသာ္လည္း၊ ေနာက္မ ေနာင္တရ၍ သားေလ၏။
၃၀။ အဘသည္ အခားေသာ သားဆီသုိသား၍ ေရ့နည္းအတူဆုိလင္၊ သားက သားပမည္ အဘသခင္ ဟု ဆုိေသာ္လည္း မသားဘဲေန၏။
၃၁။ ထုိသားစ္ေယာက္တုိတင္ အဘယ္သူသည္ အဘ၏အလုိကုိ ေဆာင္သနည္းဟုေမးေတာ္မူလင္၊ သားအကီးေဆာင္ပသည္ဟု ေလာက္ကေသာ္၊ ေယ ကလည္း ငအမန္ဆုိသည္ကား၊ အခန္ခံတုိင့္ ပည္တန္ ဆာတုိသည္ သင္တုိအရင္ ဘုရ ားသခင္၏ ုိင္ငံေတာ္သုိ ၀င္တတ္က၏။
၃၂။ အေကာင္းမူကား၊ ေယာဟန္သည္ ေဖာင့္မတ္ ေသာ အကင့္ကုိ ကင့္၍ သင္တုိဆီသုိ လာေသာ္လည္း သင္တုိမယုံကည္က။ အခန္ခံတုိင့္ ပည္တန္ဆာတုိမူ ကား ယုံကည္က၏။ ထုိအေကာင္းကုိ သင္တုိသည္ မင္ေသာ္လည္း ယုံကည္မည္အေကာင္း ေနာက္တဖန္ ေနာင္တမရက။
၃၃။ အခားေသာ ဥပမာကုိ နားေထာင္ကေလာ့။ အိမ္ရင္တဦးသည္ စပစ္ဥယာဥ္ကုိ စုိက္ပိး၍၊ ေစာင္ရန္း ကုိ လုပ္ပီးမ စပစ္သီးနယ္ရာ ကင္းကုိ တူးေလ၏။ မီခုိ ရာလင့္စင္ကုိလည္း ေဆာက္ေလ၏။ လုပ္ေဆာင္ေသာ သူတုိအား ဥယာဥ္ကုိ ငး၍ အခားေသာ ပည္သုိ သားေလ၏။
၃၄။ အသီးသီးခိန္ေရာက္ေသာအခ၊ အသီးကုိ ခံေစခင္းင ငယ္သားတုိကုိ ဥယာဥ္ေစာင့္တုိရိရာသုိ ေစလတ္ေလ၏။
၃၅။ ထုိသူတုိသည္ ငယ္သားမားကုိ ဘမ္းပီးလင္ တဦးကုိုိက္၍၊ တဦးကုိသတ္၍၊ တဦးကုိ ခဲင့္ပစ္က၏။
၃၆။ ေနာက္တဖန္ အရင္ထက္မားေသာ အခား ငယ္သားတုိကုိ ေစလတ္ပန္လင္၊ ဥယာဥ္ေစာင့္တုိသည္ ေရ့နည္းတူပက၏။
၃၇။ ေနာက္ဆုံး၌ ဥယာဥ္ရင္က၊ ထုိသူတုိသည္ င့သားကုိ အားနာကလိမ့္မည္ဟု ဆုိ၍ မိမိသားကုိ ေစလတ္ေလ၏။
၃၈။ ဥယာဥ္ေစာင့္တုိသည္ သားကုိမင္လင္ ဤသူ သည္ အေမခံဖစ္၏။ လာက၊ သူ့ကုိသတ္၍ သူ၏ အေမ ဥစာကုိ ယူကကုန္အံ့ဟု အခင္းခင္း တုိင္ပင္၍၊
၃၉။ ဥယာဥ္ရင္၏သားကုိ ဘမ္းယူပီးမ ဥယာဥ္ပင္ သုိ ထုတ္၍ သတ္ပစ္က၏။
၄၀။ သုိဖစ္လင္ ဥယာဥ္ရင္သည္ လာေသာအခ၊ ဥယာဥ္ေစာင့္တုိကုိ အဘယ္သုိ ပမည္နည္းဟု ေမးေတာ္ မူ၏။
၄၁။ ပရိသတ္တုိကလည္း ထုိလူဆုိးတုိအား ဆုိးေသာ ဖက္ဆီးခင္းကုိ စီရင္ပလိမ့္မည္။ အသီးသီးခိန္တင္ အသီးကုိ ဆက္အံ့ေသာအခားလူတုိအား ထုိဥယာဥ္ကုိ ငးပလိမ့္မည္ဟု ေလာက္က၏။
၄၂။ ေယကလည္း၊ တုိက္ကုိ တည္လုပ္ေသာသူမား ပယ္ထားေသာ ေကာက္သည္ ေနာက္တဖန္ တုိက္ေထာင့္ အထဋ္ဖားသုိ ေရာက္ပန္၏။ ထုိအမသည္ ထာ၀ရဘုရား ပေတာ္မူေသာအမဖစ္၏။ ငတုိ မက္ေမာက္၌လည္း အံ့သဘယ္ဖစ္၏ဟူေသာ စကားကုိ ကမ္းစာ၌ သင္တုိသည္ တရံတခမ မဘတ္ဘူးသေလာ။
၄၃။ ထုိေကာင့္ ငဆုိသည္ကား၊ ဘုရားသခင္၏ ုိင္ငံေတာ္ကုိ သင္တုိမ တ္၍ ုိင္ငံေတာ္၏အသီးကုိ သီးအံ့ေသာ လူမိးအား ေပးရလတံ့။
၄၄။ အကင္သူသည္ ထုိေကာက္အေပသုိ က၏။ ထုိသူသည္ ကိးလတံ့၊ အကင္သူ၏ အေပသုိ ထုိေကာက္သည္ က၏၊ ထုိသူသည္ ညက္ညက္ေက လတံ့ဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၄၅။ ထုိဥပမာစကားကုိ ယဇ္ပုေရာဟိတ္အကီးင့္ ဖာရိရဲတုိသည္ ကားရလင္၊ မိမိတုိကုိ ရည္ေဆာင္၍ ေဟာေပာေတာ္မူသည္ကုိ သိက၏။
၄၆။ ကုိယ္ေတာ္ကုိ ဘမ္းဆီးခင္းင ရာကံေသာ္ လည္း စုေ၀းေသာ သူမားကုိ ေကာက္က၏။ အေကာင္း မူကား၊ ထုိသူတုိသည္ ကုိယ္ေတာ္ကုိ ပေရာဖက္ကဲ့သုိ ထင္မတ္က၏။
၂၂
၁။ တဖန္ ေယသည္ ဥပမာကုိ ေဆာင္၍ ပရိသတ္တုိအား မိန္မက္ေတာ္မူသည္ကား၊
၂။ ေကာင္းကင္ုိင္ငံေတာ္သည္ မိမိသားအဘုိ ထိမ္းမားမဂလာေဆာင္ပဲကုိ စီရင္ေသာ မင္းကီးင့္ တူ၏။
၃။ ထုိမင္းကီးသည္ ဘိတ္ပီးေသာ သူတုိကုိ ေခ ေစခင္းင လုလင္တုီကုိ ေစလတ္ေသာအခ ထုိသူတုိသည္ မလာဘဲေနက၏။
၄။ တဖန္ အခားေသာ လုလင္တုိကုိ ေစလတ္၍ င့ပဲကုိ ငပင္ဆင္ပီ။ ားမစေသာ ဆူဖိးေသာ တိရစာန္ မားကုိ သတ္၍ပီးပီ။ အလုံးစုံတုိသည္ အသင့္ရိပီ။ မဂလာေဆာင္ပဲသုိ လာကပဟု ဘိတ္ပီးေသာ သူတုိ အား ေပာကဟု မာလုိက္ပန္၏။
၅။ သုိေသ္ာလည္း ထုိသူတုိသည္ နားမေထာင္ဘဲ အခိ့တုိသည္ မိမိလယ္သုိ သားက၏။ အခိ့တုိသည္ ကုန္သယ္ရာသုိ သားက၏။
၆။ ကင္းေသာသူတုိသည္လည္း လုလင္တုိကုိ ဘမ္းဆီး၍ ညဥ္းဆဲခင္း၊ အေသသတ္ခင္းကုိ ပက၏။
၇။ ထုိမင္းကီးသည္ ကားလင္ အမက္ထက္၍ စစ္ခီေစသဖင့္၊ လူအသက္ကုိသတ္ေသာ ထုိသူတုိကုိ အပီးလုပ္ကံ၍ သူတုိ၏ မိ့ကုိ မီးိ့ေလ၏။
၈။ ထုိေနာက္မ မင္းကီးသည္ လုလင္တုိကုိ ေခ၍ င၏မဂလာေဆာင္ပဲသည္ အသင့္ရိ၏။ ေခဘိတ္ေသာ သူတုိသည္ မထုိက္မတန္ေသာေကာင့္၊
၉။ လမ္းမလမ္းကားသုိ သား၍ ေတ့သမေသာ သူတုိကုိ ပဲသုိ ေခဘိတ္ကဟု အမိန္ေတာ္ရိသည္အတုိင္း၊
၁၀။ လုလင္တုိသည္ လမ္းမားသုိ ထက္သား၍ ေကာင္းမေကာင္း ေတသမေသာ လူအေပင္းတုိကုိ စုေ၀းေစ၍ ပဲေတာ္၌ အပည့္ရိေလ၏။
၁၁။ မင္းကီးသည္ ပဲ၌ ေလာင္းေသာ သူတုိကုိ ကည့္ခင္းင ၀င္ေတာ္မူေသာအခ၊ မဂလာေဆာင္ပဲ၏ အ၀တ္ကုိမ၀တ္ေသာသူတေယာက္ကုိမင္လင္၊
၁၂။ အေဆ၊ မဂလာေဆာင္ပဲ၏ အ၀တ္မရိဘဲ အဘယ္ေကာင့္၀င္သနည္းဟု ေမးေတာ္မူသည္ကုိ ထုိသူ သည္ မေပာုိင္ဘဲေန၏။
၁၃။ ထုိအခ မင္းကီးသည္ အခံအရံတုိအား ထုိသူ ၏ လက္ေခကုိ တုပ္ောင္ေလာ့။ ငိုေကးခင္း အံသားခဲ ကိတ္ခင္းရိရာ၊ ပင္အရပ္ ေမာင္မုိက္ထဲသုိ ယူသား ခလုိက္ကဟု အမိန္ေတာ္ရိ၏။
၁၄။ ထုိသုိ ေခေတာ္မူေသာသူ အမားရိေသာ္လည္း၊ ေရးေကာက္ေတာ္မူေသာ သူနည္းသည္ဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၁၅။ ထုိအခ ဖာရိရဲတုိသည္ ထက္သားပီးလင္၊ ငတုိ သည္ သူ၏စကားကုိ ေခာင္းေမာင္း၍ အပစ္ပခင့္ကုိ အဘယ္သုိရုိင္သနည္းဟု ေမးမန္းတုိင္ပင္ပီးမ၊
၁၆။ မိမိတပည့္တုိင့္ ေဟုဒ္တပည့္တုိကုိ အထံေတာ္သုိ ေစလတ္၍ အရင္ဘုရား၊ ကုိယ္ေတာ္သည္ သစာရိပ၏။ အဘယ္သူကုိမ မေကာက္၊ လူမက္ာကုိ မေထာက္ဘဲ ဘုရားသခင္၏ တရားလမ္းကုိ ဟုတ္မန္စာ ပေတာ္မူသည္ကုိ အကု္ပ္တုိ သိကပ၏။
၁၇။ သုိဖစ္၍ ကုိယ္ေတာ္သည္ အဘယ္သုိ ထင္ေတာ္ မူသနည္း။ ကဲသာဘုရင္အားအခန္ကုိ ဆက္အပ္ သေလာ။ မဆက္အပ္သေလာ အကု္ပ္တုိအား မိန္ေတာ္ မူပဟု ေမးေလာက္က၏။
၁၈။ ေယသည္ ထုိသူတုိ၏ ဆုိးညစ္ေသာ သေဘာ ကုိ သိေတာ္မူလင္၊ လိ့၀က္ေသာသူတုိ၊ အဘယ္ေကာင့္ င့ကုိ စုံစမ္းောင့္ရက္ကသနည္း။
၁၉။ အခန္ေငတပားကုိ ပပဟု မိန္ေတာ္မူ၍၊ ေဒနာရိတပားကုိ ယူခဲ့က၏။
၂၀။ ဤပုံ ဤလိပ္စာကား၊ အဘယ္သူ၏ပုံ အဘယ္ သူ၏လိပ္စာဖစ္သနည္းဟု ေမးေတာ္မူလင္၊
၂၁။ ကဲသာဘုရင္၏ပုံ၊ လိပ္စာဖစ္ပသည္ဟု ေလာက္ကေသာ္၊ ေယကလည္း၊ ကဲသာဘုရင္၏ဥစာကုိ ကဲသာဘုရင္အား ဆက္ေပးကေလာ့။ ဘုရားသခင္၏ ဥစာကုိကား ဘုရားသခင္အား ဆက္ေပးကေလာ့ဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၂၂။ ထုိသူတုိသည္ ကားရလင္ အံ့သ၍ အထံေတာ္မ ထက္သားက၏။
၂၃။ ထေမာက္ရင္ပန္ခင္းမရိဟူ၍ အယူရိေသာ ဇဒကဲတုိသည္ ထုိေန၌ အထံေတာ္သုိ ခဥ္းကပ္၍၊
၂၄။ အရင္ဘုရား၊ လူမည္သည္ကား သားမရိဘဲ ေသလင္၊ သူ၏မယားကုိ သူညီသိမ္းယူ၍ အစ္ကုိအမိး မပတ္ဆက္ယ္ေစဟု ေမာေရစီရင္ပပီ။
၂၅။ အကု္ပ္တုိတင္ ညီအစ္ကုိခုနစ္ေယာက္ရိပ၏။ အစ္ကုိအကီးသည္ မိန္းမင့္ စုံဘက္၍ သားမရိဘဲ ေသသဖင့္ မိမိမယားကုိ မိမိညီင့္ ကန္ရစ္ေစ၏။
၂၆။ ထုိအတူ တေယာက္ေနာက္တေယာက္ ခုနစ္ ေယာက္ေသာ ညီအစ္ကုိတုိသည္ ထုိမိန္းမင့္ စုံဘက္ပီးမ ေသက၏။
၂၇။ ေနာက္ဆုံး၌ မိန္းမသည္လည္း ေသေလ၏။
၂၈။ သုိဖစ္၍ ထေမာက္ရာကာလ၌ ထုိမိန္းမသည္ ခုနစ္ေယာက္ေသာ ညီအစ္ကုိတုိတင္ အဘယ္သူ၏ မယားဖစ္ရပမည္နည္း။ ထုိသူအေပင္းတုိသည္ ထုိမိန္းမ င့္ စုံဘက္ခင္းကုိ ပကပီဟု ေမးေလာက္က၏။
၂၉။ ေယကလည္း၊ သင္တုိသည္ ကမ္းစာကုိ နားမလည္၊ ဘုရားသခင္၏ တန္ခုိးေတာ္ကုိ မသိေသာ ေကာင့္ မားေသာ အယူကုိ ယူက၏။
၃၀။ ထေမာက္ရာကာလ၌ စုံဘက္ခင္းကုိ မပ၊ ထိမ္းမားေပးစားခင္းကုိ မပ။
၃၁။ ေကာင္းကင္သားဘုရားသခင္၏ တမန္ေတာ္ ကဲ့သုိ ဖစ္က၏။
၃၂။ ထုိမတပး ေသလန္ေသာသူတုိသည္ ထေမာက္ ခင္းအရာမာ၊ ဘုရားသခင္က၊ ငသည္ အာဗဟံ၏ ဘုရား၊ ဣဇာက္၏ဘုရား၊ ယာကုပ္၏ဘုရားဖစ္သည္ဟု သင္တုိအား မိန္မက္ေတာ္မူေကာင္းကုိ သင္တုိသည္ မဘတ္ဘူးသေလာ။ ဘုရားသခင္သည္ ေသေနေသာ သူတုိ၏ ဘုရားမဟုတ္၊ အသက္ရင္ေသာ သူတုိ၏ ဘုရားဖစ္ေတာ္မူသည္ဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၃၃။ ပရိသတ္မားတုိသည္ ကားရလင္ ဆုံးမသ၀ဒ ေပးေတာ္မူသည္ကုိ အံ့သခင္းရိက၏။
၃၄။ ဇဒကဲတုိ၏ စကားကုိ ေခေတာ္မူေကာင္းကုိ ဖာရိရဲတုိသည္ ကားလင္ စုေ၀းက၍၊
၃၅။ သူတုိအ၀င္အပဖစ္ေသာ ကမ္းတတ္ တေယာက္သည္ ကုိယ္ေတာ္ကုိ စုံစမ္း ောင့္ရက္ခင္းင၊
၃၆။ အရင္ဘုရား၊ ပညတိကမ္း၌ အဘယ္မည္ေသာ ပညတ္သည္ သာ၍ ကီးသနည္းဟု ေမးေလာက္ေသာ္၊
၃၇။ ေယက၊ သင္၏ဘုရားသခင္ ထာ၀ရဘုရားကုိ စိတ္လုံးအကင္းမဲ့ဏ္ရိသမင့္ ခစ္ေလာ့၊
၃၈။ ဟူေသာ ပညတ္သည္ ပဌမပညတ္ဖစ္၏။ ကီးမတ္ေသာ ပညတ္လည္း ဖစ္၏။
၃၉။ ထုိမတပး ကုိယ္င့္စပ္ဆုိင္ေသာသူကုိ ကုိယ္င့္ အမ ခစ္ေလာ့ဟူေသာ ဒုတိယကပညတ္သည္ ပဌမ ပညတ္င့္ သေဘာတူ၏။
၄၀။ ဤပညတ္စ္ပးတုိကား ပညတိကမ္းင့္ အနာ ဂတိကမ္း ရိသမတုိ၏ အခပ္အခာပင္ဖစ္သတည္းဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၄၁။ ဖာရိရဲတုိသည္ စုေ၀း၍ ေနကစဥ္တင္ ေယ က၊ သင္တုိသည္ ခရစ္ေတာ္ကုိ အဘယ္သုိ ထင္မတ္က သနည္း။
၄၂။ အဘယ္သူ၏ သားဖစ္သနည္းဟု ေမးေတာ္မူ လင္၊ ဒ၀ိဒ္၏သားဖစ္သည္ဟု ေလာက္ကေသာ္၊
၄၃။ သုိဖစ္လင္ ဒ၀ိဒ္သည္ ခရစ္ေတာ္ကို သခင္ ဟူ၍ ၀ိညာဥ္ေတာ္အားဖင့္ အဘယ္ေကာင့္ ေခ သနည္း။
၄၄။ ဒ၀ိဒ္၏စကားမာ ထာ၀ရဘုရားက၊ သင္၏ ရန္သူတုိကုိ သင္၏ ေခတင္ရာ ငမခမထားမီတုိင္ေအာင္ င့လက္ာဘက္၌ ထုိင္ေနေလာ့ဟု င၏သခင္အား မိန္ေတာ္မူသည္ဟု ဒ၀ိဒ္ဆုိသတည္း။
၄၅။ ထုိသုိ ဒ၀ိဒ္သည္ ခရစ္ေတာ္ကုိ သခင္ဟူ၍ ေခလင္၊ အဘယ္သုိ သူ၏သားဖစ္သနည္းဟု ေမးေတာ္ မူသည္ရိေသာ္၊
၄၆။ အဘယ္သူမ စကားတခန္းကုိ ပန္ေလာက္ခင္း င မတတ္ုိင္က။ ထုိေနမစ၍ ေနာက္တဖန္ အဘယ္သူ မ မေမးမေလာက္၀ံ့က။
၂၃
၁။ ထုိအခ ေယသည္ တပည့္ေတာ္တုိင့္ လူေပင္းတုိအား ေဟာေပာေတာ္မူသည္ကား၊
၂။ ကမ္းပဆရာ၊ ဖာရိရဲတုိသည္ ေမာေရ၏ထုိင္ရာ ပလင္ေပမာ ထုိင္က၏။
၃။ ထုိေကာင့္ သူတုိစီရင္ထုံးဖဲ့သမတုိကုိ ေစာင့္ ေရာက္၍ ပကေလာ့။ သူတုိ၏ အကင့္အတုိင္း မကင့္ ကင့္။ အေကာင္းမူကား၊ သူတုိသည္ စီရင္ထုံးဖဲ့ေသာ္ လည္း ကုိယ္တုိင္မကင့္က။
၄။ အလန္ေလး၍ ထမ္းခဲေသာ ၀န္တုိကုိ ပင္ဆင္ ၍ သူတပးပခုံးေပမာ တင္တတ္က၏။ မိမိတုိမူကား လက္ဖားင့္မ မေရ့လုိက။
၅။ သူတုိသည္ ပသမေသာ အကင့္အမတုိကုိ လူမားေရ့မာ ထင္ရားေစခင္းင ပက၏။ ကယ္ေသာ လက္ဖဲ့တုိကုိင္း၊ ကီးေသာ ပန္းပားတုိကုိင္း ၀တ္ေလ့ရိ က၏။
၆။ ပဲသဘင္၊ တရားစရပ္တုိ၌ မင့္မတ္ေသာ ေနရာ ထုိင္ရာကုိင္း၊
၇။ ေစး၌ ုိေသစာ တ္ဆက္ခင္းကုိင္း၊ အရင္ ဘုရား အရင္ဘုရားဟု လူမားေခေ၀ခင္းကုိင္း စ္သက္က၏။
၈။ သင္တုိမူကား အရင္ဘုရားဟု ေခေ၀ခင္းကုိ မခံကင့္။ ခရစ္ေတာ္တည္းဟူေသာ သင္တုိဥပဇာယ္ ဆရာတပးတည္းရိ၏။ သင္တုိအေပင္းသည္ ညီအစ္ကုိ ခင္းဖစ္က၏။
၉။ ေမကီးေပမာ အဘယ္သူကိုမ အဘဟူ၍ မေခေ၀ကင့္။ ေကာင္းကင္ဘုံ၌ သင္တုိအဘ တပး တည္းရိေတာ္မူ၏။
၁၀။ ဥပဇာယ္ဆရာဟု ေခေ၀ခင္းကုိ မခံကင့္။ ခရစ္ေတာ္တည္းဟူေသာ သင္တုိဥပဇာယ္ဆရာတပး တည္း ရိ၏။
၁၁။ သင္တုိတင္ အကီးဖစ္ေသာ သူသည္ သင္တုိ အေစခံဖစ္ရ၏။
၁၂။ အကင္သူသည္ မိမိကုိ ခီးေမာက္အံ့၊ ထုိသူ သည္ ိမ့္ခခင္းသုိ ေရာက္လတံ့။ အကင္သူသည္ မိမိကုိ ိမ့္ခအံ့၊ ထုိသူသည္ ခီးေမာက္ခင္းသုိ ေရာက္လတံ့။
၁၃။ လိ့၀က္ေသာ ကမ္းပဆရာ၊ ဖာရိရဲတုိ၊ သင္တုိ သည္ အမဂလာရိက၏။ အေကာင္းမူကား၊ ေကာင္းကင္ ုိင္ငံေတာ္၏ တံခးကုိ လူတုိေရ့မာ ပိတ္ထား၍ မိမိတုိ လည္းမ၀င္၊ ၀င္လုိေသာ သူတုိကုိလည္း ဆီးတားက၏။
၁၄။ လိ့၀က္ေသာ ကမ္းပဆရာ၊ ဖာရိရဲတုိ၊ သင္တုိ သည္ အမဂလာရိက၏။ အေကာင္းမူကား၊ မုတ္ဆုိးမ အိမ္ကုိ လုယူသိမ္းစား၍၊ အပစ္မေပေစခင္းင ရည္စာ ေသာ ပဌနာစကားကုိ ရတ္တတ္က၏။ ထုိေကာင့္ သာ၍ ကီးစာေသာ ဒဏ္ကုိ ခံရကလတံ့။
၁၅။ လိ့၀က္ေသာ ကမ္းပဆရာ၊ ဖာရိရဲတုိ၊ သင္တုိ သည္ အမဂလာရိက၏။ အေကာင္းမူကား၊ လူ တေယာက္ကုိပင္ ဘာသာသင္းခင္းင ကုန္းေကာင္း ေရေကာင္းပတ္ပတ္လည့္လည္၍ ဘာသာသင္းပီးေသာ သူကုိလည္း၊ မိမိတုိထက္ စ္ဆေသာ ငရဲသားဖစ္ေစ က၏။
၁၆။ လမ္းပေသာ လူကန္းတုိ၊ သင္တုိသည္ အမဂ လာရိက၏။ ဗိမာန္ေတာ္ကုိ တုိင္တည္၍ ကိန္ဆုိခင္းကုိ ပလင္ မတည္။ ဗိမာန္ေတာ္၏ ေရကုိ တုိင္တည္၍ ကိန္ဆုိခင္းကုိပလင္ တည္သည္ဟု သင္တုိဆုိက၏။
၁၇။ လူမုိက္လူကန္းတုိ၊ အဘယ္အရာသည္သာ၍ မတ္သနည္း။ ထုိေရကား မတ္သေလာ။ ထုိေရကုိ သန္ရင္းေစေသာ ဗိမာန္ေတာ္ကား မတ္သေလာ။
၁၈။ တနည္းကား၊ ယဇ္ပလင္ကုိ တုိင္တည္၍ ကိန္ ဆုိခင္းကုိ ပလင္ မတည္။ ယဇ္ပလင္ေပမာ ရိေသာ ပူေဇာ္သကာကုိ တုိင္တည္၍ ကိန္ဆုိခင္းကုိ ပလင္ တည္သည္ဟု သင္တုိ ဆုိက၏။
၁၉။ လူမုိက္လူကန္းတုိ၊ အဘယ္အရာသည္ သာ၍ မတ္သနည္း။ ထုိပူေဇာ္သကာကား မတ္သေလာ။ ထုိပူေဇာ္သကာကုိ သန္ရင္းေစေသာ ယဇ္ပလင္ကား မတ္သေလာ။
၂၀။ ထုိေကာင့္ ယဇ္ပလင္ကုိ တုိင္တည္၍ ကိန္ဆုိ လင္၊ ယဇ္ပလင္မစ၍ ယဇ္ပလင္ေပမာ ရိသမကုိ တုိင္တည္၍ ကိန္ဆုိသတည္း။
၂၁။ ဗိမာန္ေတာ္ကုိ တုိင္တည္၍ ကိန္ဆုိလင္၊ ဗိမာန္ေတာ္မစ၍ ဗိမာန္ေတာ္၌ ကိန္း၀ပ္ေတာ္မူေသာ သူကုိ တုိင္တည္၍ ကိန္ဆုိသတည္း။
၂၂။ ေကာင္းကင္ဘုံကုိ တုိင္တည္၍ ကိန္ဆုိလင္၊ ပလင္ေတာ္ကုိင္း၊ ပလင္ေတာ္ေပမာ ထုိင္ေတာ္မူေသာ သူကုိင္း တုိင္တည္၍ ကိန္ဆုိသတည္း။
၂၃။ လိ့၀က္ေသာကမ္းပဆရာ၊ ဖာရိရဲတုိ၊ သင္တုိ သည္ အမဂလာရိက၏။ အေကာင္းမူကား၊ ပင္စိမ္း၊ စမတ္၊ ဇိယာ၊ အသီးအရက္တုိကုိ ဆယ္ဘုိတဘုိ လက သည္တင္ တရားသဖင့္ စီရင္ခင္း၊ သူတပးကုိ သနား ခင္း၊ သစာေစာင့္ခင္းတည္းဟူေသာ ပညတ္တရားတင္ ေလးေသာ အရာတုိကုိကား လပ္၍ ထားက၏။ အရင္ ဆုိေသာ အရာတုိကုိ မလပ္မထား၊ ေနာက္ဆုိေသာ အရာ တုိကုိ ကင့္ရမည္။
၂၄။ လမ္းပေသာ လူကန္းတုိ၊ သင္တုိသည္ ခင္ တေကာင္ကုိမ မပေစခင္းင ေရကုိ စစ္လက္င့္ ကုလားအုပ္ကုိ မိက၏။
၂၅။ လိ့၀က္ေသာ ကမ္းပဆရာ၊ ဖာရိရဲတုိ ၊ သင္တုိ သည္ အမဂလာရိက၏။ အေကာင္းမူကား၊ ဖလား၊ လင္ပန္းကုိ အပင္၌ ေဆးေကာက၏။ အတင္း၌ကား လုယူခင္း၊ မတရားသဖင့္ ကင့္ခင္းင့္ ပည့္လက္ရိ၏။
၂၆။ မက္စိကန္းေသာ ဖာရိရဲ၊ ဖလား၊ လင္ပန္းကုိ အတင္း၌ ေရ့ဦးစာ ေဆးေကာေလာ့။ သုိပလင္ အပင္ ကား သန္ရင္းလိမ့္မည္။
၂၇။ လိ့၀က္ေသာ ကမ္းပဆရာ၊ ဖာရိရဲတုိ၊ သင္တုိ သည္ အမဂလာရိက၏။ အေကာင္းမူကား၊ အဖသုတ္ ေသာ သခင္းတင္းင့္ တူက၏။ ထုိတင္းသည္ အပင္၌ တင့္တယ္စာတကား။ အတင္း၌ကား လူေသအုိး၊ အညစ္အေကးအမိးမိးင့္ ပည့္လက္ရိ၏။
၂၈။ ထုိအတူ သင္တုိသည္ အပင္၌ လူတုိေရ့မာ ေဖာင့္မတ္ဟန္ရိ၏။ အတင္း၌ကား လိ့၀က္ခင္း၊ မတရားသဖင့္ ကင့္ခင္းင့္ ပည့္လက္ ရိက၏။
၂၉။ လိ့၀က္ေသာ ကမ္းပဆရာ၊ ဖာရိရဲတုိ၊ သင္တုိ သည္ အမဂလာရိက၏။ အေကာင္းမူကား၊ ပေရာဖက္မ စ၍ ေဖာင့္မတ္ေသာ သူတုိ၏ သခင္းတင္းင့္ အုိးအုိး တုိကုိ တည္လုပ္၍ တန္ဆာဆင္သဖင့္၊
၃၀။ ငတုိသည္ ဘုိးေဘးတုိလက္ထက္၌ရိလင္၊ ပေရာဖက္တုိကုိ သက္သည္အမကုိ လက္မခံပီဟု ဆုိက၏။
၃၁။ ထုိသုိဆုိေသာ္၊ သင္တုိသည္ ပေရာဖက္တုိကုိ သတ္ေသာ သူတုိ၏ အမိးအယ္ဖစ္သည္ကုိ ကုိယ္အဘုိ ကုိယ္သက္ေသခံက၏။
၃၂။ သုိဖစ္၍ ဘုိးေဘးတုိ၏ အကင့္ပမာဏကုိ မီေအာင္ ကင့္ကေလာ့။
၃၃။ ေမဆုိးအမိးတုိ၊ သင္တုိသည္ အပစ္ငရဲမ အဘယ္သုိ လတ္ုိင္ကမည္နည္း။
၃၄။ ထုိေကာင့္ ဗာဒိတ္ေတာ္အခက္ဟူမူကား ပေရာဖက္ပညာရိကမ္းပဆရာတုိကုိ သင္တုိရိရာသုိ ငေစလတ္၏။ ထုိသူအခိ့တုိကုိ ကပ္မက္၍ လက္၀း ကပ္တုိင္၌ သတ္ကလိမ့္မည္။ အခိ့တုိကုိ တရားစရပ္၌ ုိက္၍ တမိ့မတမိ့သုိ ညဥ္းဆဲင္ထုတ္ကလိမ့္မည္။
၃၅။ ထုိေကာင့္ ေဖာင့္မတ္ေသာ အာေဗလ၏ အေသးမစ၍၊ အတင္းဗိမာန္ေတာ္င့္ ယဇ္ပလင္၏ အကား၌ သင္တုိ သတ္ကေသာ ဗာရခိသားဇာခရိ၏ အေသးတုိင္ေအာင္ ေမကီးအေပ၌ သန္းပီးသမေသာ သူေတာ္ေကာင္းတုိ၏အေသးသည္ သင္တုိ ေခင္းေပသုိ ေရာက္လိမ့္မည္။
၃၆။ ငအမန္ဆုိသည္ကား၊ ဤအရာမားတုိသည္ ယခုဖစ္ေသာ လူမားအေပသုိ ေရာက္ကလိမ့္မည္။
၃၇။ အုိေယုရလင္မိ့၊ ေယုရလင္မိ့၊ သင္သည္ ပေရာဖက္တုိကုိ သတ္မဲရိ၏။ သင္ရိရာသုိ ေစလတ္ေသာ သူတုိကုိလည္း ေကာက္ခဲင့္ ပစ္မဲရိ၏။ ကက္မသည္ မိမိသားငယ္တုိကုိ အေတာင္ေအာက္၌ စုုံးသကဲ့သုိ သင္၏သားတုိကုိ စုုံးေစခင္းင ကိမ္ဖန္မားစာ ငအလုိ ရိပီ။ သင္မူကား အလုိမရိ။
၃၈။ သင္တုိေနေသာ အိမ္သည္ သင္တုိ၌ လူဆိတ္ညံ လက္ ကန္ရစ္ရ၏။
၃၉။ ငဆုိသည္ကား၊ ထာ၀ရဘုရား၏ အခင့္င့္ ကလာေသာသူသည္ မဂလာရိေစေသာဟု သင္တုိ မေပာမီတုိင္ေအာင္ ယခုမစ၍ သင္တုိသည္ င့မက္ာ ကုိ မမင္ရကဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၂၄
၁။ ေယသည္ ဗိမာန္ေတာ္မ ထက္ကေတာ္မူသည္ ရိေသာ္၊ တပည့္ေတာ္တုိသည္ ဗိမာန္ေတာ္၏ တုိက္ ေဆာင္မားကုိ ပခင္းင အထံေတာ္သုိ ခဥ္းကပ္က၏။
၂။ ေယကလည္း၊ ဤအရာအလုံးစုံကုိ သင္တုိ သည္ မင္ကသည္မဟုတ္ေလာ။ ငအမန္ဆုိသည္ကား၊ မဖိမခဘဲ ေကာက္တခုေပမာ တခုမ မတည္မေနရ ဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၃။ ထုိေနာက္ သံလင္ေတာင္ေပမာ ထုိင္ေတာ္မူ စဥ္၊ တပည့္ေတာ္တုိသည္ အခားသူမပဘဲ ခဥ္းကပ္၍၊ ထုိအမူအရာတုိသည္ အဘယ္ကာလမ ဖစ္မည္ကုိင္း၊ ကုိယ္ေတာ္သည္ ကလာ၍ ဤကပ္ကမာကုန္ေသာ ပုပ နိမိတ္သည္ အဘယ္နိမိတ္ဖစ္မည္ကုိင္း အမိန္ရိေတာ္ မူပဟု ေလာက္က၏။
၄။ ေယကလည္း၊ သင္တုိကုိ အဘယ္သူမ မလည့္ ဖားေစခင္းင သတိပကေလာ့။
၅။ အမားေသာ သူတုိက၊ ငသည္ ခရစ္ေတာ္ဖစ္ ၏ဟု ဆုိလက္၊ င၏အေယာင္ကုိ ေဆာင္၍ ေပလာ သဖင့္ လူအမားတုိကုိ လည့္ဖားကလိမ့္မည္။
၆။ သင္တုိသည္ စစ္တုိက္ခင္းအေကာင္းကုိင္း၊ စစ္တုိက္အံ့ေသာ သိတင္းစကားကုိင္း ကားရကလိမ့္ မည္။ သုိေသာ္လည္း စုိးရိမ္တုန္လပ္ခင္း မရိေစခင္းင သတိပကေလာ့။ ထုိအမူအရာမားသည္ ဖစ္ရမည္။ သုိေသာ္လည္း အဆုံးသည္ မဖစ္ေသး။
၇။ လူတမိးင့္တမိး တုိင္ငံင့္တုိင္ငံ ရန္ဘက္ ပကလိမ့္မည္။ အရပ္ရပ္တုိ၌ အစာေခင္းပးခင္း၊ ကာလနာမားပားခင္း၊ ေမကီးလပ္ခင္းတုိသည္ ဖစ္က လိမ့္မည္။
၈။ ထုိအမူအရာတိုသည္ ဒုကဆင္းရဲခင္း၏ အစအဦးပင္ ဖစ္သတည္း။
၉။ ထုိကာလ၌ လူမားတုိသည္ သင္တုိကုိ ညဥ္းဆဲ ခင္း၊ အေသသတ္ခင္းကုိ ခံေစခင္းင အပ္ံကလိမ့္ မည္။ င၏ နာမေကာင့္လည္း ခပ္သိမ္းေသာ လူမိးတုိ သည္ သင္တုိကုိ မုန္းကလိမ့္မည္။
၁၀။ ထုိကာလ၌ အမားေသာ သူတုိသည္ ေဖာက္ပန္ ခင္းသုိ ေရာက္၍၊ အခင္းခင္းတေယာက္ကုိတေယာက္ အပ္ကလိမ့္မည္။
၁၁။ အခင္းခင္မုန္းကလိမ့္မည္။ မိစာပေရာဖက္ အမားတုိသည္ ေပလာ၍ လူအမားတုိကုိ လည့္ဖားက လိမ့္မည္။
၁၂။ မတရားေသာအမတုိသည္ မားပားသဖင့္ အမားေသာ သူတုိ၏ ခစ္ခင္းေမတာသည္ ေခင္းပး လိမ့္မည္။
၁၃။ အကင္သူသည္ အဆုံးတုိင္ခေအာင္ တည္ကည္ ၏။ ထုိသူသည္ ကယ္တင္ခင္းသုိ ေရာက္လိမ့္မည္။
၁၄။ လူမိးအေပင္းတုိအား သက္ေသဖစ္မည္ အေကာင္း ုိင္ငံေတာ္င့္ ယဥ္ေသာ ဧ၀ံေဂလိတရားကုိ ေလာကီုိင္ငံအရပ္ရပ္ရိသမတုိ၌ ေဟာရလိမ့္မည္။ သုိပီးမ အဆုံးသည္ ဖစ္လတံ့။
၁၅။ ထုိေကာင့္ ပေရာဖက္ဒံေယလေဟာသည္ အတုိင္း ဖက္ဆီးတတ္ေသာ ရံ့ရာဘယ္ အရာသည္ သန္ရင္းေသာ အရပ္ဌာန၌ စိုက္ေနသည္ကုိ သင္တုိ မင္ရလင္၊ ကမ္းစာကုိ ကည့္ေသာ သူသည္ နားလည္ ပေစ။
၁၆။ ထုိသုိ မင္ရလင္၊ ယုဒပည္၌ ရိေသာသူတုိသည္ ေတာင္ေပသုိ ေပးကေစ။
၁၇။ အိမ္မုိးေပမာ ရိေသာသူသည္ အိမ္ထဲက ဥစာ ကုိ ယူခင္းင မဆင္းေစင့္။
၁၈။ လယ္၌ရိေသာသူလည္း မိမိအ၀တ္ကုိ ယူခင္းင ေနာက္သုိ မပန္ေစင့္။
၁၉။ ထုိေနရက္၌ ကုိယ္၀န္ေဆာင္ေသာ မိန္းမင့္ ုိစုိသူငယ္ရိေသာ မိန္းမတုိသည္ အလန္ခက္ကလိမ့္မည္။
၂၀။ သင္တုိ ေပးရေသာ အခိန္သည္ ေဆာင္းကာလ ၌မက၊ ဥပုသ္ေန၌လည္း မကမည္အေကာင္း ဆုေတာင္း ကေလာ့။
၂၁။ အေကာင္းမူကား၊ ကမာဦးမစ၍ ယခုတုိင္ ေအာင္ မဖစ္စဖူး၊ ေနာက္၌လည္း မဖစ္လတံ့ေသာ ကီးစာေသာ ဒုကသည္ ထုိကာလ၌ ဖစ္လိမ့္မည္။
၂၂။ ထုိကာလတာရည္လင္ အဘယ္သူမ မလတ္ုိင္ ရာ။ ေရးခယ္ေသာ သူတုိအဘုိအလုိင ထုိကာလသည္ တုိလိမ့္မည္။
၂၃။ ထုိအခ သူတပးက ဤအရပ္၌ ခရစ္ေတာ္ရိ သည္၊ ထုိအရပ္၌ရိသည္ဟု ဆုိေသာ္လည္း မယုံကင့္။
၂၄။ အေကာင္းမူကား၊ ခရစ္ေတာ္၏အေယာင္ကုိ ေဆာင္ေသာသူင့္ မိစာပေရာဖက္တုိသည္ ေပလာ၍ ေရးခယ္ေသာ သူတုိကုိပင္ လည့္ဖားုိင္လင္ လည့္ဖား ေလာက္ေအာင္ ကီးစာေသာ နိမိတ္လကဏာ၊ အံ့ဘယ္ ေသာ အမတုိကုိ ပကလိမ့္မည္။
၂၅။ ထုိအေကာင္းအရာတုိကုိ ငေပာင့္ပီ။
၂၆။ ထုိေကာင့္ သူတုိက ခရစ္ေတာ္သည္ ေတာ၌ရိ သည္ဟု ဆုိေသာ္လည္း မထက္မသားကင့္။ တုိက္ခန္း၌ ရိသည္ဟု ဆုိေသာ္လည္း မယုံကင့္။
၂၇။ လပ္စစ္သည္ အေရ့မ ပက္၍အေနာက္တုိင္ ေအာင္ ထန္းလင္းသကဲ့သုိ၊ လူသားသည္ ကလာေတာ္ မူလတံ့။
၂၈။ အေသေကာင္ရိရာ၌ ေရလင္းတတုိသည္ စုေ၀း ကလတံ့။
၂၉။ ထုိကာလ၏ ဒုကဆင္းရဲခင္းေနာက္ ုတ္ခနဲ ေနသည္ မုိက္လိမ့္မည္။ လသည္ အေရာင္ကုိ မေပး။ ကယ္တုိသည္ ေကာင္းကင္မ ကကလိမ့္မည္။ ေကာင္း ကင္တန္ခုိးတုိသည္ တုန္လပ္ကလိမ့္မည္။
၃၀။ ထုိအခ လူသား၏နိမိတ္လကဏာသည္ ေကာင္းကင္၌ ထင္ရားလိမ့္မည္။ ေမကီးေပမာ လူ အေပင္းတုိသည္ ငုိေကးမည္တမ္းက၍၊ လူသားသည္ ကီးစာေသာ ဘုန္းတန္ခုိးအာုေဘာ္ကုိ ေဆာင္လက္၊ မုိဃ္းတိမ္ကုိ စီး၍ ကလာေတာ္မူသည္ကုိ မင္ရကလိမ့္ မည္။
၃၁။ လူသားသည္ မိမိတမန္တုိကုိ ေစလတ္၍ တံပုိး ခရာကုိ ပင္းစာ မတ္ေစေတာ္မူသဖင့္၊ သူတုိသည္ ေရးခယ္ေတာ္မူေသာသူတုိကုိ အရပ္ေလးမက္ာ၊ ေကာင္းကင္ေအာက္ထက္၀န္းကင္တုိမ ေခ၍ စုုံးက လတံ့။
၃၂။ သေဘာသဖန္းပင္ကုိ အစဲပ၍ ပုံသက္ေသတခု ကုိ မတ္ကေလာ့။ သေဘာသဖန္းပင္သည္ အခက္ အလက္ု၍ အရက္ေပက္ေသာအခ ေကာလနီးသည္ ကုိ သင္တုိ သိက၏။
၃၃။ ထုိနည္းတူ၊ ထုိအေကာင္းအရာအလုံးစုံတုိကုိ မင္ရလင္ လူသားသည္ တံခး၀တုိင္ေအာင္ အနီးသုိ ေရာက္ေတာ္မူသည္ကုိ သိမတ္ကေလာ့။
၃၄။ ငအမန္ဆုိသည္ကား၊ ယခုဖစ္ေသာ လူမား မကုန္မီ ထုိအေကာင္းအရာအလုံးစုံတုိသည္ ဖစ္ကလိမ့္ မည္။
၃၅။ ေကာင္းကင္င့္ ေမကီးမတည္ေသာ္လည္း င့စကားတည္လိမ့္မည္။
၃၆။ ထုိအခိန္နာရီကုိကား အဘယ္သူမမသိ။ ေကာင္းကင္တမန္မသိ။ င့ခမည္းေတာ္တပးတည္းသာ သိေတာ္မူ၏။
၃၇။ လူသားသည္ ကလာေသာအခ ေနာဧ လက္ ထက္၌ ဖစ္သကဲ့သုိ ဖစ္လိမ့္မည္။
၃၈။ ေရလမ္းမုိးခင္းမဖစ္မီကာလ၌ ေနာဧသည္ သေဘာထဲသုိ ၀င္ေသာေနတုိင္ေအာင္ လူမားတုိသည္ စားေသာက္လက္၊ ထိမ္းမားစုံဘက္လက္ ေန၍၊
၃၉။ ေရလမ္းမုိးခင္းေရာက္သဖင့္ လူခပ္သိမ္းတုိကုိ သုတ္သင္ပယ္ရင္းသည္တုိင္ေအာင္ သတိမဲ့ေနကသည္ နည္းတူ၊ လူသားကလာေသာအခ၌ ဖစ္လိမ့္မည္။
၄၀။ ထုိအခ လယ္၌ရိေသာ သူစ္ေယာက္တုိတင္ တေယာက္ကုိ သိမ္းယူ၍ တေယာက္မူကား ေနရစ္ရ လတံ့။
၄၁။ ကိတ္ဆုံကိတ္ေသာ သူစ္ေယာက္တုိတင္ တေယာက္ကုိ သိမ္းယူ၍ တေယာက္မူကား ေနရစ္ရ လတံ့။
၄၂။ သင္တုိအရင္သည္ အဘယ္အခိန္နာရီ၌ ေရာက္လာမည္ကုိ သင္တုိ မသိေသာေကာင့္ ေစာင့္ေန ကေလာ့။
၄၃။ သူခုိးလာမည္အခိန္နာရီကုိ အိမ္ရင္သိရလင္၊ မိမိအိမ္ကုိ မထင္း မေဖာက္ေစခင္းင၊ ေစာင့္ေနလိမ့္ မည္ကုိ သင္တုိ သိက၏။
၄၄။ ထုိေကာင့္ သင္တုိသည္ ပင္ဆင္လက္ ေနက ေလာ့။ အေကာင္းမူကား၊ သင္တုိ မထင္မမတ္ေသာ အခိန္နာရီ၌ လူသားသည္ ကလာလိမ့္မည္။
၄၅။ အရင္သည္ မိမိအိမ္သူအိမ္သားအေပင္းတုိ အား အခိန္တန္လင္ အစားအေသာက္တုိကုိ ေ၀ဖန္ေစ ခင္းင အအုပ္အခပ္ခန္ထား၍၊ သစာင့္င္း၊ သတိ ပညာင့္င္း ပည့္စုံေသာ ကန္ကား အဘယ္သူနည္း။
၄၆။ အကင္ကန္သည္ ဤသုိပလက္ေနသည္ကုိ အရင္သည္ ပန္လာ၍ ေတ့၏။ ထုိကန္သည္ မဂလာ ရိ၏။
၄၇။ ငအမန္ဆုိသည္ကား၊ အရင္သည္ မိမိဥစာရိ သမတုိကုိ ထုိကန္၌ အပ္လိမ့္မည္။
၄၈။ သုိမဟုတ္မူကား၊ အကင္ကန္ဆုိးက င့အရင္ လာခဲ့လိမ့္မည္ဟု စိတ္ထဲ၌ ေအာက္ေမ့သည္။
၄၉။ ကန္ခင္းတုိကုိ ုိက္ပုတ္လက္ ေသေသာက္ကး ေသာသူတုိင့္တက စားေသာက္လက္ ေန၏။
၅၀။ ထုိကန္မကည့္မေမာ္ေသာ ေနရက္၊ မကားမသိ ေသာ အခိန္နာရီ၌ သခင္သည္ ေရာက္လာလင္၊
၅၁။ ထုိကန္သည္ ပင္းပစာ ကပ္မက္ဆုံးမ၍၊ ငုိေကးခင္း၊ အံသားခဲကိတ္ခင္းရိရာ အရပ္၌ လိ့၀က္ ေသာ သူတုိင့္တက ေနရာခလတံ့။
၂၅
၁။ ထုိအခ ေကာင္းကင္ုိင္ငံေတာ္သည္ကား၊ မဂလာေဆာင္လုလင္ကုိ ခရီးဦးကိပအံ့ေသာင မီးခက္ ကုိ ကုိင္ယူ၍ ထက္သားေသာ သတုိသမီး တကိပ္င့္ တူ၏။
၂။ ထုိသတုိသမီးတုိတင္ ငးေယာက္သည္ ပညာ သတိရိက၏။ ငးေယာက္မူကား အမုိက္ဖစ္က၏။
၃။ မုိက္ေသာ သူတုိသည္ မီးခက္တုိကုိသာ ယူ၍ ဆီကုိ မယူက။
၄။ ပညာသတိရိေသာသူတုိမူကား၊ မီးခက္င့္တက ဘူး၌ပေသာ ဆီကုိလည္း ယူက၏။
၅။ မဂလာေဆာင္လုလင္သည္ မလာဘဲေနစဥ္၊ ထုိသတုိသမီးအေပင္းတုိသည္ ငိုက္၍ အိပ္ေပာ္က၏။
၆။ သန္းေခင္ယံ၌ ကည့္ပ။ မဂလာေဆာင္လုလင္ သည္ လာပီ။ ခရီးဦးကိပခင္းင ထက္သားကကုန္ဟု ေကးေကာ္လင္၊
၇။ ထုိသတုိသမီးအေပင္းတုိသည္ ထ၍ မီးခက္မား ကုိ ပင္ဆင္က၏။
၈။ မုိက္ေသာ သူတုိက ငတုိဆီမီးေသပပီ။ သင္တုိ ဆီကုိ အနည္းငယ္ေပးပဟု ပညာရိေသာသူတုိအား ေတာင္းက၏။
၉။ ပညာရိေသာ သူတုိကလည္း သင္တုိအဘုိင့္ ငတုိအဘုိ ဆီမေလာက္။ ထုိေကာင့္ ဆီေရာင္းေသာ သူရိရာသုိ သား၍ ကုိယ္သုံးဘုိ၀ယ္လင္ သာ၍ ေကာင္း သည္ဟု ပန္ေပာက၏။
၁၀။ ထုိသူတုိသည္ ဆီ၀ယ္သားသည္အခုိက္တင္ မဂလာေဆာင္လုလင္သည္ လာ၍၊ အသင့္ရိေသာ သတုိသမီးတုိသည္ လုလင္င့္အတူ ပဲသုိ ၀င္ကပီးလင္ တံခးကုိ ပိတ္ထား၏။
၁၁။ ထုိေနာက္ ကင္းေသာ သတုိသမီးတုိသည္ လာ ၍ အရင္၊ အရင္၊ ကန္မတုိအား တံခးကုိ ဖင့္ပဟု ေတာင္းေလာက္ကေသာ္၊
၁၂။ အရင္ကလည္း၊ ငအမန္ဆုိသည္ကား၊ သင္တုိ ကုိ ငမသိဟု ပန္ေပာေလ၏။
၁၃။ သုိဖစ္၍ လူသားသည္ ကလာအံ့ေသာ ေနရက္ အခိန္နာရီကုိ သင္တုိသည္ မသိေသာေကာင့္ ေစာင့္ေန ကေလာ့။
၁၄။ ဥပမာကား၊ လူတဦးသည္ အခားေသာ ပည္သုိ သားမည္ဟု အကံရိလက္၊ မိမိငယ္သားတုိကုိ ေခ၍ မိမိဥစာမားကုိ အပ္ေပး၏။ သူတုိသည္ အသီးအသီး အစမ္းသတိရိသည္အတုိင္း၊ တဦး၌ ေငအခက္ငးဆယ္၊
၁၅။ တဦး၌ အခက္စ္ဆယ္၊ တဦး၌ အခက္တဆယ္ ကုိ အပ္ေပးပီးမ ခက္ခင္းသားေလ၏။
၁၆။ အခက္ငးဆယ္ကုိ ခံေသာ သူသည္ သား၍ ကုန္သယ္ခင္းကုိ ပသဖင့္ အခားေသာ အခက္ငးဆယ္ ကုိ အမတ္ရေလ၏။
၁၇။ ထုိနည္းတူအခက္စ္ဆယ္ကုိ ခံေသာ သူသည္ လည္း၊ အခားေသာ အခက္စ္ဆယ္ကုိ အမတ္ရေလ၏။
၁၈။ အခက္တဆယ္ကုိ ခံေသာသူမူကား၊ သား၍ ေမ၌ တင္းတူးပီးလင္ အရင္၏ ေငကုိ ၀က္ထားေလ၏။
၁၉။ ကာလကာမင့္ပီးမ ထုိငယ္သားတုိ၏ အရင္ သည္ လာ၍ သူတုိကုိ စာရင္းယူေလ၏။
၂၀။ အခက္ငးဆယ္ကုိ ခံေသာသူသည္ ခဥ္းကပ္၍ အခားေသာ အခက္ငးဆယ္ကုိ ဆက္လက္၊ သခင္၊ ကုိယ္ေတာ္သည္ အကု္ပ္၌ အခက္ငးဆယ္ကုိ အပ္ေပး ေတာ္မူ၏။ အခားေသာ အခက္ငးဆယ္ကုိ အကု္ပ္ အမတ္ရပပီဟု ေလာက္ေလ၏။
၂၁။ အရင္ကလည္၊ သာဓု၊ သစာရိေသာ ငယ္သား ေကာင္း။ သင္သည္ အမငယ္၌ သစာေစာင့္ေလပီ။ မားစာေသာ အမအခင့္ကုိ သင္၌ ငအပ္ေပးမည္။ သင္ ၏သခင္င့္အတူ စည္းစိမ္ကုိ ၀င္စားေလာ့ဟု မိန္ေတာ္ မူ၏။
၂၂။ အခက္စ္ဆယ္ကုိ ခံေသာသူသည္လည္း ခဥ္း ကပ္၍ သခင္၊ ကုိယ္ေတာ္သည္ အကု္ပ္၌ အခက္စ္ ဆယ္ကုိ အပ္ေပးေတာ္မူ၏ အခားေသာ အခက္စ္ ဆယ္ကုိ အကု္ပ္အမတ္ရပပီဟု ေလာက္ေလေသာ္၊
၂၃။ အရင္က၊ သာဓုသစာရိေသာ ငယ္သားေကာင္း၊ သင္သည္ အမငယ္၌ သစာေစာင့္ေလပီ။ မားစာေသာ အမအခင့္ကုိ သင္၌ ငအပ္ေပးမည္။ သင္၏ သခင္င့္ အတူ စည္းစိမ္ကုိ ၀င္စားေလာ့ဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၂၄။ အခက္တဆယ္ကုိ ခံေသာ သူသည္လည္း ခဥ္း ကပ္၍ သခင္၊ ကုိယ္ေတာ္သည္ ခဲယဥ္းေသာ သူဖစ္ သည္င့္ ကုိယ္မစုိက္မပိးေသာ အရပ္၌ ရိတ္၍၊ ကုိယ္ မဖန္မကဲေသာ အရပ္၌ စုသိမ္းတတ္သည္ကုိ အကု္ပ္ သိ၍၊
၂၅။ ေကာက္ေသာေကာင့္၊ အခားသုိ သား၍ ကုိယ္ေတာ္၏ ေငအခက္တဆယ္ကုိ ေမ၌ ၀က္ထားပပီ။ ယခုကိုယ္ေတာ္၏ ဥစာရိပသည္ဟု ေလာက္၏။
၂၆။ အရင္ကလည္း၊ ဆုိးညစ္ပင္းရိေသာ ငယ္သား၊ ငသည္ ကုိယ္မစုိက္မပိးေသာ အရပ္၌ ရိတ္၍၊ ကုိယ္ မဖန္မကဲေသာ အရပ္၌ စုသိမ္းသည္ကုိ သင္သိသည္ မန္လင္၊
၂၇။ င့ေငကုိ ပဲစားလက္သုိ အပ္ရမည္။ ထုိသုိ အပ္ လင္ ငပန္လာေသာအခ ေငရင္းင့္အတုိးကုိ ရုိင္၏။
၂၈။ ထုိေကာင့္ အခက္တဆယ္ကုိ ထိသူ၏ လက္မ တ္က။ အခက္တရာရိေသာ သူကုိ ေပးက။
၂၉။ အေကာင္းမူကား၊ အကင္သူသည္ ရတတ္၏။ ထုိသူ၌ ကယ္၀ပည့္စုံေစခင္းင ေပးဦးမည္။ အကင္သူ သည္ ဆင္းရဲ၏။ ထုိသူ၌ရိသမကုိပင္ တ္လိမ့္မည္။
၃၀။ အသုံးမရေသာ ထုိငယ္သားကုိ ငုိေကးခင္း၊ အံသားခဲကိတ္ခင္းရိရာ၊ ပင္အရပ္ ေမာင္မုိက္ထဲသုိ င္ထုတ္ခလုိက္ကဟု စီရင္ေတာ္မူ၏။
၃၁။ လူသားသည္ မိမိဘုန္းအာုေဘာ္ကုိ ေဆာင္ လက္၊ သန္ရင္းေသာ ေကာင္းကင္တမန္မား အခံအရံ တုိင့္တက ကလာေတာ္မူေသာအခ ဘုန္းရိေသာ ပလင္ ေတာ္ေပမာ ထုိင္၍၊
၃၂။ ေရ့ေတာ္၌ လူမိးအေပင္းတုိကုိ စုေ၀းေစ သဖင့္၊ သုိးထိန္းသည္ သုိးင့္ဆိတ္တုိကုိ အသီးအခား ခဲ၍၊
၃၃။ သုိးတုိကုိ လက္ာေတာ္ဘက္၊ ဆိတ္တုိကုိ လက္၀ဲေတာ္ဘက္၌ ထားေတာ္မူလတံ့။
၃၄။ ထုိအခ လက္ာေတာ္ဘက္၌ရိေသာ သူတုိအား မင္းကီးက၊ င့ခမည္းေတာ္ထံ ေကာင္းကီးမဂလာကုိ ခံေသာသူတုိ၊ ကမာဦးကပင္ သင္တုိအဘုိ ပင္ဆင္ေသာ ုိင္ငံကုိ လာ၍ အေမခံကေလာ့။
၃၅။ အေကာင္းမူကား၊ ငသည္ မတ္သိပ္ေသာအခ သင္တုိသည္ ေကးက၏။ ငသည္ ေရငတ္ေသာအခ သင္တုိသည္ ေသာက္ဘုိေပးက၏။ ငသည္ ဧည့္သည္ ဖစ္ေသာအခ သင္တုိသည္ ဧည့္သည္ဖစ္ေသာအခ သင္တုိသည္ ဧည့္သည္၀တ္ကုိ ပက၏။
၃၆။ ငသည္ အ၀တ္အခည္း စည္းရိေသာအခ သင္ တုိသည္ အ၀တ္င့္ဖုံးလမ္းက၏။ ငသည္ အနာေရာဂ စဲေသာအခ သင္တုိသည္ ကည့္ပစုက၏။ ငသည္ ေထာင္ထဲမာ ေနရေသာအခ သင္တုိသည္ င့ထံသုိ လာက၏ဟု မိန္ေတာ္မူလင္၊
၃၇။ ေဖာင့္မတ္ေသာသူတုိက၊ သခင္၊ ကုိယ္ေတာ္ သည္ မတ္သိပ္ေတာ္မူသည္ကုိ အဘယ္အခ၌ အကု္ပ္ တုိသည္ မင္၍ ကုိယ္ေတာ္ကုိ လုပ္ေကးပသနည္း။ ေရငတ္ေတာ္မူသည္ကုိ အဘယ္အခ၌ အကု္ပ္တုိသည္ မင္၍ ကုိယ္ေတာ္ကုိ ေသာက္ဘုိေပးပသနည္း။
၃၈။ ဧည့္သည္ဖစ္ေတာ္မူသည္ကုိ အဘယ္အခ၌ အကု္ပ္တုိသည္ မင္၍ ဧည့္သည္၀တ္ကုိ ကုိယ္ေတာ္ အား ပပသနည္း။ အ၀တ္အခည္းစည္းရိေတာ္မူသည္ကုိ အဘယ္အခ၌ အကု္ပ္တုိသည္ မင္၍ ကုိယ္ေတာ္ကုိ အ၀တ္င့္ ဖုံးလမ္းပသနည္း။
၃၉။ အနာစဲေတာ္မူသည္ကုိင္း၊ ေထာင္ထဲမာ ေနေတာ္မူသည္ကုိင္း၊ အဘယ္အခ၌ အကု္ပ္တုိသည္ မင္၍ အထံေတာ္သုိ ေရာက္ပသနည္းဟု ပန္၍ ေလာက္ကေသာ္၊
၄၀။ မင္းကီးက၊ ငအမန္ဆုိသည္ကား၊ သင္တုိသည္ ဤသူတည္းဟူေသာ င့ညီတုိတင္ အငယ္ဆုံးေသာ သူတေယာက္အား ပကသမတုိကုိ င့အား ပကပီဟု ပန္၍ မိန္ေတာ္မူလတံ့။
၄၁။ ထုိအခ လက္၀ဲေတာ္ဘက္၌ရိေသာသူတုိအား မင္းကီးက၊ ကိန္ခင္းကုိ ခံရေသာသူတုိ၊ မာရန္နတ္င့္ သူ၏တမန္တုိအဘုိ ပင္ဆင္ေသာ ထာ၀ရမီးထဲသုိ င့ထံမ ခာသားကေလာ့။
၄၂။ အေကာင္းမူကား၊ ငသည္ မတ္သိပ္ေသာအခ သင္တုိသည္ မေကး၊ ငသည္ ေရငတ္ေသာအခ သင္တုိသည္ ေသာက္ဘုိမေပး။
၄၃။ ငသည္ ဧည့္သည္ဖစ္ေသာအခ သင္တုိသည္ ဧည့္သည္၀တ္ကုိ မပ။ ငသည္ အ၀တ္အခည္းစည္းရိ ေသာအခ သင္တုိသည္ အ၀တ္င့္ မဖုံးမလမ္း။ ငသည္ အနာေရာဂစဲေသာအခ၌င္း၊ ေထာင္ထဲမာ ေနရေသာ အခ၌င္း၊ သင္တုိသည္ မကည့္မပစုကဟု မိန္ေတာ္ မူလင္၊
၄၄။ ထုိသူတုိက၊ သခင္၊ ကုိယ္ေတာ္သည္ မတ္သိပ္ ေတာ္မူခင္း၊ ေရငတ္ေတာ္မူခင္း၊ ဧည့္သည္ဖစ္ေတာ္မူ ခင္း၊ အ၀တ္အခည္းစည္းရိေတာ္မူခင္း၊ အနာစဲေတာ္ မူခင္း၊ ေထာင္ထဲမာ ေနေတာ္မူခင္းတုိကုိ အကု္ပ္တုိ သည္ အဘယ္အခ၌မင္၍ ကုိယ္ေတာ္ကုိ မပစုမလုပ္ ေကးဘဲ ေနပသနည္းဟု ပန္၍ ေလာက္ကေသာ္၊
၄၅။ မင္းကီးက၊ ငအမန္ဆုိသည္ကား၊ သင္တုိသည္ ဤသူတုိတင္ အငယ္ဆုံးေသာ သူတေယာက္အား မပ သမတုိကုိ င့အား မပကပီဟု ပန္၍ မိန္ေတာ္မူလတံ့။
၄၆။ ထုိသူတုိသည္ ထာ၀ရအပစ္ဒဏ္ခံရာသုိင္း၊ ေဖာင့္မတ္ေသာသူတုိမူကား၊ ထာ၀ရအသက္ရင္ရာ သုိင္း သားရကလတံ့ဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၂၆
၁။ ထုိေဒသနာေတာ္ရိသမတုိကုိ ေယသည္ အကုန္အစင္ေဟာေတာ္မူပီးလင္၊ တပည့္ေတာ္တုိအား၊
၂။ စ္ရက္လန္မပသခပဲေနေရာက္မည္ကုိ သင္တုိ သိက၏။ ထုိအခ လူသားကုိ လက္၀းကပ္တုိင္မာ ုိက္ သတ္ေစခင္းင အပ္ံကလိမ့္မည္ဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၃။ ထုိအခ ယဇ္ပုေရာဟိတ္အကီးကမ္းပဆရာတုိ င့္ လူတုိတင္ အကီးအကဲဖစ္ေသာ သူတုိသည္၊ ကယာဖ အမည္ရိေသာ ယဇ္ပုေရာဟိတ္မင္း၏ အိမ္ဦး၌ စည္းေ၀း ကပီးလင္၊
၄။ ေယကုိ ပရိယာယ္အားဖင့္ ဘမ္းဆီး၍ သတ္အံ့ေသာင တုိင္ပင္က၏။
၅။ သုိေသာ္လည္း လူမားတုိသည္ ုန္းရင္းခတ္ ဖစ္မည္ကုိ စုိးရိမ္၍ ပဲေနတင္ မပင့္ဦးဟု ေပာဆုိ က၏။
၆။ ေဗသနိရာတင္ ရိမုန္အမည္ရိေသာ လူု၏ အိမ္၌ ေယရိေတာ္မူသည္ဖစ္၍၊
၇။ မိန္းမတေယာက္သည္ အဘုိးမားစာထုိက္ေသာ ဆီေမးေကာက္ဖခက္တလုံးကုိ အထံေတာ္သုိ ယူခဲ့၍၊ စားပဲနားမာ ေလာင္းေတာ္မူေသာ ကုိယ္ေတာ္၏ ေခင္း ေပ၌ သန္းေလာင္းေလ၏။
၈။ တပည့္ေတာ္တုိသည္ မင္လင္ ေဒသစိတ္ရိ သည္ဖစ္၍ အဘယ္ေကာင့္ အကိးမဲ့ဆုံးေစသနည္း။
၉။ ထုိဆီေမးကုိ အဘုိးမားစာင့္ ေရာင္း၍ ဆင္းရဲ ေသာ သူတုိအား ေပးစရာေကာင္းသည္ဟု ဆုိက၏။
၁၀။ ေယသည္ သိေတာ္မူလင္ ထုိမိန္းမကုိ အဘယ္ ေကာင့္ ောင့္ရက္ကသနည္း။ သူသည္ င၌ ေကာင္း ေသာ အမကုိပပီ။
၁၁။ ဆင္းရဲေသာသူတုိသည္ သင္တုိ၌ အစဥ္ရိက ၏။ ငမူကား သင္တုိ၌အစဥ္ရိသည္မဟုတ္။
၁၂။ ဤဆီေမးကုိ င့ကုိယ္အေပ၌ သန္းေလာင္း သည္မာ င့အေလာင္းကုိ သဂဟ္မည္ဟု ပင္ဆင္ခင္းင ပသတည္း။
၁၃။ ငအမန္ဆုိသည္ကား၊ ဧ၀ံေဂလိတရားကုိ ေမတပင္လုံးတင္ ေဟာေသာ အရပ္ရပ္တုိ၌ ဤမိန္းမကုိ ေအာက္ေမ့စရာဘုိ သူပေသာ ဤအမကုိ ကားေပာ ရကလတံ့ဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၁၄။ ထုိအခ တပည့္ေတာ္တကိပ္စ္ပးအ၀င္ဖစ္ ေသာ ယုဒရကာုတ္သည္ ယဇ္ပုေရာဟိတ္အကီးတုိထံ သုိ သား၍၊
၁၅။ အကု္ပ္သည္ ေယကုိ ကုိယ္ေတာ္တုိ လက္သုိ အပ္လင္ အဘယ္မေလာက္ ေပးပမည္နည္းဟု ေလာက္ ေသာ္၊ ထုိသူတုိက ေငအကပ္သုံးဆယ္ေပးမည္ဟု ၀န္ခံက၏။
၁၆။ ထုိအခမစ၍ ကုိယ္ေတာ္ကုိ အပ္ခင္းင အဆင္သင့္ေသာ အခိန္ကာလကုိ ရာကံလက္ ေန၏။
၁၇။ အဇုမပဲ ပဌမေန၌ တပည့္ေတာ္တုိသည္ အထံေတာ္သုိ ခဥ္းကပ္၍၊ ကုိယ္ေတာ္သည္ ပသခပဲကုိ စားေတာ္မူဘုိရာ အဘယ္အရပ္၌ အကု္ပ္တုိသည္ ပင္ဆင္ေစခင္းင အလုိရိေတာ္မူသနည္းဟု ေမးက ေသာ္၊
၁၈။ ကုိယ္ေတာ္က၊ မိ့တင္ ဤမည္ေသာ သူ၏ အိမ္ သုိ သားက၊ ဆရာမာလုိက္သည္ကား၊ င့အခိန္နီးပီ။ သင့္အိမ္၌ င့တပည့္တုိင့္တက ပသခပဲကုိ ငခံမည္ဟု ထုိသူကုိ ေပာကေလာ့ဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၁၉။ တပည့္ေတာ္တုိသည္ စီရင္ေတာ္မူသည္အတုိင္း ပ၍ ပသခပဲကုိ ပင္ဆင္က၏။
၂၀။ ညဦးယံအခိန္ေရာက္မ တပည့္ေတာ္တကိိပ္ စ္ပးတုိင့္အတူ စားပဲ၌ ေလာင္းေတာ္မူ၏။
၂၁။ စား၍ ေနကစဥ္ ကုိယ္ေတာ္က၊ ငအမန္ဆုိ သည္ကား၊ သင္တုိတင္ တစုံတေယာက္ေသာသူသည္ င့ကုိ အပ္ံလိမ့္မည္ဟု မိန္ေတာ္မူလင္၊
၂၂။ တပည့္ေတာ္တုိသည္ အလန္၀မ္းနည္း၍ သခင္၊ အကု္ပ္ေလာဟု အသီးအသီး ေမးေလာက္က၏။
၂၃။ ကုိယ္ေတာ္ကလည္း ငင့္အတူ ပုကန္တင္ လက္ိက္ေသာ သူသည္ င့ကုိ အပ္ံလိမ့္မည္။
၂၄။ ကမ္းစာလာသည္အတုိင္း လူသားသည္ သားရမည္။ သုိေသာ္လည္း လူသားကုိ အပ္ံေသာ သူသည္ အမဂလာရိ၏။ ထုိသူသည္ ဘားမင္ခင္းကုိ မခံရလင္ အေနသာ၍ေကာင္းသည္ဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၂၅။ ကုိယ္ေတာ္ကုိ အပ္ံမည့္သူယုဒရကာုတ္ ကလည္း၊ အရင္ဘုရား၊ အကု္ပ္ေလာဟု ေမးေလာက္ လင္၊ သင္ဆုိသည့္အတုိင္း မန္သည္ဟု ပန္ေပာေတာ္ မူ၏။
၂၆။ ထုိအခ စားလက္ေနကစဥ္တင္၊ ေယသည္ မုန္ကုိ ယူ၍ ေကးဇူးေတာ္ကုိ ခီးမမ္းပီးမ မုန္ကုိ ဖဲ့၍၊ ဤမုန္ကား င၏ကုိယ္ဖစ္၏။ ယူ၍စားကေလာ့ဟု မိန္ေတာ္မူလက္၊ တပည့္ေတာ္တုိအား ေပးေတာ္မူ၏။
၂၇။ ခက္ကုိလည္း ယူ၍ ေကးဇူးေတာ္ကုိ ခီးမမ္းပီး မ သူတုိအား ေပးေတာ္မူ၍ သင္တုိ ရိသမသည္ ေသာက္ ကေလာ့။
၂၈။ ဤခက္ကား ပဋိညာဥ္တရားသစ္င့္ဆုိင္၍ လူမားတုိ၏ အပစ္ကုိ လတ္ေစခင္းင သန္းေသာ င၏ အေသးဖစ္၏။
၂၉။ ငဆုိသည္ကား၊ ဤစပစ္ရည္မိးအသစ္ကုိ င့ခမည္းေတာ္၏ုိင္ငံ၌ သင္တုိင့္အတူ ငမေသာက္မီ ေနတုိင္ေအာင္ ယခုမစ၍ တဖန္ ငမေသာက္ရဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၃၀။ ထုိေနာက္ သီခင္းဆုိကပီးမ သံလင္ေတာင္သုိ ထက္သားက၏။
၃၁။ ထုိအခ ေယကလည္း၊ ကမ္းစာလာသည္ကား၊ သုိးထိန္းကုိ ငုိက္သတ္၍ သုိးတုိသည္ ကဲလင့္ရကလိမ့္ မည္ဟု ေရးထားသည္င့္အညီ၊ ယေနညဥ့္တင္ သင္တုိရိသမသည္ င့ေကာင့္ စိတ္ပက္ကလိမ့္မည္။
၃၂။ သုိေသာ္လည္း ငသည္သည္ ထေမာက္ပီးမ သင္တုိေရ့ ဂလိလဲပည္သုိ သားမည္ဟု မိန္ေတာ္မူေသာ္၊
၃၃။ ေပတုက၊ ဤသူရိသမတုိသည္ ကုိယ္ေတာ္ ေကာင့္ စိတ္ပက္ကေသာ္လည္း၊ အကု္ပ္သည္ စိတ္အလင္း မပက္ပဟု ေလာက္ေလ၏။
၃၄။ ေယကလည္း၊ ငအမန္ဆုိသည္ကား၊ ယေန ညဥ့္တင္ ကက္မတန္မီ သင္သည္ သုံးကိမ္ေမာက္ ေအာင္ င့ကုိ ငင္းပယ္လိမ့္မည္ဟု မိန္ေတာ္မူလင္၊
၃၅။ ေပတုက၊ ကုိယ္ေတာ္င့္တက ေသရေသာ္ လည္း အကု္ပ္သည္ ကုိယ္ေတာ္ကုိ မငင္းမပယ္ပဟု ေလာက္ပန္၏။ တပည့္ေတာ္အေပင္းတုိသည္လည္း ထုိနည္းတူ ေလာက္က၏။
၃၆။ ထုိအခ ေယသည္ သူတုိင့္အတူ ေဂသေရ မန္အရပ္သုိ ေရာက္ေတာ္မူလင္၊ ငသည္ ဟုိအရပ္သုိ သား၍ ဆုေတာင္းစဥ္တင္ ဤအရပ္၌ ထုိင္ေနကေလာ့ ဟု တပည့္ေတာ္တုိအား မိန္ေတာ္မူပီးမ၊
၃၇။ ေပတုင့္ ေဇေဗဒဲ၏သားစ္ေယာက္တုိကုိ ေခသား၍၊ လုံးေသာ စိတ္ပူပန္ခင္းသုိ ေရာက္ေတာ္ မူ၏။
၃၈။ ထိုအခ ေယက၊ ငသည္ ေသေလာက္ေအာင္ စိတ္လုံးအလန္ညိးငယ္ခင္းရိ၏။ ဤအရပ္၌ ငင့္ အတူ ေစာင့္၍ ေနကေလာ့ဟု တပည့္ေတာ္သုံးေယာက္ တုိအား မိန္ေတာ္မူ၏။
၃၉။ ထုိမ အနည္းငယ္လန္ပန္လင္ ပပ္၀ပ္၍ အကု္ပ္အဘ၊ ဤခက္သည္ အကု္ပ္ကုိ လန္သားုိင္ လင္ လန္သားပေစေသာ။ သုိေသာ္လည္း အကု္ပ္ အလုိရိသည္အတုိင္း မဖစ္ပေစင့္။ ကုိယ္ေတာ္အလုိရိ သည္အတုိင္း ဖစ္ပေစေသာဟု ဆုေတာင္းေတာ္မူ၏။
၄၀။ တပည့္ေတာ္တုိရိရာသုိ ပန္၍ သူတုိသည္ အိပ္ေပာ္လက္ေနကသည္ကုိ ေတ့ေတာ္မူလင္၊ သင္တုိ သည္ တနာရီခန္မ ငင့္အတူ ေစာင့္၍ ေနခင္းင ဤသုိ မစမ္းုိင္သေလာ။
၄၁။ စုံစမ္းောင့္ရက္ခင္းင့္ ကင္းလတ္မည္ အေကာင္း ဆုေတာင္းလက္ ေစာင့္ေနကေလာ့။ စိတ္ ၀ိညာဥ္ကား ေစတနာရိငားေသာ္လည္း၊ ကုိယ္မူကား အားနည္းသည္ဟု ေပတုအား မိန္ေတာ္မူပီးမ၊
၄၂။ တဖန္သား၍ အကု္ပ္အဘ၊ ဤခက္ကုိ အကု္ပ္မေသာက္ဘဲ လန္၍မသားရလင္ ကုိယ္ေတာ္ အလုိရိသည္အတုိင္း ဖစ္ပေစေသာဟု ဆုေတာင္း ပန္၏။
၄၃။ ထုိေနာက္တပည့္ေတာ္တုိရိရာသုိ လာ၍ သူတုိသည္ မက္စိေလးလံသဖင့္ တဖန္ အိပ္ေပာ္လက္ ေနကသည္ကုိေတ့ေတာ္မူလင္၊
၄၄။ သူတုိကုိ ထားခဲ့၍ တဖန္သားပီးလင္ ေရ့မက္ ဆုိသည္နည္းတူ သုံးကိမ္ေမာက္ေအာင္ ဆုေတာင္း ေတာ္မူ၏။
၄၅။ ထုိေနာက္ တပည့္ေတာ္တုိရိရာသုိ ပန္လာလင္ ယခု အိပ္ေပာ္၍ ငိမ္၀ပ္စာ ေနကေလာ့။ လူသားကုိ ဆုိးေသာ သူတုိလက္သုိ အပ္ံရေသာ အခိန္ေရာက္ လာပီ။
၄၆။ ထက၊ ငတုိသည္ သားကကုန္အံ့။ င့ကုိ အပ္ံ ေသာ သူသည္ ေရာက္လာပီဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၄၇။ ထုိသုိ မိန္ေတာ္မူစဥ္တင္ပင္ တပဘ့္ေတာ္ တကိပ္စ္ပးအ၀င္ဖစ္ေသာ ယုဒရကာုတ္လာ၏။ ယဇ္ပုေရာဟိတ္အကီးတုိင့္ လူတုိတင္ အကီးအကဲဖစ္ ေသာ သူမား ေစလတ္ေသာ လူအစုအေ၀းအေပင္း တုိသည္ ထားင့္ ဒုတ္မားကုိ ကုိင္လက္ပက၏။
၄၈။ ကုိယ္ေတာ္ကုိ အပ္ံေသာသူက၊ ငနမ္းေသာသူ သည္ ေယပင္ ဖစ္၏။ သူကုိ ဘမ္းကဟု ထုိသူတုိအား အမတ္ေပးခဲ့သည္အတုိင္း၊
၄၉။ ကုိယ္ေတာ္ရင္းသုိ ခက္ခင္းခဥ္းကပ္၍ အရင္ ဘုရား၊ မဂလာရိပေစေသာဟု ဆုိလက္ နမ္းေလ၏။
၅၀။ ေယကလည္း၊ အေဆ၊ အဘယ္အခင္းရိ၍ လာသနည္းဟု ေမးေတာ္မူပီးမ၊ ထုိသူမားတုိသည္ လာ၍ ကုိယ္ေတာ္ကုိ ဆဲကုိင္ဘမ္းဆီးက၏။
၅၁။ ထုိအခ ေယင့္ပေသာ သူတေယာက္သည္ လက္ကုိ ဆန္၍ ထားကုိ ဆဲထုတ္ပီးလင္ ယဇ္ပုေရာဟိတ္ မင္း၏ ကန္တေယာက္ကုိ ခုတ္သဖင့္ နားရက္ပတ္ ေလ၏။
၅၂။ ေယကလည္း သင့္ထားကုိ သူေနရာ၌ ပန္ထားေလာ့။ ထားကုိ ကုိင္ေသာသူရိသမတုိသည္ ထားဖင့္ ဆုံးခင္းသုိ ေရာက္ကလိမ့္မည္။
၅၃။ ယခုပင္ င့အဘကုိ ငေတာင္းုိင္သည္ကုိင္း၊ ေတာင္းလင္ ေကာင္းကင္တမန္စ္တပ္မက င့ထံသုိ ေစလတ္ေတာ္မူမည္ကုိင္း၊ သင္သည္ မထင္သေလာ။
၅၄။ သုိဖစ္လင္ ဤသုိေသာ အမူအရာတုိသည္ ဖစ္ရမည္ဟူေသာ ကမ္းစာခက္သည္ အဘယ္သုိ ပည့္စုံ အံ့နည္းဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၅၅။ ထုိအခ ေယက၊ သင္တုိသည္ ထားပကုိ ဘမ္းသကဲ့သုိ င့ကုိ ဘမ္းအံ့ေသာင ထားင့္ဒုတ္မားကုိ လက္စဲလက္ လာကသည္တကား။ ငသည္ ဗိမာန္ေတာ္ ၌ ေနတုိင္း ဆုံးမသ၀ဒေပးလက္ သင္တုိအလယ္၌ ထုိင္ေနစဥ္အခ၊ သင္တုိသည္ င့ကုိ မဘမ္းဆီးက။
၅၆။ ထုိအေကာင္းအရာမူကား၊ အနာဂတိကမ္းစာ ပည့္စုံမည္အေကာင္းတည္းဟု လူအစုအေ၀းတုိကုိ မိန္ေတာ္မူ၏။ ထုိအခ တပည့္ေတာ္အေပင္းတုိသည္ ကုိယ္ေတာ္ကုိ စန္ပစ္၍ ေပးက၏။
၅၇။ ကုိယ္ေတာ္ကုိ ဘမ္းဆီးေသာ သူတုိသည္ ကမ္းပဆရာ၊ လူအကီးအကဲမား စည္းေ၀းရာ ယဇ္ ပုေရာဟိတ္မင္း ကယာဖထံသုိ ေဆာင္သားက၏။
၅၈။ ေပတုသည္လည္း၊ ယဇ္ပုေရာဟိတ္မင္း၏ အိမ္ဦးတုိင္ေအာင္ကုိယ္ေတာ္င့္ ေ၀းစာ လုိက္၍ အတင္းသုိ ၀င္ပီးလင္၊ ထုိအမ၏ အဆုံးကုိ သိမင္ခင္းင မင္းလုလင္တုိင့္အတူ ထုိင္ေန၏။
၅၉။ ယဇ္ပုေရာဟိတ္အကီးတုိင့္ လူအကီးအကဲ၊ လတ္အရာရိအေပင္းတုိသည္ ေယကုိ သတ္ရမည္ အေကာင္းမမန္ေသာ သက္ေသကုိ ရာေသာ္လည္း မေတ့က။
၆၀။ မမန္ေသာ သက္ေသခံအမား လာေသာ္လည္း သက္ေသကုိ မေတ့က။ ေနာက္ဆုံး၌ မမန္ေသာ သက္ေသခံစ္ေယာက္တုိသည္ လာ၍၊
၆၁။ ဤသူက ငသည္ ဘုရားသခင္၏ ဗိမာန္ေတာ္ ကုိ ဖိဖက္၍ သုံးရက္အတင္းတင္ တည္ေဆာက္ုိင္သည္ ဟု ေပာပသည္ဟု သက္ေသခံက၏။
၆၂။ ယဇ္ပုေရာဟိတ္မင္းသည္ ထ၍၊ သင္သည္ တခန္းမပန္၍ မေပာသေလာ။ ဤသူတုိသည္ အဘယ္သုိ သက္ေသခံသနည္းဟုဆုိလင္၊
၆၃။ ေယသည္ တိတ္ဆိတ္စာ ေနေတာ္မူ၏။ ယဇ္ ပုေရာဟိတ္မင္းကလည္း သင္သည္ ခရစ္ေတာ္တည္းဟူ ေသာ ဘုရားသခင္၏သားေတာ္မန္သည္ မမန္သည္ကုိ ငတုိအား ေပာေစခင္းင၊ အသက္ရင္ေတာ္မူေသာ ဘုရားသခင္ကုိ ငတုိင္တည္၍ သင့္ကုိ ကိန္ဆုိေစ၏ဟု ဆုိလင္၊
၆၄။ ေယက၊ သင္ဆုိသည့္အတုိင္း မန္၏။ ထုိမ မက ငဆုိသည္ကား၊ ေနာင္ကာလ၌ လူသားသည္ တန္ခုိး ေတာ္၏လက္ာဘက္၌ ထုိင္လက္ မုိဃ္းတိမ္ကုိ စီး၍ ကလာသည္ကုိ သင္တုိ မင္ရကလတံ့ဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၆၅။ ထုိအခ ယဇ္ပုေရာဟိတ္မင္းသည္ မိမိအ၀တ္ ကုိ ဆုတ္လက္ ဤသူသည္ ဘုရားကုိ လန္ကး၍ ေပာ ေသာစကားကုိ ယခုပင္ သင္တုိ ကားရပီ။
၆၆။ အဘယ္သုိ ထင္မတ္ကသနည္းဟု ေမးမန္း လင္၊ ထုိသူတုိက ဤသူသည္ အေသးခံထုိက္ေပ၏ဟု ပန္၍ စီရင္က၏။
၆၇။ ထုိအခ မက္ာေတာ္ကုိ တံေထးင့္ ေထးက ၏။ လက္သီးင့္ ထုိးက၏။
၆၈။ အခိ့တုိသည္လည္း ပးေတာ္ကုိ လက္င့္ပုတ္ ၍၊ အခင္းခရစ္ေတာ္၊ ကုိယ္ေတာ္ကုိ အဘယ္သူပုတ္ သည္ကုိ ပေရာဖက္ပ၍ ေဟာေတာ္မူပဟု ဆုိက၏။၆၉။ ေပတုသည္ ပင္မာ အိမ္ဦး၌ ထုိင္ေနစဥ္၊ အေစအပး မိန္းမတေယာက္သည္ သူရိရာသုိ လာ၍ သင္သည္လည္း ဂလိလဲလူ ေယင့္ ေပင္းေတာ္ေသာ သူဖစ္သည္ဟု ဆုိလင္၊
၇၀။ ေပတုက သင္ေပာေသာ အရာကုိ ငမသိဟု လူအေပင္းတုိ ေရ့၌ ငင္းခုံေလ၏။
၇၁။ ထုိေနာက္ ေပတုသည္ အိမ္ဦးေရ့သုိ ထက္ပီး မ အခားေသာ မိန္းမသည္ သူကုိ မင္၍ ထုိအရပ္၌ ရိေသာ သူတုိအား၊ ဤသူလည္း နာဇရက္မိ့သား ေယ င့္ေပင္းေဘာ္ေသာသူဖစ္သည္ဟု ဆုိလင္၊
၇၂။ ေပတုက၊ ထုိသူကုိ ငမသိဟု ကိန္ဆုိလက္ တဖန္ ငင္းခုံပန္၏။
၇၃။ ထုိေနာက္ မားမကာ ထုိအရပ္၌ ရပ္ေနေသာ သူတုိသည္ ေပတုအနီးသုိ လာ၍၊ အကယ္စင္စစ္ သင္သည္လည္း ထုိသူတုိအ၀င္ဖစ္၏။ သင့္စကားသည္ သင့္အေကာင္းကုိ ထင္ရားေစ၏ဟု ဆုိကလင္၊
၇၄။ ေပတုက၊ ထုိသူကုိ ငမသိဟု ဓိာန္ပ၍ ကိန္ဆုိ၏။ ထုိခဏခင္းတင္ ကက္တန္ေလ၏။
၇၅။ ေယက၊ ကက္မတန္မီ သင္သည္ သုံးကိမ္ ေမာက္ေအာင္ င့ကုိ ငင္းပယ္လိမ့္မည္ဟု မိန္ေတာ္ မူေသာ စကားကုိ ေပတုသည္ သတိရသဖင့္ ပင္သုိ ထက္၍ ပင္းစာ ငုိေကးေလ၏။
၂၇
၁။ နံနက္အခိန္ေရာက္လင္၊ ယဇ္ပုေရာဟိတ္ အကီးတုိင့္ လူတုိတင္ အကီးအကဲဖစ္ေသာသူအေပင္း တုိသည္ ေယကုိ သတ္အံ့ေသာင တုိင္ပင္၍၊
၂။ ကုိယ္ေတာ္ကုိ ခည္ောင္ပီးလင္ မိ့၀န္မင္း ပုိပိလတ္ထံသုိ ေဆာင္သား၍ အပ္လုိက္က၏။
၃။ ထုိအခ ကုိယ္ေတာ္ကုိ အပ္ံေသာ ယုဒရကာ ုတ္သည္ ကုိယ္ေတာ္၌ ေသပစ္ကုိ စီရင္ကသည္ကုိ သိမင္လင္၊ ေနာင္တရ၍ ေငသုံးဆယ္ကုိ ယဇ္ပုေရာ ဟိတ္အကီး၊ လူအကီးအကဲတုိ၌ ပန္ေပး၍၊
၄။ အကု္ပ္ပစ္မားပပီ။ အပစ္မရိေသာ သူ၏ အေသးကုိ အပ္မိပပီဟု ဆုိ၏။ ထုိသူတုိကလည္း ငတုိ င့္ အဘယ္သုိ ဆုိင္သနည္း။ ကုိယ္အမကုိ ကုိယ္ကည့္ ေလာ့ဟု ဆုိကေသာ္၊
၅။ သူသည္ ထုိေငကုိ ဗိမာန္ေတာ္၌ ပစ္ခခဲ့၍ အခားသုိ သားပီးလင္ လည္ကိးတပ္၍ ေသေလ၏။
၆။ ယဇ္ပုေရာဟိတ္အကီးတုိသည္ ထုိေငကုိ ယူ၍ အေသး၏အဘုိးဖစ္၏။ ဘာေတာ္၌ မသင္းအပ္ဟု ေပာဆုိ၊
၇။ တုိင္ပင္ပီးမ၊ အုိးထိန္းသမား၏ ေမအကက္ကုိ တပးအမိးသားတုိ၏ သခင္းဖစ္ေစဘုိရာ ထုိေငင့္ ၀ယ္က၏။
၈။ ထုိအေကာင္းကုိ အစဲပ၍ ယခုတုိင္ေအာင္ ထုိေမအကက္ကုိ ေသးေမဟု ေခတင္က၏။
၉။ ပေရာဖက္ေယရမိေဟာသည္ကား၊ ဣသေရလ လူတုိသည္ အဘုိးပက္ေသာ သူ၏ ကုိယ္ဘုိးေငသုံးဆယ္ ကုိ သူတုိသည္ ယူ၍ ထာ၀ရဘုရားသည္ င့ကုိ မာထား ေတာ္မူသည္အတုိင္း၊
၁၀။ အုိးထိန္းသမား၏ေမအကက္ကုိ ၀ယ္က၏ဟူ ေသာ စကားသည္ ထုိအခ ပည့္စုံခင္းသုိ ေရာက္ေလ၏။
၁၁။ ေယသည္ မိ့၀န္မင္း ေရ့သုိေရာက္ေတာ္မူ သည္ရိေသာ္ မိ့၀န္မင္းက၊ သင္သည္ ယုဒရင္ဘုရင္ မန္သေလာဟု ေမးလင္၊ ေယက၊ မင္းကီးေမးသည္ အတုိင္း မန္သည္ဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၁၂။ ယဇ္ပုေရာဟိတ္အကီးတုိင့္ လူအကီးအကဲတုိ သည္ အပစ္တင္ကေသာ္ တခန္းကုိမ ပန္ေတာ္မမူ၊
၁၃။ ပိလတ္မင္းကလည္း၊ သင့္တဘက္၌ အဘယ္မ ေလာက္ သက္ေသခံကသည္ကုိ သင္မကားသေလာဟု ေပာဆုိေသာ္လည္း၊
၁၄။ စကားတခန္းကုိမ ပန္ေတာ္မမူသည္ကုိ မိ့၀န္ မင္းသည္ အလန္အံသေလ၏။
၁၅။ ထုိပဲ၌ မိ့၀န္မင္းသည္ အကဥ္းထားေသာ သူတုိတင္၊ လူမားတုိ အလုိရိေသာသူတေယာက္ေယာက္ ကုိ လတ္မဲထုံးစံရိ၏။
၁၆။ ထုိအခ အကဥ္းထားေသာ သူတုိတင္ ဗာရဗ အမည္ရိေသာ ေကာ္ေစာေသာ သူတေယာက္ရိ၏။
၁၇။ လူမား စည္းေ၀းကသည္ရိေသာ္၊ ပိလတ္မင္း က၊ သင္တုိသည္ အဘယ္သူကုိ လတ္ေစခင္သနည္း။ ဗာရဗကုိ လတ္ေစခင္သေလာ။ ခရစ္ဟု ေခေ၀ေသာ ေယကုိ လတ္ေစခင္သေလာဟု လူမားတုိအား ေမးေလ၏။
၁၈။ အဘယ္ေကာင့္ ဤသုိ ေမးသနည္းဟုမူကား၊ ထုိသူတုိသည္ မနာလုိေသာ စိတ္င့္ ေယကုိ အပ္ံ ေကာင္းကုိ ပိလတ္မင္းသိ၏။
၁၉။ ထုိမတပး တရားပလင္ေပမာ ထုိင္စဥ္တင္၊ မိမိခင္ပန္းသည္ လုလင္တေယာက္ကုိ ေစလတ္၍၊ ထုိေဖာင့္မတ္ေသာသူကုိ အဘယ္သုိမ မပပင့္။ ယေန ပင္ ကန္မသည္ ထုိသူေကာင့္ အိပ္မက္၌ ပင္းစာ ခံရ ပပီဟု မာလုိက္၏။
၂၀။ လူအစုအေ၀းတုိသည္ ဗာရဗကုိ ေတာင္း၍ ေယကုိ သက္ေစခင္းင ယဇ္ပုေရာဟိတ္အကီးတုိင့္ လူအကီးအကဲတုိသည္ လူမားကုိ တုိက္တန္းေသးေဆာင္ က၏။
၂၁။ ထုိေကာင့္ မိ့၀န္မင္းသည္၊ ဤသူစ္ေယာက္ တုိတင္ သင္တုိသည္ အဘယ္သူကုိ လတ္ေစခင္သနည္း ဟု လူမားကုိ တဖန္ေမးေသာအခ၊ ဗာရဗကုိ လတ္ေစ ခင္ပသည္ဟု ေလာက္က၏။
၂၂။ ပိလတ္မင္းကလည္း၊ သုိဖစ္လင္ ခရစ္ဟု ေခ ေ၀ေသာ ေယကုိ အဘယ္သုိ ပရမည္နည္းဟု ေမးပန္ ေသာ၊ ထုိသူအေပင္းတုိက၊ သူသည္ လက္၀းကပ္တုိင္မာ ုိက္ထားခင္းကုိ ခံပေလေစဟု ဆုိက၏။
၂၃။ မိ့၀န္မင္းကလည္း အဘယ္ေကာင့္နည္း။ အဘယ္အပစ္ကုိ ပဘိသနည္းဟုေမးလင္၊ ထုိသူသည္ လက္၀းကပ္တုိင္မာ ုိက္ထားခင္းကုိ ခံပေလေစဟု လူမားတုိသည္ သာ၍ ဟစ္က၏။
၂၄။ ပိလတ္မင္းသည္ မိမိမုိင္၊ လူမားသာ၍ုန္း ရင္းခတ္မ ပကသည္ကုိမင္လင္၊ ေရကုိ ယူ၍ လူမား ေရ့တင္ မိမိလက္ကုိ ေဆးလက္၊ ဤေဖာင့္မတ္ေသာ သူ၏အေသးင့္ငသည္ ကင္းရင္း၏။ ဤအမကုိ သင္တုိ ကည့္ကေလာ့ဟု ဆုိ၏။
၂၅။ ထုိလူအေပင္းတုိက သူ၏အေသးသည္ ငတုိ၏ ေခင္းေပ၌င္း တည္ရိပေစဟု ပန္ေပာက၏။
၂၆။ ပိလတ္မင္းသည္လည္း ဗာရဗကုိ လူမားတုိ အား လတ္ေလ၏။ ေယကုိကား ုိက္ပီးလင္ လက္၀း ကပ္တုိင္မာ သတ္ေစခင္းင အပ္လုိက္ေလ၏။
၂၇။ ထုိအခ မိ့၀န္မင္း၏ စစ္သူရဲတုိသည္ ေယကုိ အိမ္ေတာ္ဦးသုိ ေဆာင္သား၍ စစ္သူရဲတတပ္လုံးကုိ အထံေတာ္၌ စုုံးေစပီးမ၊
၂၈။ အ၀တ္ေတာ္ကုိ ခတ္၍ နီေသာ ၀တ္လုံကုိ ခံေစက၏။
၂၉။ ဆူးပင္င့္ရက္ေသာ ဦးရစ္ကုိ ေခင္းေတာ္၌ တင္က၏။ ကတလုံးကုိလည္း လက္ာလက္ေတာ္င့္ ကုိင္ေစပီးလင္ ေရ့ေတာ္မာ ဒူးေထာက္လက္ ယုဒရင္ ဘုရင္၊ ကုိယ္ေတာ္သည္ မဂလာရိေစသတည္းဟူ၍ ကုိယ္ေတာ္ကုိ ပက္ယယ္ပက၏။
၃၀။ ကုိယ္ေတာ္ကုိ တံေတးင့္ေထးက၏။ ကလုံးကုိ ယူ၍ ေခင္းေတာ္ကုိ ုိက္က၏။
၃၁။ ထုိသုိ ကုိယ္ေတာ္ကုိ ပက္ယယ္ပသည္ေနာက္၊ မင္း၀တ္လုံကုိ ခတ္၍ အ၀တ္ေတာ္ကုိ ၀တ္ပန္ေစပီး လင္ လက္၀းကပ္တုိင္မာ ုိက္ထားခင္းင ထုတ္သား က၏။
၃၂။ သားကစဥ္တင္ ရိမုန္အမည္ရိေသာ ကုေရေန ပည္သားတေယာက္ကုိေတ့လင္၊ အုိင္ပ၍ လက္၀း ကပ္တုိင္ေတာ္ကုိ ထမ္းေစက၏။
၃၃။ ဦးေခင္းခံအရပ္ဟု ဆုိလုိေသာ ေဂလေဂသ အမည္တင္ေသာ အရပ္သုိ ေရာက္ကေသာ္၊
၃၄။ ေဆးခးင့္ ေရာေသာ ပုံးရည္ကုိ ကုိယ္ေတာ္ အား ေသာက္စိမ့္ေသာငေပးလင္၊ မည္းစမ္းေတာ္မူ၍ မေသာက္ခင္ဘဲ ေနေလ၏။
၃၅။ ကုိယ္ေတာ္ကုိ လက္၀းကပ္တုိင္မာ ုိက္ထားပီး လင္ အ၀တ္ေတာ္တုိကုိ စာေရးတံခ၍ ေ၀ဖန္က၏။
၃၆။ ထုိအရပ္၌လည္း ထုိင္လက္ ေစာင့္ေနက၏။
၃၇။ အပစ္ေဘာ္ပေသာ ကမည္းလိပ္စာခက္ဟူမူ ကား၊ ဤသူသည္ ယုဒရင္ဘုရင္ ေယေပတည္းဟု ေရး၍ ေခင္းေတာ္ေပမာ တပ္သတည္း။
၃၈။ ထုိအခ ကုိယ္ေတာ္င့္တက ထားပစ္ေယာက္ တုိကုိ လက္ာေတာ္ဘက္၌ တေယာက္၊ လက္၀ဲေတာ္ဘက္ ၌ တေယာက္၊ လက္၀းကပ္တုိင္မာ ုိက္ထားက၏။
၃၉။ လမ္းမာ သားလာေသာသူတုိကလည္း၊ ဗိမာန္ ေတာ္ကုိ ဖိဖက္၍ သုံးရက္အတင္းတင္ တည္ေဆာက္ ပန္ေသာသူ၊ ကုိယ္ကုိ ကုိယ္ကယ္တင္ေလာ့။
၄၀။ ဘုရားသခင္၏သားေတာ္မန္လင္ လက္၀းကပ္ တုိင္မ ဆင္းေလာ့ဟု မိမိတုိ ေခင္းကုိ ညိတ္၍ ကဲ့ရဲ့ေသာ စကားင့္ ေပာဆုိက၏။
၄၁။ ထုိနည္းတူ ယဇ္ပုေရာဟိတ္အကီး၊ ကမ္းပ ဆရာ၊ လူအကီးအကဲတုိက၊ ဤသူသည္ သူတပးတုိကုိ ကယ္တင္တတ္၏။
၄၂။ ကုိယ္ကုိ မကယ္တင္ုိင္ပတကား။ ဣသေရလ ရင္ဘုရင္မန္လင္ လက္၀းကပ္တုိင္မ ယခု ဆင္းပေလ ေစ။ ဆင္းလင္ ငတုိ ယုံကည္မည္။
၄၃။ သူသည္ ဘုရားသခင္ကုိ ကိုးစားပီ။ ငသည္ ဘုရားသခင္၏ သားဖစ္၏ဟု ဆုိပီ။ သုိဖစ္၍ ဘုရား သခင္သည္ သူ၌ အလုိေတာ္ရိလင္ ယခုပင္ ကယ္တင္ ေတာ္မူပေလေစဟု ပက္ယယ္ပ၍ ေပာဆုိက၏။
၄၄။ ထုိနည္းတူ ကုိယ္ေတာ္င့္တက လက္၀းကပ္ တုိင္မာ ုိက္ထားေသာ ထားပတုိသည္လည္း ကဲ့ရဲ့အပစ္ တင္က၏။
၄၅။ မန္းတည့္အခိန္မစ၍ သုံးခက္တီးအခိန္တုိင္ ေအာင္ ေမတပင္လုံး၌ ေမာင္မုိက္အတိဖစ္ေလ၏။
၄၆။ သုံးခက္တီးအခိန္၌ ေယက၊ ဧလိ၊ ဧလိ၊ လာမာရာဗခသာနိဟု ကီးေသာ အသံင့္ ေကးေကာ္ ေတာ္မူ၏။ အနက္ကား၊ အကု္ပ္ဘုရား၊ အကု္ပ္ဘုရား၊ အဘယ္ေကာင့္ အကု္ပ္ကုိ စန္ပစ္ေတာ္မူသနည္းဟု ဆုိလုိသတည္း။
၄၇။ ထုိအရပ္၌ ရပ္ေနေသာ သူအခိ့တုိသည္ ကား လင္၊ သူသည္ ဧလိယကုိေခသည္ဟု ဆုိက၏။
၄၈။ လူတေယာက္သည္ ခက္ခင္းေပး၍ ေရမိ တေထးကုိ ပုံးရည္င့္ ပည့္ေစပီးလင္၊ ကလုံးဖား၌ တပ္၍ ကိုယ္ေတာ္အား ေသာက္စိမ့္ေသာင ေပးေလ၏။
၄၉။ ကင္းေသာ သူတုိက၊ ရိေစေတာ့။ ဧလိယသည္ သူကုိ ကယ္တင္ခင္းငလာမည္မလာမည္ကုိ ကည့္က ကုန္အံ့ဟု ဆုိက၏။
၅၀။ ေယသည္ ကီးေသာ အသံင့္တဖန္ ေကး ေကာ္ပီးလင္ အသက္ေတာ္ကုိ လတ္ေတာ္မူ၏။
၅၁။ ထုိအခ ဗိမာန္ေတာ္၏ ကုလားကာသည္ အထက္စန္းမ ေအာက္စန္းတုိင္ေအာင္ စုတ္ကဲေလ၏။ ေမကီးလပ္ေလ၏။ ေကာက္မားတုိသည္ ကဲပားက၏။
၅၂။ သခင္းတင္းတုိသည္ ပင့္လစ္သဖင့္ ကိန္းစက္ လက္ရိေသာ သန္ရင္းသူတုိ၏ အေလာင္းမားစာတုိသည္ ထက၍၊
၅၃။ ကုိယ္ေတာ္ထေမာက္ေတာ္မူသည္ေနာက္၊ ထုိသူတုိသည္ သခင္းတင္းမ ထက္၍ သန္ရင္းေသာ မိ့ထဲသုိ ၀င္ပီးလင္၊ လူမားစာတုိအား ထင္ရားက၏။
၅၄။ ေယကုိ ေစာင့္ေသာ တပ္မးမစ၍ စစ္သူရဲမား တုိသည္ ေမကီးလပ္ခင္းစသည္တုိကုိ မင္လင္ အလန္ ထိတ္လန္၍၊ စင္စစ္ ဤသူသည္ ဘုရားသခင္၏ သားေတာ္မန္ေပ၏ဟု ဆုိက၏။
၅၅။ ဂလိလဲပည္က ေယေနာက္ေတာ္၌ အလုပ္ အေကးလုိက္လာေသာ မိန္းမအမားတုိသည္လည္း ထုိအရပ္၌ အေ၀းက ကည့္၍ ေနက၏။
၅၆။ ထုိမိန္းမတုိတင္ မာဂဒလမာရိ၊ ယာကုပ္င့္ ေယာေသတုိ၏ အမိဖစ္ေသာ မာရိင့္ ေဇေဗဒဲ၏ သားတုိ၏ အမိပကသတည္း။
၅၇။ ညအခိန္ေရာက္မ အရိမသဲမိ့သား ေယာသပ္ အမည္ရိေသာ သူေဌးသည္ ေယ၏ တပည့္ေတာ္ ဖစ္သည္င့္၊
၅၈။ ပိလတ္မင္းထံသုိ ၀င္၍ ေယ၏အေလာင္း ေတာ္ကုိ ေတာင္းေလ၏။ ပိလတ္မင္းသည္ အေလာင္း ေတာ္ကုိ ေပးေစခင္းင အမိန္ေတာ္ရိေသာ္၊
၅၉။ ေယာသပ္သည္ အေလာင္းေတာ္ကုိ ယူ၍ ဖစင္ေသာ ပိတ္ေခာင့္ ပတ္ရစ္ပီးလင္၊
၆၀။ ေကာက္၌ ထင္းေသာ မိမိသခင္းတင္းသစ္ထဲ မာ ထားေလ၏။ ကီးစာေသာ ေကာက္ကုိလည္း တင္း၀ ၌ လိမ့္ထားပီးမ သား၏။
၆၁။ မာဂဒလမာရိင့္ အခားေသာ မာရိသည္ ထုိအရပ္၌ သခင္းေတာ္ေရ့မာ ထုိင္လက္ေနရစ္က၏။
၆၂။ အဘိတ္ေနလန္၍ နက္ဖန္ေနေရာက္လင္၊ ယဇ္ပုေရာဟိတ္အကီးင့္ ဖာရိရဲတုိသည္ ပိလတ္မင္းထံ ၌ စုေ၀း၍၊
၆၃။ ထုိလည့္ဖားေသာသူက၊ ငသည္ သုံးရက္ေမာက္ ေသာ ေန၌ ထေမာက္မည္ဟု မေသမီ ေပာသည္ကုိ အကု္ပ္တုိ မတ္မိပပီ။
၆၄။ ထုိေကာင့္ သူ၏တပည့္တုိသည္ ညအခ လာ၍ အေလာင္းကုိ ခုိးယူပီးလင္၊ သူသည္ ေသခင္းမ ထေမာက္ေတာ္မူပီဟု လူအေပင္းတုိအား ေပာဆုိက ေသာ္၊ ေရ့အမားထက္ ေနာက္အမားသာ၍ ကီးမည္ဟု စုိးရိမ္စရာ အေကာင္းရိသည္ဖစ္၍၊ သခင္းတင္းကုိ သုံးရက္ေမာက္ေအာင္ လုံခံစာ ေစာင့္စိမ့္ေသာင အမိန္ ရိေတာ္မူပဟု ေလာက္ကလင္၊
၆၅။ ပိလတ္မင္းက၊ သင္တုိ၌ လူေစာင့္တတပ္ရိ၏။ သားက၊ တတ္ုိင္သမအတုိင္း လုံခံစာ ေစာင့္ေစကဟု ဆုိေလ၏။
၆၆။ ထုိသူတုိသည္ သား၍ ေကာက္ကုိ တံဆိပ္ ခတ္ပီးလင္ အေစာင့္ထားလက္ သခင္းတင္းေတာ္ကုိ လုံခံစာ ပက၏။
၂၈
၁။ ဥပုသ္ေနလန္ ခုနစ္ရက္တင္ ပဌမေနရက္မုိဃ္း လင္းအံ့ဆဲဆဲ အခိန္၌၊ မာဂဒလမာရိင့္ အခားေသာ မာရိသည္ သခင္းေတာ္ကို အကည့္အ သားက၏။
၂။ ထုိအခ ေမကီးသည္ ပင္းစာ လပ္ေလ၏။ အေကာင္းမူကား၊ ထာ၀ရဘုရား၏ ေကာင္းကင္တမန္ သည္ ေကာင္းကင္ဘုံမ ဆင္းလာ၍၊ တင္း၀၌ ပိတ္ေသာ ေကာက္ကုိ လိမ့္လန္ပီးလင္၊ ထုိေကာက္ေပမာ ထုိင္ေန၏။
၃။ သူ၏မက္ာသည္ လပ္စစ္ကဲ့သုိ ထင္၏။ အ၀တ္သည္လည္း မုိဃ္းပင့္ကဲ့သုိ ဖ၏။
၄။ လူေစာင့္တုိသည္ ေကာင္းကင္တမန္ကုိ ေကာက္ရံ့သဖင့္ တုန္လပ္၍ ေသမတတ္ဖစ္က၏။
၅။ ေကာင္းကင္တမန္ကလည္း၊ ေကာက္ရံ့ခင္း မရိကင့္။ လက္၀းကပ္တုိင္မာ သတ္ေသာ ေယကုိ သင္တုိရာကသည္ကုိ ငသိ၏။
၆။ ဤအရပ္၌မရိ။ မိန္ေတာ္မူသည္အတုိင္း ထေမာက္ေတာ္မူပီ။ လာက၊ သခင္ ေလာင္းေတာ္မူရာ အရပ္ကုိ ကည့္ကေလာ့။
၇။ အလင္အမန္ပန္သား၍ ေသခင္းမ ထေမာက္ ေတာ္မူေကာင္းကုိ တပည့္ေတာ္တုိအား ေပာကေလာ့။ သင္တုိ ေရ့ဂလိလဲပည္သုိ ကေတာ္မူမည္။ ထုိပည္၌ သင္တုိသည္ ကုိယ္ေတာ္ကုိ ေတ့မင္ရကလိမ့္မည္။ ငေပာပီဟု ထုိမိန္းမတုိအား ေကာင္းကင္တမန္ဆုိ၏။
၈။ ထုိမိန္းမတုိသည္လည္း ေကာက္ရံ့သဖင့္င္း၊ အလန္၀မ္းေမာက္သဖင့္င္း၊ သခင္းေတာ္မ အလင္ အအမန္သား၍ တပည့္ေတာ္တုိအား ထုိသိတင္းစကား ကို ကားေပာခင္းင ေပးက၏။
၉။ လမ္းမာ သားကစဥ္ ေယသည္ ကိဆုိေတာ္ မူ၍၊ သင္တိုအား မဂလာဖစ္ေစသတည္းဟု မိန္ေတာ္ မူ၏။ ထုိမိန္းမတုိသည္ ခဥ္းကပ္၍ ေခေတာ္ကုိ ဘက္ယမ္းလက္ ပပ္၀ပ္ကုိးကယ္က၏။
၁၀။ ေယကလည္း ေကာက္ရံ့ခင္း မရိကင့္။ သား ကေလာ့။ င့ညီတုိသည္ ဂလိလဲပည္သုိ သားေစခင္းင ဤသိတင္းစကားကုိ ကားေပာကေလာ့။ ထုိပည္၌ သူတုိ သည္ င့ကုိ ေတ့မင္ရကလိမ့္မည္ဟု မိန္ေတာ္မူ၏။
၁၁။ ထုိမိန္းမတုိသည္ သားကစဥ္အခ လူေစာင့္ အခိ့တုိသည္ မိ့ထဲသုိ ၀င္၍ ဖစ္ေလသမေသာအခင္း အရာတုိကုိ ယဇ္ပုေရာဟိတ္အကီးတုိအား ပန္ကား က၏။
၁၂။ ယဇ္ပုေရာဟိတ္အကီးတုိင့္ လူအကီးအကဲတုိ သည္ စုေ၀း၍ တုိင္ပင္ပီးမ စစ္သူရဲတုိအား ေငအမားကုိ ေပး၍၊
၁၃။ ညဥ့္အခ ငတုိအိပ္ေပာ္စဥ္တင္ ထုိသူ၏ တပည့္တုိသည္ လာ၍ အေလာင္းကုိ ခုိးသားကသည္ဟု သင္တုိေပာကေလာ့။
၁၄။ ထုိအေကာင္းကုိ မိ့၀န္မင္းကားပန္လင္၊ ငတုိသည္ သူကုိ ေဖာင္းဖ၍သင္တုိ၌ အမမရိေစခင္းင ပမည္ဟု၊
၁၅။ သန္သင္သည္င့္အညီ စစ္သူရဲတုိသည္ ေငကုိ ယူ၍ ပက၏။ ထုိစကားကုိ ယခုတုိင္ေအာင္ ယုဒလူတုိ သည္ အံအပား ေပာဆုိက၏။
၁၆။ တကိပ္တပးေသာ တပည့္ေတာ္တုိသည္ ဂလိ လဲပည္သုိ သား၍ ေယမာထားေတာ္မူေသာ ေတာင္ ေပသုိ တက္ကလင္၊ ကုိယ္ေတာ္ကုိ ေတ့မင္၍ ပပ္၀ပ္ ကုိးကယ္က၏။
၁၇။ အခိ့တုိသည္ ယုံမားခင္းရိက၏။
၁၈။ ေယသည္ အနီးအပးသုိ ခဥ္းေတာ္မူပီးလင္၊ ေကာင္းကင္ဘုံ၌င္း၊ ေမကီးေပ၌င္း၊ စီရင္ပုိင္ ေသာ အခင့္တန္ခုိးရိသမတုိကုိ ငခံရပီ။
၁၉။ သင္တုိသား၍ လူမိးတကာတုိကုိ င့တပည့္ ဖစ္ေစလက္၊ ခမည္းေတာ္၊ သားေတာ္၊ သန္ရင္းေသာ ၀ိညာဥ္ေတာ္၏နာမ၌ ဗတိဇံကုိ ေပးကေလာ့။
၂၀။ ငသည္ သင္တုိအား ေပးသမေသာ ပညတ္ ေတာ္တုိကုိ ေစာင့္ေရာက္ေစခင္းင ဆုံးမသ၀ဒေပးက ေလာ့။ ငသည္လည္း ကပ္ကမာကုန္သည္တုိင္ေအာင္ သင္တုိင့္အတူ အစဥ္မပတ္ ရိသည္ဟု တပည့္ေတာ္တုိ အား မိန္ေတာ္မူ၏။
ရင္မဲခရစ္၀င္ပီး၏။